سال‌های دور از خانه!

آریا رهنورد

میزبانی؛ همچنان صفر

دیگر تقریبا هیچ‌کس نیست که آخرین میزبانی یک تیم ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا را به یاد بیاورد. اصلا هم معلوم نیست که برای تجربه میزبانی یک مسابقه آسیایی، چند هفته، چند ماه یا چند سال دیگر باید منتظر بمانیم. فعلا ای.اف.سی تصمیم گرفته به فوتبال ایران میزبانی ندهد و روی این تصمیم هم پافشاری به خرج می‌دهد. البته که آنها حق دارند چنین کاری انجام بدهند. از یک طرف، بحران کرونا در کشور هنوز مهار نشده و واکسیناسیون در ایران، به شدت پایین‌ به نظر می‌رسد. همین درصد پایین، کنفدراسیون فوتبال آسیا را از اعتماد کردن به میزبانی ایران بر حذر می‌دارد. مساله دردسرساز بعدی هم قطعی ادامه‌دار برق است. وقتی حتی برق بزرگ‌ترین استادیوم ایران هم به سادگی قطع می‌شود، طبیعی است که فوتبال ایران در سطح میزبانی یک رقابت قاره‌ای نباشد. در ادامه راه این فصل لیگ قهرمانان هم، خبری از میزبانی پرسپولیس، استقلال و تراکتورسازی نخواهد بود. این در حالی است که پرسپولیس بر اساس جدول باید به «تاجیکستان» برود. استقلال و تراکتور مسابقه با رقبای عربستانی‌شان را در زمین بی‌طرف برگزار خواهند کرد. اینکه به جای سفرهای متوالی، قرار است از یک چهارم نهایی مسابقات به صورت «متمرکز» برگزار شود، خبر بدی نیست. حتی اینکه بازی‌ها به جای جدال‌های رفت و برگشت به صورت تک حذفی برگزار می‌شوند هم برای نمایندگان فوتبال ایران خوب است. محول شدن میزبانی به «غرب آسیا» در نوع خودش مثبت به نظر می‌رسد اما برای یک لحظه تصور کنید قرار بود ایران میزبان متمرکز لیگ قهرمانان آسیا باشد. آن‌وقت همه چیز به شدت برای نمایندگان فوتبال ایران ساده‌تر می‌شد و مسیر آنها برای رسیدن به موفقیت، هموارتر بود.

فهرست خالی خرید، فهرست پر خروج

حتما دیده‌اید که باشگاه‌ عربی، با چه قدرتی در حال خرید ستاره‌های جدید برای لیگ قهرمانان آسیا هستند. باشگاهی مثل الهلال عربستان که اتفاقا حریف استقلال ایران نیز هست، حتی از پورتو پرتغال بازیکن گرفته اما آبی‌ها در پروسه خرید امین قاسمی‌نژاد از پدیده مشهد هم به مشکل خورده‌اند! فهرست خرید باشگاه‌های ایرانی در پنجره نقل و انتقالات، بدجوری خالی به نظر می‌رسد. کاش مشکل فقط همین بود. مشکل بزرگ‌تر این است که یک فهرست خروج پروپیمان دارند. همین حالا محمدحسین کنعانی‌زادگان تصمیم گرفته از پرسپولیس برود و حتی با یک تیم قطری توافق کرده است. در استقلال هم زمزمه‌های خروجی میلیچ و مهدی قایدی، به وضوح شنیده می‌شود. چهره‌هایی که هر دو نفرشان جزو ستاره‌های مهم و کلیدی باشگاه هستند. در تراکتور هم جدایی ستاره‌هایی مثل شجاعی و دژاگه کاملا قطعی شده است. با همین روند، اصلا معلوم نیست تا روز برگزاری بازی‌ها دیگر بازیکنی در ترکیب پرسپولیس، استقلال و تراکتور باقی خواهد ماند یا نه! به لحاظ اقتصادی، باشگاه‌های ایرانی توانایی رقابت با غول‌های غرب آسیا را ندارند. شاید در زمین فوتبال، معجزه‌هایی رخ بدهد و دوباره یک تیم ایرانی تا فینال آسیا پیش برود اما در درازمدت، کاملا بعید به نظر می‌رسد که ایرانی‌ها بتوانند در این رقابت نابرابر دوام بیاورند.

یکی دیگر از نگرانی‌های بزرگ مربوط به لیگ قهرمانان آسیا برای تیم‌های ایرانی، برنامه‌ریزی مسابقات است. بر اساس برنامه بازی‌ها، فاصله کمی بین نبردهای تیم ملی در مرحله مقدماتی جام جهانی با دور حذفی لیگ قهرمانان آسیا وجود دارد

برنامه بازی‌ها، نفس به نفس تیم ملی!

یکی دیگر از نگرانی‌های بزرگ مربوط به لیگ قهرمانان آسیا برای تیم‌های ایرانی، برنامه‌ریزی مسابقات است. بر اساس برنامه بازی‌ها، فاصله کمی بین نبردهای تیم ملی در مرحله مقدماتی جام جهانی با دور حذفی لیگ قهرمانان آسیا وجود دارد. از آن‌جایی که مسابقات لیگ قهرمانان به صورت متمرکز در یک کشور برگزار می‌شوند، حتی این احتمال وجود خواهد داشت که تیم‌های باشگاهی نتوانند در آسیا از مهره‌های ملی‌پوش بهره ببرند. اگر این اتفاق رخ بدهد، به ویژه باشگاه‌هایی مثل پرسپولیس به شدت متضرر می‌شوند. البته ممکن است کنفدراسیون فوتبال آسیا تصمیم به تغییر زمان بازی‌ها نیز بگیرد. به هر حال فعلا در ظاهر، اوضاع چندان به سود ایرانی‌ها نیست و نمی‌توان به شرایط خاص لیگ قهرمانان امیدوار بود. این نکته را هم از یاد نبردیم که احتمالا برخلاف بسیاری از تیم‌های حاضر در لیگ قهرمانان، بسیاری از بازیکنان تیم‌های ایرانی هنوز واکسن دریافت نکرده‌اند. این به آن معناست که اگر بحران کرونا به اردوی این تیم‌ها بزند، احتمال کنار رفتن‌شان از لیگ قهرمانان وجود خواهد داشت. اتفاقی که فصل گذشته برای الهلال عربستان رخ داد و منجر به حذف ناگهانی این تیم از دور گروهی مسابقات شد. آن هم در حالی که الهلال روی کاغذ عملا به دور بعد صعود کرده بود.