آن‌چه در همین دو هفته از لیگ قهرمانان اروپا اتفاق افتاده، بیشتر از هر چیزی نشان از «ناکارآمدی» طرحی مثل سوپرلیگ اروپا دارد. طرحی که فلورنتینو پرز، آندره‌آ آنیلی و البته خوان لاپورتا همچنان جزو حامیانش هستند. طرحی که چند ماه قبل، ناگهان به جریان افتاد و البته با سرعت قابل توجهی هم سقوط کرد و سرانجامی جز ناکامی نداشت. با این وجود یووه، رئال مادرید و بارسا همچنان امیدوار هستند تا روندهای مربوط به این طرح دوباره کلید بخورند. دیدارهای این فصل لیگ قهرمانان، به روشنی نشان می‌دهد که چرا رقابتی مثل سوپرلیگ اساسا هیچ معنایی ندارد. در همین تورنمنت، تیمی مثل شریف مولداوی که برای 99 درصد از فوتبالی‌ها تیمی کاملا ناشناخته بود، در سانتیاگوبرنابئو رئال مادرید را شکست داد. اگر سوپرلیگ اروپا اجرا می‌شد، تیمی مثل شریف هرگز نمی‌توانست روبه‌روی تیمی مثل رئال مادرید قرار بگیرد. چه برسد به اینکه بتواند چنین رقیبی را شکست هم بدهد. طبیعتا این چیزی است که یک مدیر مثل فلورنتینو می‌خواهد. او دوست دارد تیمش را از چنین شکست‌هایی دور نگه دارد اما دنیای فوتبال، اصلا چنین چیزی را نمی‌خواهد. این تنها شگفتی بزرگ در رقابت‌های این فصل لیگ قهرمانان نبوده است. در دو هفته ابتدایی همین جام تا امروز، تیم یانگ بویز سوئیس، توانسته منچستریونایتد را با کریس رونالدو و همه ستاره‌هایش شکست بدهد. تیمی که طبیعتا جایی در طرح سوپرلیگ نداشت. پی‌اس‌جی هم با همه ستاره‌هایش روبه‌روی بروخه بلژیک متوقف شده و به برتری دست پیدا نکرده است. همه این نتایج در کنار هم، بسیار معنادار به نظر می‌رسند. بی‌جهت نیست که لیگ قهرمانان، بهترین و مهم‌ترین تورنمنت باشگاهی در همه دنیای فوتبال به شمار می‌رود. این جام، پر از لحظات شگفت‌آور است. پر از لحظه‌هایی که مخاطب را میخکوب می‌کنند و تماشاچی را در بهت فرو می‌برند. اگر قرار باشد تنها تیم‌های قدرتمند روبه‌روی هم قرار بگیرند، چنین لحظاتی هرگز خلق نخواهند شد.

 اگر قرار باشد این تورنمنت بین 12 تیم برگزار شود، این شگفتی‌ها هرگز به وجود نخواهند آمد. فصل جدید لیگ قهرمانان، جذاب‌تر و غیرقابل‌پیش‌بینی‌تر از همیشه کلید خورده است. فصلی که بیشتر به یک قیام مسلحانه علیه سوپرلیگ اروپا شباهت دارد. شکست فاجعه بار ابداع کننده این طرح هم، خودش به تنهایی گویای همه چیز است. رئال مادرید، هیچ‌وقت نمی‌تواند از روبه‌رو شدن با تیم‌های کوچک‌تر فرار کند. تیم‌هایی که یک سال تمام تلاش می‌کنند تا خودشان را به این مرحله برسانند و روبه‌روی چنین تیمی به میدان بروند. هیچ‌کس نمی‌تواند فرصت درخشیدن در تورنمنتی مثل لیگ قهرمانان را از این تیم‌ها و هواداران‌شان بگیرد. چراکه فوتبال، فقط به پولدارها اختصاص ندارد و همه می‌توانند فرصت برابری در این ورزش داشته باشند. لیگ قهرمانان، تورنمنت فوق‌العاده‌ای است و فوق‌العاده هم خواهد ماند. هیچ‌کس هم نمی‌تواند این جذابیت را با یک طرح مبتنی بر سرمایه‌داری، از بین ببرد. جذابیت این جام، حفظ خواهد شد. چراکه در گذشته هم ثروتمندها نتوانسته‌اند فوتبال را به طور کامل به تملک خودشان دربیاورند و همه چیز را از آن خودشان کنند.