بیشتر از هر بازیکن دیگری در ترکیب پرسپولیس، علیرضا بیرانوند ثانیه‌هایی پس از سوت پایان داور عمانی در دیدار برگشت فینال آسیا، دچار فروپاشی شد. او برای دقایقی طولانی در کنار تیر دروازه روی زمین نشست و حتی حاضر نشد با دلداری چند ستاره تیم حریف، این نقطه از زمین را ترک کند. او به شدت مورد تشویق قرار گرفت و پاسخی احساساتی به شعارهای محبت‌آمیز هوادارها داد اما واضح به نظر می‌رسید که به سختی روی پاهایش ایستاده است. بیرو تورنمنت فوق‌العاده‌ای را پشت سر گذاشت و در دیدار برگشت فینال نیز وظیفه‌اش برای بسته نگه داشتن دروازه را به خوبی انجام داد اما مهره‌های تیم در باز کردن دروازه کاشیما موفق نبودند. او از طرفی احساس می‌کرد که ممکن است مدتی بعد تیم را ترک کند و دیگر هرگز فرصتی برای قهرمانی آسیا نداشته باشد. از طرف دیگر، علیرضا مثل همه هم‌تیمی‌ها شانس حضور در جام جهانی باشگاه‌ها و برخورد احتمالی با رئال مادرید را به عنوان یک فرصت ویژه برای دیده‌ شدن از دست داده بود. علاوه بر این، او احساس می‌کرد که دیگر بختی برای انتخاب‌ شدن به عنوان مرد سال فوتبال آسیا ندارد. این موضوع حتی در مصاحبه گلر پرسپولیس در میکسدزون آزادی نیز مطرح شد اما حقیقت آن است که بیرو هنوز هم می‌تواند به عنوان بهترین بازیکن سال قاره انتخاب شود و اتفاقا از شانس خوبی برای رقم زدن این اتفاق برخوردار است. اگر ای.اف.سی دست به یک انتخاب منصفانه بزند، بیرو می‌تواند به خاطر نمایش‌های درخشانش در جام جهانی و البته واکنش‌های فوق‌العاده‌اش در لیگ قهرمانان این جایزه را تصاحب کند.

 

کپی شد