پایان خوش با ققنوس

کشتی به عنوان ورزش اول کشور، همیشه مورد توجه ورزش‌دوستان و مسئولان بوده است. رشته‌ای که همیشه در المپیک‌ها و بازی‌های آسیایی وزنه سنگینی در سبد مدال‌ها است. حالا این رشته در فاصله دو ماه از المپیک 2020 توکیو، بار دیگر اقتدار و غرور خود را نشان داد. مسابقات قهرمانی جهان که به میزبانی اسلو نروژ برگزار شد، تا می‌توانست لبخند را به صورت‌‌های ایرانی‌ها آورد. ابتدا این شاگردان پژمان درستکار بودند که در اسلو توفان به پا کردند و با ثبت یک نتیجه بی‌نظیر و قرار گرفتن در رده سوم، به کار خود پایان دادند. در اینکه تمام مدال‌های آزادکاران بی‌نهایت دلچسب بود شکی نیست، اما طلای حسن یزدانی رنگ و بوی دیگری داشت. مدالی که طعم انتقام داشت و طلسم پیروزی برابر دیوید تیلور آمریکایی را شکست. بردی که نه‌تنها در ایران، بلکه در کشورهای دیگر نیز انعکاس داشت. مدال طلای امیرحسین زارع که بعد از 32 سال به سنگین‌وزن ایران رسید و برد ارزشمند کامران قاسمپور مقابل جی دن کاکس آمریکایی که از بزرگان کشتی آمریکا است و نخستین شکستش برابر کشتی‌گیران ایران را تجربه کرد، دیگر لحظات جذاب و ماندگار رقابت‌های آزادکاران بود. علیرضا سرلک، امیرمحمد یزدانی و محمد نخودی نیز با مدال نقره و مجتبی گلیج با مدال برنز نیز سهم خوبی در رقم خوردن این نتیجه مرغوب داشتند. این جوان‌ها نشان دادند که باید از الان منتظر توفان دیگری در المپیک 2024 پاریس باشیم.

بعد از آزادکاران اما نوبت شاگردان محمد بنا بود که غرور کشتی ایران را به رخ رقبا بکشند. آنها با کسب چهار مدال طلا و دو برنز از نظر مدالی بهترین نتیجه تاریخ کشتی فرنگی در قهرمانی جهان را رقم زدند و نایب‌قهرمان مسابقات نام گرفتند. هادی ساروی پس از گذشت هفت سال از طلای حمید سوریان در جهانی 2014، بار دیگر روی سکوی نخست این مسابقات ایستاد و مدال طلای وزن 97 کیلوگرم را به گردن انداخت. علی‌اکبر یوسفی در ۱۳۰ کیلوگرم نخستین طلای سنگین‌وزن را به گردن آویخت تا یکی از رکوردداران نروژ باشد. طلایی دلچسب که در میدان حتی فرصت نفس کشیدن را هم به حریف خود نداد.

با قهرمانی یوسفی دو طلای سنگین‌وزن آزاد و فرنگی هر دو به نام ایران خورد. میثم دلخانی اما در حالی که دومین تجربه خود در رده بزرگسالان را تجربه می‌کرد، با یک نمایش‌ بی‌نظیر طلای وزن 63 کیلوگرم را به دندان کشید. اما بدون شک باید گفت محمدرضا گرایی ستاره کشتی فرنگی در جهانی نروژ بود. کسی که برای خاک کردن رقبایش حتی یک ثانیه را هم از دست نمی‌دهد. گرایی دو ماه پیش در توکیو مقتدرانه قهرمان المپیک شد و در نروژ نیز سکوی قهرمانی را حفظ کرد تا با این رکورد اولین ورزشکار ایرانی باشد که در یک سال فاتح سکوهای قهرمانی المپیک و جهانی است. این طلای گرایی آنقدر دلچسب ود که سایت اتحادیه جهانی کشتی هم به فکر دادن یک لقب جدید به این فرنگی‌کار شیرازی افتاد. این سایت که پیش از این در توئیتر لقب «عقاب» را به گرایی داده بود، این بار از لقب«ققنوس» برای توصیف او استفاده کرد و نوشت:«اگر لقب محمدعلی گرایی شاهین باشد، می‌توان محمدرضا را ققنوس نامید، زیرا او بارها از خاکسترهای نزدیک به شکست برخاسته است.» این سایت علاوه بر این برای محمدرضا گرایی صفت «بی باک» را به کار برد و نوشت:«گرایی بی‌باک عنوان قهرمانی ۶۷ کیلوگرم جهان را به طلای المپیک اضافه کرد.» محمدعلی گرایی در 77 کیلوگرم و پژمان پشتام در 82 کیلوگرم نیز مدال برنز مسابقات را به دست آوردند.

در پایان نباید از تاثیر کادر فنی در رقم خوردن این نتایج چشم‌پوشی کرد. محمد بنا که گریه‌هایش در المپیک ریو پس از روی سکو نرفتن حمید سوریان هنوز در اذهان هست، حالا نسلی را ساخته که برابر هر رقیبی مدعی هستند.