سه تفنگدار بدون فشنگ!

آریا رهنورد

شش هفته بعد از شروع فصل جدید رقابت‌های لیگ برتر، عملکرد ضعیف سه مهره جنجالی فصل نقل و انتقالات به شدت به چشم آمده است. البته که این نفرات هنوز زمان خوبی برای تغییر دادن شرایط دارند اما نباید فراموش کرد که همین حالا درست یک پنجم رقابت‌های لیگ سپری شده و زمان درخشش این نفرات کوتاه و کوتاه‌تر خواهد شد. این تجربه همان تئوری قدیمی را به اثبات می‌رساند. اینکه سروصدا در فصل نقل و انتقالات فوتبال ایران، رابطه مستقیمی با انفعال در طول فصل دارد.

پرسپولیس این هفته در حالی بعد از سه مسابقه به مسیر پیروزی برگشت که رضا اسدی دیدار این تیم را از روی نیمکت شروع می‌کرد. اسدی خیلی زود در پرسپولیس به یک مهره ثابت تبدیل شد. چراکه باشگاه اساسا هافبک میانی دیگری را به جای او در اختیار نداشت. احمد نوراللهی باشگاه را ترک کرده بود و کمال در شروع فصل در مصدومیت به سر می‌برد. با این حال عملکرد اسدی در این فصل اصلا خوشایند نبود و کار به جایی رسید که یحیی تصمیم گرفت او را روی نیمکت قرار بدهد. این تصمیم اتفاقا به سود پرسپولیس هم شد. چراکه قرمزها در غیاب این هافبک که همچنان با تیم هماهنگ نشده، نمایش به مراتب بهتری از هفته‌های گذشته داشتند. در غیاب اسدی، کمال هم در این مسابقه دوباره فرصت بازی برای پرسپولیس را به دست آورد و اتفاقا نمایش بسیار امیدوارکننده‌ای داشت. حالا احتمالا این ایده از ذهن گل‌محمدی عبور کرده که کمال را به واسطه تجربه زیادش در پست هافبک تدافعی به بازی بگیرد و سرلک را کمی جلوتر ببرد و او را به جای احمد نوراللهی در ترکیب قرار بدهد. سرلک اساسا میل هجومی زیادی هم دارد و در مسابقه با نفت هم تنها گل تیمش را به ثمر رسانده است. شاید این ترکیب بتواند بخش مهمی از مشکلات پرسپولیس در میانه زمین را حل کند. انتخاب این روش البته اصلا به سود اسدی نخواهد بود. بازیکنی که امید داشت با لباس شماره هشت پرسپولیس به یک سوپراستار تبدیل شود اما حالا برای عبور از نیمکت‌نشینی، کار بسیار نفس‌گیری خواهد داشت. او تنها خرید گرانقیمت، پرسروصدا و جنجالی این فصل نیست که نتوانسته لیگ بیست و یکم را امیدوارکننده شروع کند. پرسپولیسی‌ها در همین پنجره نقل و انتقالات با جدایی شهریار مغانلو مواجه شدند و این مهاجم تصمیم گرفت فوتبالش را در سپاهان دنبال کند. حالا 6 هفته از شروع فصل جدید گذشته و مغانلو حتی موفق به زدن یک گل در لباس سپاهان نشده است. او این هفته هم در شیراز موفق به گل زنی نشد تا شروعی ضعیف‌تر از حد انتظار در تیم جدیدش داشته باشد. شهریار همچنان در ترکیب ثابت تیم محرم دیده می‌شود اما اگر این روند ادامه داشته باشد، بعید است او در این ترکیب دوام بیاورد. فهرست خریدهای گرانقیمت، پرسروصدا و ناکام این فصل، نام مهم دیگری هم دارد و آن، امین قاسمی‌نژاد است. امین فصل گذشته در یک قدمی پیوستن به استقلال بود اما این قرارداد به لیگ بیست و یکم منتقل شد. امضای قرارداد با او که اتفاقا از پرسپولیس هم پیشنهاد داشت، موجب شد استقلالی‌ها خودشان را برنده دربی نقل و انتقالات بدانند، این بازیکن اما در غیاب دو مهره خارجی تیم، این هفته فقط یک نیمه برای استقلال بازی کرد و باز هم نمایش موفقیت‌آمیزی نداشت. نمایشی که احتمالا جلوی فیکس بودن او برای هفته‌های متوالی را خواهد گرفت.

نقطه مقابل این خریدهای جنجال‌ساز اما کم‌اثر، بازیکنانی هستند که در لحظه امضای قرارداد کم‌تر کسی اسم‌شان را شنیده بود اما تا اینجا در لیگ برتر فوق‌العاده ظاهر شده‌اند. درست مثل علیرضا رضایی که دو گلر صاحب نام استقلال را کنار زده و به مرد اول دروازه این تیم تبدیل شده است. مثل حبیب فرعباسی که در ترکیب ذوب درخشیده یا عارف رستمی که از لیگ یک به ترکیب تیم اصفهانی رسیده و تا اینجای فصل دو گل حساس سه امتیازی برای سبزها به ثمر رسانده است. مثل حمید بوحمدان که این فصل یکی از بهترین‌های فولاد خوزستان بوده یا اکبر منادی که این هفته در غیاب محسن فروزان نشان داد هیچ چیز از این گلر کم ندارد. هیچ کدام از این نفرات در تابستان مورد توجه رسانه‌ها و تیترهای درشت نبودند اما حالا به مراتب موثرتر از خریدهای پرحرف و حدیث این فصل فوتبال ایران عمل کرده‌اند. فرهنگ نقل و انتقالاتی حاکم بر فوتبال ایران، باید کمی تغییر کند. باشگاه‌ها نباید اسیر جوسازی دلال‌ها شوند و هوادارها نباید برای خرید بازیکن اسم و رسم‌دار به باشگاه فشار بیاورند. نتیجه همین فشار، خرید نفراتی است که شاید اسم شناخته‌شده‌ای داشته باشند اما در زمین نه تنها باری از روی دوش تیم برنمی‌دارند، بلکه باری هم به دوش تیم اضافه می‌کنند. نفراتی که به جای کنار زدن نفرات مقابل، موقعیت‌ها را از مقابل خودشان کنار می‌زنند. آنها در زمان امضای قرارداد با باشگاه، هزار شرط بزرگ و کوچک دارند اما بعد از آن، دیگر شبیه یک سوپراستار به نظر نمی‌رسند.