شبی که «مجنون» شدیم!

آریا طاری

هر چقدر از شب سوم مرحله یک هشتم نهایی یورو بنویسیم، باز هم حق مطلب ادا نمی‌شود. هر چقدر دو مسابقه تاریخی اسپانیا-کرواسی و فرانسه-سوئیس را مورد ستایش قرار بدهیم، باز هم کافی نیست. آن شب فوتبال، در اعلاترین و بهترین سطح خودش بود. دو نمایش خارق‌العاده که تا آخرین لحظه‌ها، سرشار از هیجان بودند. سه سال قبل، فرانسه و کرواسی از سد همه رقبا گذشتند تا «فینالیست» جام جهانی شوند، حالا همان دو فینالیست در همان اولین دور حذفی یورو، ناچار به ترک مسابقات شدند. این جادوی فوتبال است که برای هیچ تیمی صبر نمی‌کند.

دو مسابقه، 240 دقیقه نبرد و «14 گل» زده. بدون تردید، این یکی از تاریخی‌ترین شب‌های فوتبال اروپا بوده است. یک شب فراموش‌نشدنی که در آن، دو نبرد خاطره‌انگیز برگزار شد. دو نبرد که می‌توانند برای سال‌ها، پای ثابت بحث‌های فوتبالی و مرور خاطرات جام ملت‌ها باشند. همه چیز از مسابقه اسپانیا و کرواسی شروع شد. اواسط نیمه اول آن نبرد، پاس به عقب پدری با اشتباه وحشتناک اونای سیمون به تور دروازه اسپانیا رسید. این «نهمین» گل به خودی یورو بود. جالب اینکه از سال 1976 تا پایان یورو 2016 مجموعا «9 گل به خودی» به ثمر رسیده بود! این خودش به تنهایی یک رکورد تاریخی است. اواخر همین نیمه اما سارابیا با یک ضربه دقیق، مسابقه را به تساوی کشاند تا تیم انریکه به موقع به بازی برگردد. اسپانیا در نیمه دوم، کاملا سوار بازی شد و دو بار دیگر، توپ را از خط دروازه کرواسی عبور داد. در نیمه دوم این نبرد، سزار آزپلیکتا بالاخره اولین گل ملی‌اش را برای لاروخا به ثمر رساند و بعد، نوبت به فران تورس بود که گل سوم را برای تیم لوچو بزند. به نظر می‌رسید مسابقه دیگر تمام شده و کرواسی امیدی برای بازگشت ندارد اما حرکت انفرادی عالی لوکا مودریچ و ضربه تمام کننده اورشیچ، اختلاف را کم‌تر کرد و دقایقی بعد، کروات‌ها به شکلی باورنکردنی مسابقه را به تساوی کشاندند. این یک شوک بزرگ برای اسپانیا بود اما کیفیت بهتر نیمکت این تیم و البته میانگین سنی کم‌تر آنها نسبت به رقیب، شرایط را برای پیروزی‌شان در وقت‌های اضافه فراهم کرد. ستاره‌های مسن و پرتجربه کرواسی، به شدت خسته به نظر می‌رسیدند و موراتا و اویارزابال، از این فرصت برای ضربه زدن به حریف استفاده کردند. ساعاتی بعد از این جدال جذاب و تماشایی، فرانسه روبه‌روی سوئیس قرار گرفت. به نظر می‌رسید تیم دشان، کار سختی برای شکست دادن سوئیس ندارد اما در زمین مسابقه اتفاق کاملا متفاوتی رقم خورد. آنها گل اول مسابقه را از حریف دریافت کردند و در نیمه دوم، یک پنالتی هم به سوئیس دادند اما هوگو لوریس، توپ را مهار کرد. در «چهار دقیقه» بعدی، فرانسه دو گل به ثمر رساند و از حریف پیش افتاد. آنها با شلیک استثنایی پوگبا، سومین گل را به هم تیم رقیب زدند اما تعویض‌های طلایی مربی سوئیس، دوباره بازی را عوض کرد. این نبرد در آخرین ثانیه‌ها به تساوی کشیده شد و سرانجام یک مسابقه یورو برای اولین بار به ضربات پنالتی رفت. ضرباتی که برای فرانسوی‌ها و به ویژه کیلین ام‌باپه، اصلا خوش‌یمن نبودند.

بین این دو مسابقه، یک وجه اشتراک پررنگ وجود داشت. اینکه هم اسپانیا و هم فرانسه در دقایقی از مسابقه تصور کردند که کار تمام شده و حریف دیگر شانسی ندارد. درست وقتی آنها از برد «مطمئن» به نظر می‌رسیدند، سوئیس و کرواسی به بازی برگشتند و همه چیز را تغییر دادند. این خاصیت مهم فوتبال است که در آن هرگز نمی‌شود از پیروزی «مطمئن» بود. نکته جالب و باورنکردنی دیگر در مورد یورو، این است که تا همین‌جا دو تیم «سوم» موفق به شکست دادن دو تیم «صدرنشین» شده‌اند. جمهوری چک و سوئیس که به عنوان تیم‌های سوم از گروه‌شان به این مرحله رسیدند، دو تیم صدرنشین هلند و فرانسه را از جام خارج کرده‌اند. عجیب‌تر اینکه تیم قهرمان جهان در یورو، فقط تیم ملی آلمان را شکست داد و در عین حال، آلمان تنها تیمی بود که در این جام نتوانست خط دفاعی فرانسه را باز کند. این شکست شاید به معنای پایان کار دیدیه دشان در تیم ملی باشد. پیش بینی می‌شود که این مربی شغلش را از دست بدهد و زین‌الدین زیدان به عنوان سرمربی جدید تیم ملی فرانسه معرفی شود. تماشای این دو نبرد خارق‌العاده، دوباره به یادمان می‌آورد که بین فوتبال خودمان و فوتبال اروپا، چه تفاوت عمیق و چه شکاف بزرگی وجود دارد. اگر اسم این هیجان مطلق و آدرنالین محض هم «فوتبال» است، طبیعتا اسم آن‌چه در لیگ برتر خودمان اتفاق می‌افتد را نمی‌توانیم فوتبال بگذاریم. پس از این دو مسابقه، کافی است به رفتار بازنده‌ها دقت کنید. آنها شکست‌های سختی را تجربه کرده‌اند اما دست از تحسین تیم رقیب برنمی‌دارند و هیچ چیز را زیر سوال نمی‌برند. همین روحیه در نهایت موجب می‌شود که در میدان بزرگ بعدی، به موفقیت برسند و در جایگاه برنده قرار بگیرند.