خارج از دسترس!

آریا رهنورد

‌نام‌هایی که برای برگزاری دیدارهای تدارکاتی به تهران سفر می‌کنند، به هیچ قیمتی برای هواداران فوتبال در ایران هیجان‌انگیز نیستند. البته که تیم‌های اروپایی امسال درگیر برگزاری لیگ ملت‌های اروپا هستند و به ندرت خارج از قاره اروپا مسابقه‌ای برگزار می‌کنند اما در ماه‌های گذشته کره جنوبی و ژاپن با تیم‌هایی مثل اروگوئه، کاستاریکا و شیلی روبه‌رو شده‌اند و عراق و عربستان نیز با آرژانتین و برزیل مسابقه داده‌اند. اگر قدرت‌های آسیا با مطرح‌ترین تیم‌های آمریکای شمالی و جنوبی بازی می‌کنند، طبیعتا سهم تیم ملی ایران نیز باید تیم‌هایی مثل بولیوی، ترینیداد و توباگو و ونزوئلا باشد. چنین نبردهایی بدون تردید برای حریفان ناشناخته تیم ملی مفید به نظر می‌رسد اما تیم کی‌روش را ابدا تحت‌ فشار قرار نمی‌دهد تا ضعف‌های واقعی تیم همچنان پنهان باقی بمانند. طبیعتا وقتی تیم‌های بزرگ برای برگزاری دیدارهای دوستانه به تهران سفر نمی‌کنند، نباید انتظار حضور چشمگیر هوادارها روی سکوهای ورزشگاه آزادی را داشته باشیم. کارلوس کی‌روش این اواخر تاکید کرده که در فلسفه ذهنی‌اش، نبرد با تیم‌های بزرگ، پرمهره و قدرتمند هیچ حاصلی ندارد و تنها اعتماد به نفس تیم ملی را زیر سوال می‌برد. او تاکید کرده که ایران برای رویارویی با حریفانی از فوتبال آسیا، باید دیدارهای دوستانه ساده‌تری برگزار کند و گردش توپ در زمین حریف را یاد بگیرد. شاید این بازی‌ها از نگاه مربی پرتغالی سودمند باشند اما حقیقت آن است که نام‌هایی مثل ترینیداد و توباگو هرگز برای هواداران تیم ملی جذابیتی ندارند. برخلاف آن‌چه کی‌روش به زبان می‌آورد، شکست یا پیروزی در دیدارهای دوستانه از اهمیت چندانی برخوردار نیستند. حتی اگر تیم ملی مقابل یک رقیب بزرگ شکست بخورد، مهره‌های این تیم از حضور گسترده تماشاگرها در آزادی به وجد می‌آیند. شاید هیچ چیز بیشتر از یک استادیوم خالی در مسابقه بدرقه، روحیه ستاره‌های ملی‌پوش را خراب نکند و اعتماد به نفس این مهره‌ها را تحت‌تاثیر قرار ندهد.

از همان ابتدا پیش‌بینی می‌شد نام ترینیداد و توباگو، استقبال سرد هواداران تیم ملی را از این دیدار دوستانه به همراه داشته باشد. به همین خاطر بود که مدیران فدراسیون بلیت‌فروشی این مسابقه را لغو کردند تا ورود به آزادی در روز برگزاری بازی برای تماشاگرها رایگان باشد. حتی حربه بلیت رایگان هم اما کارساز نشد و تماشاگرانی که همواره از بهای بالای بلیت‌ها گلایه داشتند، حاضر نشدند برای تماشای مسابقه خودشان را به آزادی برسانند. تعداد تماشاگران تیم ملی در جریان نبرد با ترینیداد در یک نمای کلی حتی از تعداد عکاسان ورزشی و همراهان کارلوس کی‌روش نیز کم‌تر به نظر می‌رسید. موضوعی که حتی برای مهره‌های تیم ملی ترینیداد نیز عجیب و باورنکردنی بود. فضای ملتهبی که در اطراف تیم ملی شکل گرفته، حمایت‌ مردمی از این تیم را به حداقل می‌رساند. وقتی کی‌روش سفرش به تهران را یک روز به تعویق می‌اندازد تا در فینال لیگ قهرمانان آسیا وادار به تماشای بازی پرسپولیس از نزدیک نشود، وقتی خبر خوشحالی مربی دروازه‌بان‌های تیم او از شکست آسیایی پرسپولیس به گوش می‌رسد و تکذیب نمی‌شود، طبیعی به نظر می‌رسد که هواداران یک تیم خاص دیگر علاقه‌ای به تشویق تیم ملی نداشته باشند. از طرفی مصاحبه‌های پرکنایه کی‌روش علیه مربی آبی‌ها نیز هواداران تیم را از سرمربی تیم ملی آزرده کرده است. کی‌روش این روزها با همه می‌جنگد و نتیجه به وجود آوردن یک فضای ملتهب در اطراف تیم ملی، خالی بودن سکوها در زمان برگزاری دیدارهای خانگی است.

ستاره‌های محبوب تیم ملی این روزها با یک ژست هماهنگی اعتراضی، در شبکه‌های اجتماعی از دسترس خارج شده‌اند. «خارج از دسترس» واقعی و غیرنمایشی اما، هوادارانی هستند که دیگر برای تیم ملی‌شان سر و دست نمی‌شکنند و حتی با رایگان‌ شدن بلیت‌ها، حاضر به تشویق مهره‌های تیم در آزادی نمی‌شوند. مردمی که هیچ چیز از تیم ملی‌شان نمی‌دانند، مردمی که از دیدار با ترینیداد فقط خبر لغو کنفرانس مطبوعاتی را شنیده‌اند، مردمی که از جزئیات اردو و نفرات حاضر در تمرین‌های تیم ملی خبردار نیستند و در همین فضا با «قهر» ستاره‌های ملی‌پوش نیز روبه‌رو شده‌اند، نباید انگیزه‌ای هم برای ملحق شدن به دیدار دوستانه تیم‌شان داشته باشند. ستاره‌های ایرانی برای قرار گرفتن در متن بازی مدنظر کی‌روش، از مردم «فاصله» گرفته‌اند و به محض برداشتن همین یک قدم، هواداران تیم ملی دو قدم از آنها دور شده‌اند. آنها شاید توانسته باشند دل سرمربی پرتغالی را به دست بیاورند اما در ازای آن، چیزهای زیادی از دست داده‌اند. مهم‌ترین فقدان این روزهای تیم ملی، «هوادارها» هستند.