بحرین «بحرینی» نبود!‌

باید اعتراف کنیم که تیم ملی بحرین در جریان دیدار برگشت با تیم ملی، اصلا شبیه تصور ذهنی همیشگی ما از خودش فوتبال بازی نکرد. در درجه اول توقع داشتیم تیم هلیو سوسا با 10 بازیکن به دفاع برود و در اوج فشردگی روبه‌روی ایران ظاهر شود اما کاری که آنها در زمین انجام دادند، اصلا چنین چیزی نبود. بحرینی‌ها کاملا رو به جلو فوتبال بازی کردند و حتی در دقایقی از نیمه اول، روی دروازه ایران موقعیت ساختند. در دفاع این تیم هم خبری از فشردگی بالا و حضور چند لایه از بازیکنان نبود. ستاره‌های بحرین در 45 دقیقه اول مسابقه، حتی یک بار هم اقدام به اتلاف وقت نکردند و در مجموع نمایش کاملا شریفی در این مسابقه داشتند. شاید اگر بحرین در این جدال به سراغ همان رفتارهای همیشگی می‌رفت، کار ایران برای رسیدن به برد بسیار سخت می‌شد اما تیم حریف حتی با وجود دریافت سه گل، هیچ جاروجنجالی درست نکرد و این 90 دقیقه بدون دعوا و درگیری به پایان رسید. کیفیت چمن ورزشگاه ملی منامه هم بسیار خوب بود تا ستاره‌های تکنیکی ایران مشکلی برای این مسابقه نداشته باشند. شاید حالا، وقت خوبی برای عبور از کلیشه‌های مرسوم در مورد رقبای تیم ملی باشد. حداقل بحرینی‌ها نشان دادند که دیگر مثل گذشته نیستند و تنها برای تخریب کردن بازی حریف به زمین نمی‌آیند. آنها نشان دادند که دیگر مثل گذشته نیستند و جنجال را از خود فوتبال بیشتر دوست ندارند. بحرین حریف خوبی برای تیم ملی بود و مهره‌های تیم سوسا در جریان مسابقه، به چیزی به جز فوتبال بازی کردن فکر نمی‌کردند. این نمایش، همه تصورات قبلی ما از فوتبال بحرین را کاملا به هم ریخت. تیم ملی ایران، بحرین را در یک مسابقه کاملا سالم شکست داد. نبردی که در آن، خبری از کارشکنی برای تیم ملی نبود و همه چیز کاملا سالم پیش رفت. ایران در این مسابقه، درخشان ظاهر شد اما نباید از این نکته هم ساده عبور کنیم که بحرینی‌ها، فوتبال تمیزی را ارائه دادند و حریفی قابل احترام برای تیم ملی بودند. در جریان مسابقه هم، اثری از کینه و دشمنی بین مهره‌های دو تیم دیده نمی‌شد. هم ایران و هم بحرین برای فوتبال بازی کردن به زمین آمده بودند و این 90 دقیقه بدون هیچ نوع نکته منفی به پایان رسید. البته این به آن معنا نیست که ما در دیدار با تیم ملی عراق، مشکلات بزرگی نخواهیم داشت. در آن مسابقه، دوباره به استادیوم قبلی با آن چمن افتضاح برمی‌گردیم و این اتفاق کار را برای مهره‌های تیم ملی سخت می‌کند. با این حال نمی‌توان انکار کرد که در جریان مسابقه با بحرین، ما اصلا ناچار نبودیم با چیزی به جز تیم ملی بحرین مبارزه کنیم. در حقیقت هیچ نوع نبردی بیرون از چارچوب فوتبال بین دو تیم شکل نگرفت و همین موضوع، به تیم ملی فرصت داد تا با تمرکز کافی، همه حواسش را به زمین فوتبال بدوزد و نمایشی قابل توجه داشته باشد. نمایشی که ایران را یک قدم به جام جهانی قطر نزدیک‌تر کرد.