سکوی تاریخی آسیا در مهد تکواندو/دختران آینده

دختران تکواندوکار ایران دیگر حتی از تیم ملی مردان هم سبقت گرفته‌اند. تیم ملی مردان تکواندو بدون مدال طلا از مسابقات آسیایی برگشت اما تیم ملی دختران بر بام قاره کهن ایستاد. موفقیت بزرگی که حکایت از یک آینده بسیار روشن در دنیای تکواندو برای دختران ایرانی دارد. این موفقیت آن هم در کشوری مثل کره جنوبی که خودش مهد اصلی تکواندو به شمار می‌رود، یک تجربه فراموش‌نشدنی به نظر می‌رسد. در این رقابت‌ها ناهید کیانی، اکرم خدابنده و زهرا پوراسماعیل، مدال طلا گرفتند. کیانی که قبلا در المپیک هم حاضر بوده، تورنمنت درخشانی را سپری کرد و فنی‌ترین تکواندوکار زن مسابقات لقب گرفت. اکرم خدابنده نیز به عنوان بهترین تکواندوکار انتخاب شد. مینا نعمت‌زاده و نسترن ولی‌زاده نیز در این تیم به مدال نفره رسیدند و در مجموع توانستند با این عملکرد رویایی، عملکرد ضعیف مردان را پوشش بدهند. ایران در مسابقات بانوان بالاتر از چین، کره جنوبی، اردن و قزاقستان به قهرمانی آسیا رسید و با اختلاف، بهترین تیم مسابقات بود. در رده مردان اما تکواندوی ایران روی سکوی پنجم قرار گرفت تا در جدول مجموع ایران در آسیا سوم شود. ماجرایی که نشان می‌دهد حالا تکواندوی مردان ایران کمی از بانوان عقب افتاده و باید برای جبران این ماجرا تلاش زیادی به خرج بدهد. این برای «اولین» بار در تمام تاریخ است که تکواندوکاران دختر ایرانی قهرمان آسیا می‌شوند. یک موفقیت تاریخی که برای این رشته ورزشی بسیار جذاب به نظر می‌رسد. ایران قبلا در رده مردان چهار بار قهرمان آسیا شده بود اما در رده بانوان فقط کشورهای کره جنوبی، چین و چین تایپه چنین کاری انجام داده بودند. وقتی اولین مدال‌آور المپیکی بانوان ایران در رشته تکواندو تصمیم به ترک کشور گرفت، خیلی‌ها تصور می‌کردند این رشته ورزشی برای سال‌ها درگیر بحران می‌شود اما به لطف درخشش دختران آماده و فنی این تیم، همه بن‌بست‌ها از مسیر تکواندو برداشته شده‌اند. این تیم دیگر وابسته به هیچ اسمی نیست و همه در آن در کنار هم برای رسیدن به موفقیت تلاش می‌کنند. این تیم کارهای بسیار بزرگی برای آینده در پیش دارد. آنها سال آینده باید در بازی‌های آسیایی به میدان بروند و یک سال بعد هم باید خودشان را به رقابت‌های المپیک برسانند. اصلا بعید نیست که از این تیم هم یک مدال‌آور المپیکی به ورزش ایران معرفی کند. تکواندوی بانوان ایران هنوز در ابتدای راه است اما نشان داده که می‌تواند چشم‌ها را خیره کند و موفقیت‌های بزرگی به دست بیاورد. البته که انتظارها هم از این تیم باید تعدیل شود. قرار نیست آنها یک شبه فاتح همه جام‌ها و رقابت‌های ممکن شوند و همه چیز را ببرند. قرار نیست آنها یک شبه روی بام دنیا بایستند. این روند باید به شکل تدریجی اتفاق بیفتد و به مرور زمان خودش را نشان بدهد. فعلا می‌توان گفت که خودباوری زیادی در این تیم وجود دارد. تیمی که اگر این روند را حفظ کند، موانع زیادی را از مسیر ورزش ایران برمی‌دارد و «اولین»های زیادی را در ورزش ایران رقم می‌زند.