برگشته از گور!

«آیا پرسپولیس قهرمان آسیا می‌شود؟». این سوال شاید تا چند سال قبل، طنزآلود و کنایه‌آمیز بود اما حالا دیگر کاملا عادی به نظر می‌رسد. پرسپولیسِ نحیف حمید درخشان که حتی مازیار زارع توی دروازه ملوان می‌توانست ضربه پنالتی‌اش را مهار کند، حالا السد و الدحیل را با لشکری از ستاره‌ کنار زده و کهکشان خودش را ساخته است. کهکشانی‌ که در آن هم، برای بازی کردن و هم درخشیدن و هم جان دادن در زمین، از درخشش فردی همه ستاره‌ها مهم‌تر به نظر می‌رسد. پرسپولیس راه سختی را طی کرده تا امروز در این نقطه بایستد. از دست دادن قهرمانی لیگ پانزدهم بعد از یک رستاخیز رویایی، می‌توانست برای هر تیمی ویران‌کننده باشد اما مهره‌هایی که قهرمانی لیگ را با تفاضل گل از دست داده بودند، دوباره با قدرت برگشتند و بعد از شکستن طلسم قهرمانی، به نیمه‌نهایی آسیا رسیدند. شکست پرگل در مقابل الهلال در نیمه‌نهایی آسیا، خرد کننده بود اما باز هم بال‌های پرواز پرسپولیس را قیچی نکرد. قرمزها همه چیز را از نقطه صفر شروع کردند. این بار قدم‌های بهتری برداشتند و با صدرنشینی در مرحله گروهی، با اقتدار به مرحله حذفی رسیدند. پیروزی آن‌ها در جدال الجزیره، در قلبِ درامی رقم خورد که قهرمان‌اش، سیدجلال حسینی بود. پسران پرفسور راه‌شان را به سختی پیدا کردند اما مسیر همچنان ناهموار به نظر می‌رسید. تصور می‌شد آن‌ها شانسی در مقابل تیم شکست‌ناپذیر الدحیل ندارند اما باختن در وقت قانونی، برای اولین بار با پرسپولیس به دایره‌المعارف باشگاه قطری در دوران تازه فعالیت‌اش اضافه شد. طوفان سه گله در آزادی، الدحیل را مبهوت کرد و صدایِ «لا لا لا» گفتن ملتمسانه گزارشگر عربی روی صحنه فرار منشا، ملودی باشکوهی برای پرسپولیس شد. آن‌ها تا همین‌جا به یک دستاورد بزرگ رسیده بودند اما کوتاه نیامدند و آوار حذف را روی سر ژاوی و همبازی‌ها هم خراب کردند. پرسپولیس در ژاپن، آن تیم همیشگی نبود اما برای جبران، هنوز هم دیر نشده است. 

کاشیما با همه ستاره‌هایش به تهران سفر کرده است. نفرات اصلی این تیم در دیدار سه‌شنبه گذشته با کاشیوا ریسول استراحت کردند و چهارشنبه شب با صورت‌هایی ماسک‌زده به تهران رسیدند. همانند دیدار رفت، مهره‌های کره‌ای و برزیلی‌ کلیدی‌ترین نفرات کاشیما در برابر پرسپولیس خواهند بود. مهره‌هایی که کمربند دفاعی و هجومی تیم‌شان را مستحکم کرده‌اند. پرسپولیس علاوه بر سیامک نعمتی محروم، امید عالیشاه را نیز در این مسابقه در اختیار ندارد. عالیشاه که در بازی رفت برای دقایقی در ترکیب حضور داشت، به دلیل مصدومیت شانس بازی را از دست داده تا به احتمال بسیار زیاد آدام همتی در ترکیب اصلی قرار بگیرد. اگر مصدومیت دوباره به  سراغ کتف کمال هم بیاید، احسان علوان‌زاده و طاهرخانی تنها گزینه‌های برانکو برای تعویض خواهند بود. تیم میزبان باید دو گل به ثمر برساند و هیچ گلی دریافت نکند تا کار به وقت‌های اضافه کشیده شود اما به نظر می‌رسد آن‌ها برای قهرمانی، تنها باید کار را در نود دقیقه تمام کنند. چرا که نداشتن نیمکت، در صورتِ طولانی‌شدن مسابقه برای این تیم دردسرساز خواهد شد. روی کاغذ، به نظر می‌رسد پرسپولیس با یک ماموریت غیرممکن روبرو شده است اما مرور اتفاقات بازی رفت نشان می‌دهد که کاشیماآنتلرز ابدا یک تیم شکست‌ناپذیر نیست و می‌تواند در هر لحظه‌ای از مسابقه، درگیر تزلزل و لغزش شود. پرسپولیس یک هفته تمام فرصت داشته تا راه نفوذ به دفاع کاشیما را پیدا کند و حالا دیگر زمان امتحان بزرگ فرارسیده است. قرمزها به خوبی می‌دانند که با وجود همه تفاوت‌ها با رقیب، پتانسیل برنده‌شدن در این مسابقه را دارند و از قدرت لازم برای برپایی جشن در خانه برخوردار هستند. 

داستانِ پرسپولیس بی‌شباهت به ماجرای شخصیتِ اول فیلم برنده اسکار «از گور برگشته» نیست. پرسپولیس زمین می‌خورد، به نفس‌‌های آخر نزدیک می‌شود و زندگی‌اش به خطر می‌افتد اما درست وقتی همه انتظار شنیدن یک خبر ناگوار را دارند، برمی‌گردد و به هر قیمتی که شده، زنده می‌ماند. آن‌ها زخمی هستند. صدمه دیده‌اند. چندین و چند نفر را از دست داده‌اند. در خستگی مطلق به سر می‌برند و به یک خوابِ عمیق طولانی نیاز دارند اما نیرویی در قلب‌شان هست که اجازه نمی‌دهد متوقف شوند. تماشای جشن قهرمانی کاشیما در آزادی، تصویری نیست که پرسپولیسی‌ها علاقه به دیدن‌اش داشته باشند. آن‌ها در جستجوی معجزه‌ای هستند که جام قهرمانی آسیا را در تهران نگه می‌دارد.