پنجه بر پنج‌گانه

آریا رهنورد

این موفقیت را با عبارت‌های زیادی می‌توان توصیف کرد. تحول، رنسانس یا حتی انقلاب. کاری که پرسپولیسی‌ها ظرف این چند سال انجام داده‌اند، فراتر از حد تصور است. شاید باورتان نشود ولی این همان تیمی است که بازیکنش حتی نتوانست به مازیار زارع از روی نقطه پنالتی گل بزند. این همان تیمی است که بین نام‌هایی مثل علی دایی و حمید درخشان دست به دست می‌شد. این همان تیمی است که در انتهای جدول گرفتار شد و کاپیتانش در اوج جوانی به کام مرگ رفت. تیمی که نزدیک به یک دهه با بردن لیگ برتر بیگانه بود، حالا چنین به اریکه سلطنت تکیه زده که انگار هرگز قرار نیست از این تخت پایین بیاید. آنها باشکوه‌ترین، مهارنشدنی‌ترین و درخشان‌ترین تیم این روزهای فوتبال ایران هستند. تیمی که انگار برای بردن و قهرمان شدن ساخته شده است.

شاید برای فوتبال ایران، این ماجرا باورنکردنی و دور از انتظار باشد اما در مختصات فوتبال روز دنیا، چنین اتفاقی اصلا هم عجیب نیست. پرسپولیسی‌ها درست همان کاری را انجام داده‌اند که قبلا تیم‌هایی مثل یووه و بایرن در ایتالیا و آلمان پشت سر گذاشته‌اند. حتی می‌توان از لیون در فوتبال فرانسه هم به عنوان یک نمونه آشنای دیگر نام برد. تیم‌هایی که به مرور زمان برای خودشان یک سلطه بزرگ به وجود آوردند و برای چندین سال، به تخت پادشاهی در فوتبال تکیه زدند. تیم‌هایی که جام‌های قهرمانی را یکی پس از دیگری فتح کردند و برای چندین سال، از رسیدن به موفقیت‌های بزرگ اشباع نشدند. شاید خیلی‌ها دوست دارند ماجرا را به آدرس‌های غلطی مثل وزارت ورزش ربط بدهند اما پرسپولیس به شکل هوشمندانه‌ای راهش را از هر توقفی جدا کرد. اولین شوک مثبتی که پرسپولیس برای باقی ماندن در این مسیر نیاز داشت، ایجاد یک تغییر روی نیمکت بود. در اینکه برانکو ایوانکوویچ یک مربی فوق‌العاده است تردیدی وجود ندارد اما خود برانکو هم ترجیح می‌داد از یک جایی به بعد، از این پروسه رویایی فاصله بگیرد و مسیر متفاوتی را برای پرسپولیس به وجود بیاورد. او مطمئن شده بود که اگر در تیم بماند، برای حفظ انگیزه ستاره‌های تیم با مشکلاتی روبه‌رو خواهد شد. ورود کالدرون، شرایط را تغییر داد و پرسپولیسی‌ها را حریص نگه داشت. ورود یحیی هم، همه چیز را تکمیل کرد تا سرخ‌ها در همان مسیر درخشان باقی بمانند. نکته مهم دیگری که به پرسپولیس کمک کرد تا مدام از قهرمانی‌اش در لیگ برتر دفاع کند، تبحر قابل توجه در جایگزینی مهره‌های جدا شده با نفرات جانشین بود. اگر بیرو از تیم رفت، حامد لک به خوبی جای او را گرفت، اگر شجاع تصمیم به ترک باشگاه گرفت، کنعانی به جای او درخشید و اگر مهدی طارمی و بعد علی علیپور راه‌شان را از باشگاه جدا کردند، مهاجمانی مثل آل‌کثیر، مغانلو و عبدی در بهترین زمان ممکن جذب شدند. پرسپولیس شاید صاحب گرانقیمت‌ترین ترکیب لیگ نباشد اما بدون تردید «عمیق‌ترین» فهرست نفرات را در اختیار دارد. آنها در هیچ نقطه‌ای از زمین، مشکلی را احساس نمی‌کنند و نسبت به استانداردهای معمول فوتبال ایران، یک سر و گردن بالاتر نشان داده‌اند. قبل‌تر گفته می‌شد «بی‌رقیب‌بودن» عامل اصلی موفقیت‌های این باشگاه است اما همین باشگاه، کاری کرد که سپاهان در یکی از موفقیت‌آمیزترین فصل‌های تاریخش، تبدیل به «اولین» تیم همه ادوار لیگ برتر شود که با میانگین بیشتر از دو امتیاز در هر مسابقه به قهرمانی دست پیدا نمی‌کند. در واقع آنها حتی با یک رقیب خوب، پرمهره و سرسخت هم، جام قهرمانی را از دست ندادند.

بردن لیگ برتر دیگر برای پرسپولیسی‌ها به یک اتفاق کاملا تکراری تبدیل شده است. آنها با اختلاف زیادی پرافتخارترین تیم این لیگ محسوب می‌شوند و تکرار موفقیت بزرگ‌شان شاید برای سال‌ها غیرممکن باشد

بردن لیگ برتر دیگر برای پرسپولیسی‌ها به یک اتفاق کاملا تکراری تبدیل شده است. آنها با اختلاف زیادی پرافتخارترین تیم این لیگ محسوب می‌شوند و تکرار موفقیت بزرگ‌شان شاید برای سال‌ها غیرممکن باشد. به نظر می‌رسد حتی اگر این تیم برای چند سال قهرمان لیگ‌های بعدی نشود، هواداران باشگاه به هیچ وجه آزرده خاطر نخواهند بود. با این حال برای یحیی و پسرها، یک ماموریت بزرگ‌تر هم وجود دارد. آنها در ایران، جام‌ها را قلع و قمع کرده‌اند و حالا شاید وقتش رسیده که برای قهرمانی در آسیا مبارزه کنند. پرسپولیس دو بار در آستانه بردن این جام قرار گرفته و هر دو بار این موقعیت را از دست داده است. بعد از پنجمین قهرمانی پیاپی در لیگ برتر، همه در انتظار توفان آسیایی تیم گل‌محمدی هستند. تیمی که در لیگ برتر، مثل یک اسکی‌باز قهار، موانع را یکی پس از دیگری از پیش رو برداشته است.