هنوز 24 ساعت از مراسم افتتاحیه دیدارهای المپیک سپری نشده بود که اولین مدال طلا را در این بازی‌ها به دست آوردیم. این اتفاق آنقدر دلچسب بود که تصور می‌کردیم مدال‌ها را یکی پس از دیگری درو خواهیم کرد اما در عمل، این اتفاق رخ نداد و شکست پشت شکست در انتظارمان بود. اول از همه، تکواندوکارها مسابقات را بدون مدال ترک کردند. احسان حدادی هم ناامیدمان کرد و در رشته‌های تیمی چیزی به جز حذف در انتظارمان نبود. به کشتی فرنگی و تیم محمد بنا امید زیادی داشتیم اما حتی کاپیتان تیم محمدعلی گرایی، نتوانست به دیدار نهایی برسد. گرایی واقعا جنگجویانه ظاهر شد و دو پیروزی عالی به دست آورد اما در مسابقه سوم شکست خورد و شانس رسیدن به فینال را از دست داد. این اتفاق برای ساروی هم تکرار شد و او نتوانست خودش را به فینال رقابت‌های المپیک برساند. امین میرزازاده هم که رقابت را به رضا کایالپ واگذار کرد و به پنجمی بسنده کرد. حالا دیگر همه امیدمان برای مدال طلا، به کشتی آزاد و البته سه نماینده در کاراته متصل خواهد شد. جالب اینکه هر وقت المپیک در آسیا برگزار می‌شود، کاروان ایران بدترین نتایج ممکن را تجربه می‌کند. المپیک 64 توکیو، اولین المپیکی بود که در قاره آسیا برگزار شد. دست کاروان ایران در آن دوره به طلا و نقره نرسید و ایران ناچار شد با سه مدال برنز، مسابقات را ترک کند. اتفاقی که کشورمان را در رده سی و چهارم جدول مدالی مسابقات قرار داد. سال 88 دوباره المپیک به آسیا برگشت و این بار سئول کره جنوبی میزبان المپیک شد. این بار هم کاروان ایران فقط به یک مدال نقره رسید و به هیچ وجه عملکرد درخشانی در رقابت‌های المپیک نداشت. کشور آسیایی بعدی که میزبان المپیک شد، چین بود. در پکن هم همه چیز برای کاروان ایران فاجعه‌بار پیش رفت و تنها به طلای هادی ساعی و برنز مراد محمدی بسنده کردیم. ایران در آن المپیک پنجاه و یکم شد تا بدترین نتیجه تمام تاریخش را پشت سر گذاشته باشد. حالا هم در توکیو کاروان ایران تا امروز اصلا شرایط خوبی نداشته و عملکردی ناامیدکننده را تجربه کرده است. کاروان ایران در المپیک لندن، هفت مدال طلا، پنج نقره و یک برنز به دست آورد و روی سکوی دوازدهم دنیا قرار گرفت. نتیجه‌ای که هنوز هم خارق‌العاده به نظر می‌رسد. ایران در ریو هم به سه مدال طلا، یک نقره و چهار برنز رسید و این بار بیست و پنجم شد. با روند فعلی اما احتمالا ایران در پایان المپیک توکیو رتبه بسیار بدی خواهد داشت. تنها اتفاق امیدوارکننده این است که المپیک در سه دوره بعدی بیرون از قاره آسیا برگزار می‌شود. پاریس، آمریکا و استرالیا سه میزبان بعدی رقابت‌های المپیک به شمار می‌روند و حداقل تا سال 2036 دیگر محبور نیستیم المپیک را در قاره آسیا برگزار کنیم. چراکه ظاهرا المپیک‌های آسیایی با ورزش ایران سازگار نیستند. با این حال نباید فراموش کنیم که هنوز برای تغییر دادن شرایط در توکیو شانس داریم و همچنان می‌توانیم اثرات این کابوس را روی ورزش ایران حداقل کمی کمرنگ کنیم.

 

 

کپی شد