یک صعود علیه همه پیشبینیهای غلط/شاهکاری برای کشتن ناامیدی
برد شیرین و مقتدرانه روبهروی صربستان، تیم ملی والیبال ایران را به مرحله بعدی رقابتهای لیگ ملتهای والیبال رساند. این برد به دو دلیل، ارزش بسیار زیادی داشت. اول اینکه صربستان برخلاف نبرد قبلی با ایتالیا، حتی به یک ستارهاش نیز استراحت نداده بود و نفراتی مثل آتناسویچ و پوشکانین را در ترکیب داشت و دوم اینکه هدایت صربستانیها با ایگور کولاکوویچ بود که چندین سال روی نیمکت تیم ملی ایران حضور داشت و والیبال ایران را به خوبی میشناخت. این برد ارزشمند، صعود تیم ملی به مرحله حذفی رقابتها را نیز قطعی کرد. اتفاقی که شاید هیچکس پیشبینیاش را نمیکرد. هیچکس انتظار نداشت این تیم بسیار جوان و کمتجربه، بتواند دست به چنین کار بزرگی بزند. خیلی از این نفرات اولین تجربه حضورشان در لیگ ملتها را پشت سر میگذاشتند و به عنوان اولین تجربه، دست به یک شاهکار بزرگ زدند. ایران مقابل صربستان، نمایشی درخشان داشت. تیم ملی در ست اول بسیار نزدیک با حریف جلو رفت و در نهایت در امتیاز 35 توانست برد را جشن بگیرد. سرویسهای آخر ایرانیها در این ست تمرکز دفاعی حریف را کاملا به هم ریخت. در ست دوم، تیم ملی یک اختلاف امتیاز قابل توجه ایجاد کرد اما تجربه حریف موجب شد امتیازها نزدیک شود. با این وجود پسران تیم ملی باز هم توانستند برنده ست باشند. شاهکار واقعی اما در سومین ست اتفاق افتاد. جایی که ایران حریفش را با نتیجه وحشتناک 25-12 شکست داد و به معنی واقعی کلمه، صربها را تحقیر کرد. تیم ملی تا اینجا با هفت پیروزی در رده هفتم جدول قرار دارد. اگر ایستادن ایران در همین رده قطعی شود، در مرحله بعدی با لهستان مسابقه خواهیم داد. تیمی که در همین مرحله روبهروی ایران شکست خورده است. فعلا آمریکا در صدر جدول مسابقات دیده میشود و لهستان تیم دوم به شمار میرود. پسران ایران هم همین امروز با ترک لهستان، به استانبول سفر میکنند و از آنجا مستقیم راهی بلونیا خواهند شد. نمایش فردی بسیاری از این نفرات در مسابقهها، حیرتآور بوده است. امین اسماعیلنژاد با 193 امتیاز، دومین بازیکن امتیازآور رقابتها به شمار میرود. میلاد عبادیپور، طاهر وادی، جلوه، امیرحسین اسنفدیار و سایر ستارههای تیم ملی نیز عملکرد فوقالعادهای در این رقابتها داشتند. یک نسل طلایی دیگر حالا در والیبال ایران آرام آرام ساخته میشود. بعد از برد روبهروی صربستان اما، مصاحبه میلاد عبادیپور نشان میداد ستارههای این تیم چه فشاری را تحمل کردهاند. آنها به شدت از برخی رفتارهای داخلی و پیشبینیهای غلط علیه تیم ملی ناراحت بودند و قضاوتها علیه کادر فنی را نمیپذیرفتند. این وسط رفتار فدراسیون والیبال در حمایت از کادر فنی نیز امیدوارکننده بود. این تفاوتی است که بین یک فدراسیون قدرتمند با فدراسیون بلاتکلیفی مثل فدراسیون فوتبال وجود دارد. با وجود همه پیشبینیهای منفی، تیم ملی با حمایت فدراسیون از بهروز عطایی در لیگ ملتها نتیجه گرفت و برای «سومین» بار به دور نهایی صعود کرد. حالا این تیم در ایتالیا با فراغ بال به تاریخسازی فکر میکند.
دیدگاه تان را بنویسید