هنر رونالدو بودن

به تازگی قسمت تازه‌ای از مستند اختصاصی آمازون برای باشگاه یوونتوس منتشر شده است. مستندی که در مورد ماجراهای فصل گذشته باشگاه یووه به انتشار رسیده و تصاویری خصوصی از رختکن این باشگاه را هم به نمایش گذاشته است. ساخت این مستندها در آمازون، ایده جالبی بوده که بیننده‌های زیادی را هم به همراه آورده است. قبل از باشگاه یووه، این کار برای تیم‌هایی مثل منچسترسیتی، تاتنهام و آرسنال هم در فوتبال اروپا صورت گرفته است. آن‌چه در قسمت جدید مستند یووه به شدت به چشم آمده، ناراحتی کریس رونالدو بعد از شکست روبه‌روی پورتو در لیگ قهرمانان اروپا در رختکن تیم است. او با عصبانیت فوق‌العاده‌ای وارد رختکن می‌شود، بر سر همه مهره‌های تیم فریاد می‌کشد، یک درگیری لفظی با کوادرادو را تجربه می‌کند، حتی خودش را به خاطر یک بازی بد با صدای بلند مورد سرزنش قرار می‌دهد و در نهایت، اشک می‌ریزد. تماشای اشک‌های ستاره‌ای که پنج بار فاتح لیگ قهرمانان اروپا شده، بهترین گل‌زن تاریخ این مسابقه‌ها به شمار می‌رود و بیشترین بازی را در این رقابت پشت سر گذاشته، حیرت‌آور به نظر می‌رسد. این درست همان چیزی است که از رونالدو یک هیولا می‌سازد. او می‌خواهد برنده باشد. او به هر قیمتی می‌خواهد برنده باشد و دوست ندارد هیچ چیزی در مسیر او به طرف «بردن» توقفی به وجود بیاورد. برای رونالدو مهم نیست که حالا سی و چند سالگی را پشت سر می‌گذارد، برای رونالدو مهم نیست که قبلا چند جام آورده و چند بار برنده توپ طلا شده است، برای او مهم نیست که چند بار جام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را لمس کرده است. او همچنان دوست دارد برنده باشد و تک تک جام‌های ممکن را به دست بیاورد. او یک فوتبالیست معمولی نیست. هرگز هم نبوده است.

آن‌چه بین رونالدو و دیگران تمایز ایجاد می‌کند، همین «روحیه» مثال‌زدنی است. او نمی‌تواند پس از مسابقه، به چیز دیگری به جز نتیجه فکر کند. نمی‌تواند سرگرم زندگی بشود و به باختن اهمیت ندهد. رونالدو ساخته شده است تا با همه توان برای پیروزی بجنگد. در دایره لغات او هم چیزی مثل لبخند زدن به شکست وجود ندارد. همه فوتبالیست‌های بی‎تفاوت دنیا، کریس را نمی‌فهمند. همه آنهایی که به شکست‌ها اهمیت نداده‌اند، کریس را درک نمی‌کنند. برای همه آنها، او یک موجود عجیب است. همین عجیب بودن اما موجب شده نام رونالدو در فهرست بهترین‌های تاریخ فوتبال قرار بگیرد. او بدون هیچ شک و تردیدی، یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های همه ادوار فوتبال به شمار می‌رود. یک فوتبالیست تاریخ‌ساز که از زاویه خودش به دنیا نگاه می‌کند. بازیکنی که حاضر است در زمین کشته شود اما در لحظه شنیده شدن صدای سوت داور، «بازنده» نباشد. ستاره‌ای که همه عناوین فردی و تیمی را می‌خواهد و اصلا دوست ندارد یک فصل را بدون یک عنوان خاص به پایان برساند. رونالدو را باید با این روحیه شناخت. این میل هیولاوار به برنده بودن و تسلیم نشدن. این اراده استثنایی برای به دست آوردن همه رکوردها و کنار زدن همه ناامیدی‌ها. او تفاوت بسیار بزرگی با همه فوتبالیست‌های دیگر در همه دنیا دارد.