پرسپولیس چگونه میتواند به قهرمانی آسیا برسد؟
جنگیدن با دیوار
آریا رهنورد
تلاش پرسپولیسیها برای رسیدن به قهرمانی در رقابتهای این فصل لیگ قهرمانان آسیا هم بیسرانجام بود. برخلاف دوره گذشته، آنها این بار به فینال نرسیدند و حتی نتوانستند راهی مرحله نیمهنهایی شوند. سرخها نمیتوانند رقبای سرسخت آسیاییشان را در مسیر رسیدن به این موفقیت تغییر بدهند و همیشه با تیمهای قدرتمندی روبهرو خواهند شد. اما شاید آنها بتوانند خودشان را کمی عوض کنند و در فصلهای بعدی، با قدرت بیشتری برای از بین بردن این طلسم بزرگ و تلخ به میادین برگردند.
حفظ کادر فنی
البته که یحیی گلمحمدی هم ضعفهای خاص خودش را دارد اما حداقل در شرایط فعلی فوتبال ایران، پرسپولیسیها نمیتوانند گزینه داخلی مطلوبتری از این مربی برای خودشان دست و پا کنند. هرچه زمان بیشتری از حضور یحیی در پرسپولیس سپری میشود، او تسلط بیشتری روی کار پیدا خواهد کرد. گلمحمدی تا اینجا نتایج خوبی با پرسپولیس به دست آورده و دو قهرمانی متوالی در لیگ برتر را با این تیم جشن گرفته است. او یک بار هم با قرمزها به فینال آسیا رسیده و حتی شکست سنگین روبهروی الهلال، دلیلی برای وداع با این مربی نخواهد بود. نکته ویژه در مورد گلمحمدی، مسئولیتپذیری او بعد از شکست روبهروی حریف عربستانی است. سرمربی پرسپولیس پس از این مسابقه، میتوانست دلایل زیادی برای این نتیجه بد بتراشد و این شکست را توجیه کند اما ترجیح داد مسئولیت نتیجه را بپذیرد و از هوادارها عذرخواهی کند. این رفتار نشان داد که او پختگی لازم را به عنوان یک مربی به دست آورده است.
بازگشت تماشاگرها
تماشاگرها برای پرسپولیس درست مثل اکسیژن هستند و باشگاه حالا بیشتر از همیشه برای نفس کشیدن به این اکسیژن نیاز دارد. بازگشت تماشاگرها بدون شک قدرت پرسپولیس را به شکل قابل توجهی بالا خواهد برد. همین مسابقه با الهلال اگر در استادیوم صد هزار نفری آزادی با حضور حداکثری هوادارها برگزار میشد، بدون تردید شرایط برای پرسپولیس کاملا فرق میکرد. سرخها با حضور دوباره تماشاگرها و البته به شرطی که فوتبال ایران بتواند دوباره از ای.اف.سی مجوز میزبانی بگیرد، صاحب قدرت به مراتب بیشتری خواهند شد. نقش این هوادارها در اولین صعود تاریخ پرسپولیس به دیدار نهایی لیگ قهرمانان آسیا انکارنشدنی بود.
وداع با معمولیها
پرسپولیسیها برای بردن تورنمنت سخت و سنگینی مثل لیگ قهرمانان آسیا، باید تعارف را با خودشان کنار بگذارند و با نفراتی که در حد و اندازه این تیم نیستند وداع کنند. تیم یحیی به خصوص در کنارههای خط دفاع، به دو مهره آماده نیاز دارد. چراکه نفراتی مثل مهدی شیری، سیامک نعمتی و سعید آقایی در حد و اندازههای این تیم ظاهر نشدهاند. نفراتی مثل امید عالیشاه و احسان پهلوان هم حقیقتا به خوبی تبدیل شدن به ستارههای پرسپولیس در آسیا نیستند. کمال کامیابینیا هم باید تکلیفش را با باشگاه روشن کند. اگر قرار است او همچنان قبل از همه نبردهای مهم مصدوم یا محروم شود، بهتر است اصلا همراه تیم نباشد و باشگاه دیگری را برای خودش انتخاب کند.
حل بحرانهای مالی
تا مشکلات مالی پرشمار پرسپولیس حل نشوند، این باشگاه ذهنیت آرامی برای نتیجه گرفتن در آسیا نخواهد داشت. اینکه در فاصلهای کوتاه به انجام یک مسابقه حساس جلسه تمرینی تیم در اعتراض به مسائل مالی تعطیل شود، برای یک باشگاه حرفهای فاجعه است. مشکلات مدیریتی پرسپولیس را البته تنها نباید در مسائل مالی جستوجو کرد اما تا زمانی که این باشگاه به لحاظ مالی تامین نشوند و بازیکنان با روحیه کافی روبهروی رقبا قرار نگیرند، نمیتوان انتظار داشت که قهرمانی آسیا برای این تیم اتفاق بیفتد. مدیران فعلی یا آینده پرسپولیس باید به دنبال راهی باشند تا با تزریق سرمایه، آرامش و تمرکز به جمع نفرات تیم برگردد.
حفظ چهرههای کلیدی
بدون شک بزرگترین عاملی که اجازه نداده پرسپولیس در سالهای گذشته قهرمان آسیا شود، جدایی نفرات کلیدی در میانه فصل بوده است. آنها یک بار ستارههایی مثل صادق محرمی، وحید امیری و فرشاد احمدزاده را از دست دادند، یک بار نوبت به جدایی مهرههایی مثل بیرو و شجاع رسید و این بار هم قبل از حساسترین مراحل لیگ قهرمانان آسیا، نفرات مهمی مثل محمدحسین کنعانیزادگان، احمد نوراللهی و شهریار مغانلو تیم را ترک کردند. نفراتی که تاثیر بسیار مهمی در عبور پرسپولیس از دور گروهی داشتند. اگر قرار است سرخها برای قهرمانی آسیا بجنگند، دیگر نباید اجازه جدایی هیچ ستارهای را در شرایط حساس صادر کنند.
خرید ستارههای بزرگ
تفاوت مهم پرسپولیس با الهلال، داشتن چند مهره در کلاس جهانی بود. مهرههایی که تجربه زیادی داشتند و حتی در حساسترین دقایق مسابقه، دچار اضطراب نبودند. پرسپولیس هم برای قهرمانی در این رقابت، به دو یا حداقل یک مهره در کلاس جهانی نیاز دارد. یک نفر که بتواند در لحظات سخت، ورق را به سود این تیم برگرداند. سرخها در چند فصل گذشته در رقابتهای بینالمللی همواره چوب این اتفاق را خوردهاند و نتوانستند در کلیدیترین بزنگاهها، مهمترین رویای مدنظرشان را به حقیقت تبدیل کنند. این یک نیاز بسیار ضروری برای باشگاه به حساب میآید.
دیدگاه تان را بنویسید