مغازه خودکشی

آریا طاری

مدیرانی که تا قبل از مسابقه با الهلال، مدام خودشان را «پنهان» می‌کردند تا مبادا پاسخگوی هواداران استقلال باشند، حالا بعد از این شکست با قدرت هرچه تمام‌تر در گفت‌وگوهای رسانه‌ای شرکت می‌کنند تا دیگران را مقصر چنین نتیجه‌ای بدانند. همان مدیرانی که تا قبل از این جدال پاسخ سوال‌های نقل و انتقالاتی را نمی‌دادند، حالا با اعتماد به نفسی باورنکردنی عملکرد خودشان در باشگاه را مورد تمجید قرار می‌دهند. انگار نه انگار این همان باشگاهی است که برای تغذیه و تمرین عادی در روزهای منتهی به یک نبرد حساس آسیایی با مشکل روبه‌رو بود. انگار نه انگار این همان باشگاهی است که مدیرانش قادر نبودند شرایط تست کرونا را هم به سادگی برای نفرات تیم‌شان فراهم کنند. انگار نه انگار این همان باشگاهی بود که در یک پنجره، بخشی از بهترین نفرات تیمش را به سادگی از دست داد. استقلالی‌ که به مددی سپرده شد، تیم به مراتب پرمهره‌تری از ترکیب فعلی باشگاه بود. استقلالی که به مددی سپرده شد، می‌توانست برای بردن لیگ قهرمانان رقابت کند اما تیمی که او ساخت، حتی از پس اولین مسابقه دور حذفی برنیامد. مقصر اصلی این ماجرا بدون تردید، آقای مدیرعامل بود. مردی که اختلاف نظر با کادر فنی را علنی کرد و کار را علیه آنها به رسانه‌ها کشاند. مردی که به جای تمرکز بر مسائل و اولویت‌های مهم باشگاه، سرگرم انتصاب مدیرانی در تیم بود که اتفاقا رابطه خوبی با فرهاد مجیدی ندارند. در چند دهه گذشته، هرگز یک مدیرعامل در باشگاه استقلال تا این حد با بازیکنان تیم درگیر نشده و علیه آنها بیانیه صادر نکرده است. همه جای دنیا وقت پایان همکاری با یک فوتبالیست یا یک مربی، پیام‌هایی برای قدردانی از آنها در باشگاه منتشر می‌شود اما در دوران پرتنش مددی، خبری از این مسائل نیست و فقط «دعوا» و درگیری در استقلال حکمرانی می‌کند.

مدیرانی که تا قبل از مسابقه با الهلال، مدام خودشان را «پنهان» می‌کردند تا مبادا پاسخگوی هواداران استقلال باشند، حالا بعد از این شکست با قدرت هرچه تمام‌تر در گفت‌وگوهای رسانه‌ای شرکت می‌کنند تا دیگران را مقصر چنین نتیجه‌ای بدانند

از آخرین تجربه دلچسب و موفق استقلال در آسیا، هشت سال سپری شده است. تیمی که با امیر قلعه‌نویی به نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا رسیده بود، دیگر موفق نشد این تجربه را تکرار کند. اولین کسی که در تکرار این موفقیت شکست خورد، خود قلعه‌نویی بود. سرمربی استقلال فقط چند ماه بعد از این تجربه جذاب، نتوانست تیمش را از دور گروهی لیگ قهرمانان عبور بدهد. این آخرین تجربه آسیایی قلعه‌نویی روی نیمکت استقلال محسوب می‌شد. بعد از آن استقلال سال‌های بسیار سختی را سپری کرد و مدت زیادی طول کشید تا دوباره به آسیا برگردد. این بار همه به علیمنصور امید داشتند و البته به تیمی که در مرحله پلی‌آف، السد را شکست داده بود. شرایط برای این تیم خوب پیش رفت و آنها در اولین مسابقه دور حذفی، العین را هم بردند اما مسابقه برگشت، به یک کابوس تاریخی برای استقلالی‌ها تبدیل شد. مسابقه‌ای که در آن، العین 6 بار دروازه پسران آبی را باز کرد. استقلال با هدایت شفر، در آسیا کمی بهتر نتیجه گرفت و از گروهش هم صعود کرد. آنها به کمک درخشش خیره‌کننده مامه تیام در استادیوم آزادی، ذوب آهن و قلعه‌نویی را هم از این جام کنار زدند تا جاه‌طلبی بیشتری به دست بیاورند. همین تیم اما ناچار شد بدون ستاره‌هایی مثل امید ابراهیمی، سرور جپاروف و مامه تیام روبه‌روی السد قرار بگیرد. دیداری که به شکست خانگی سه بر یک استقلال در آزادی منجر شد. آنها یک سال بعد، حتی نتوانستند از گروه‌شان صعود کنند. تجربه بعدی هم بسیار ناراحت‌کننده بود. چراکه این بار فرهاد قبل از شروع تورنمنت متمرکز استعفا داد و نامجومطلق مرد اول نیمکت باشگاه شد. باشگاهی که با وجود رد شدن از دور گروهی، مغلوب مسابقه یک هشتم نهایی لقب گرفت. اتفاقی که حالا در این فصل هم با هدایت فرهاد مجیدی برای باشگاه رقم خورده است. ماجرایی که استقلالی‌ها دیگر به تکرارش خو گرفته‌اند.

توهین به چهره‌ای مثل پرویز مظلومی و تلاش برای وایرال کردن آن، کاری نکوهیده است. با این وجود بد نیست مظلومی هم از خودش بپرسد که در این تیم، چه کار مفیدی انجام می‌دهد. در استقلال، آدم‌ها سر جای خودشان نیستند و این بزرگ‌ترین تهدید برای یک باشگاه فوتبال به شمار می‌رود. البته که فرهاد و کادر فنی هم در حد خودشان مقصر هستند اما گناه اصلی این حذف، متوجه افرادی است که نتوانستند تعادل و توازن ترکیب استقلال را قبل از مسابقه با الهلال حفظ کنند. مردانی که حتی قبل از محمدحسین مرادمند، تیم را دچار سرنگونی کرده بودند.