کابـوس ۲۰۰۳

آریا رهنورد

یک روز پس از شکست باورنکردنی رئال مقابل لوانته در برنابئو و سقوط به رده هفتم جدول، تصاویری از عصبانیت شدید سرخیو راموس در جلسه تمرینی رئال مادرید روی اینترنت منتشر شد. راموس چند ماه قبل تنها حامی لوپتگی در اردوی تیم ملی اسپانیا بود اما نتوانست رئیس فدراسیون فوتبال این کشور را از اخراج این مربی منصرف کند. او حالا نیز مشغول حمایت از سرمربی رئال است اما بعید به نظر می‌رسد در تغییر دادن نظر پرز به موفقیت برسد. سه سال قبل اخراج بنیتز و حضور زیدان روی نیمکت باشگاه، یک تصمیم موثر و نتیجه‌بخش به شمار می‌رفت اما آیا در گذشته نیز همواره اخراج مربی به سود رئال مادرید بوده است؟

لوانته، تیر خلاص را به طرف لوپتگی نشانه رفت. «مهمان کوچک» در برنابئو خیلی زود به گل رسید و گل دوم را نیز وارد دروازه کهکشانی‌ها کرد. تصور می‌شد سفیدها با قدرت به بازی برمی‌گردند و ضربات سختی به لوانته وارد می‌کنند اما رئال درست همانند هفته‌های گذشته کم‌رمق نشان داد و سرانجام در این مسابقه خانگی شکست خورد. حالا دیگر دفاع از لوپتگی حتی برای بازیکنان تیم نیز سخت شده بود. درصد زیادی از هواداران رئال، برای نجات این فصل خواهان رقم خوردن یک تغییر بزرگ هستند و فلورنتینو بارها ثابت کرده که برای یک مربی بازنده صبر نمی‌کند. رسانه‌های اسپانیایی به استقبال خبر اخراج قطعی لوپه رفته‌اند اما او با اعتماد به نفس در کنفرانس خبری بازی تیمش با ویکتوریاپلژن حاضر شده و از خبرنگارها خواسته که جای دیگری به دنبال یک مربی شکست خورده بگردند. تنها چند روز تا ال‌کلاسیکو باقی مانده و شاید مصدومیت مسی، تنها نکته امیدوارکننده برای مادریدی‌ها باشد. سفیدها بدون رونالدو در گل‌زنی به فرم فاجعه‌باری رسیده‌اند. رئال در پنج بازی گذشته 109 بار به طرف دروازه رقبا شوت‌زنی کرده و تنها یک بار توانسته توپ را از خط دروازه عبور بدهد. آنها از سال 1985 به بعد، طولانی‌ترین زمان ممکن را برای رسیدن به یک گل سپری کرده‌اند تا مطرح‌ شدن نام‌هایی به عنوان گزینه‌های جانشینی لوپتگی، دیگر عجیب نباشد. بعید به نظر می‌رسد خولیان آینده‌ای در باشگاه داشته باشد اما مرور تاریخ نشان می‌دهد تغییر زودهنگام سرمربی، همیشه هم به سود رئال نبوده است.  برکناری ویسنته دل‌بوسکه بعد از دو قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، اولین تصمیم جنجال‌برانگیز پرز به عنوان رئیس باشگاه رئال مادرید بود. او در سال 2003 دل‌بوسکه را کنار گذاشت و این وعده را به هواداران باشگاه داد که رئال با یک مربی جدید، فوتبال بهتری بازی می‌کند و تماشاگرپسندتر می‌شود. انتخاب اول او، کارلوس کی‌روش بود. مردی که با انبوهی از ستاره‌ها، یک فصل ناامیدکننده را در برنابئو سپری کرد. کی‌روش در 59 بازی روی نیمکت رئال، 14 بار طعم شکست را چشید و به جز سوپرکاپ اسپانیا، هیچ جام مهم دیگری به دست نیاورد. کاماچو در مادرید، جایگزین کی‌روش شد و تنها چهار ماه دوام آورد. این زمان برای گارسیا رامون تنها «سه ماه» بود. لوگزامبورگو به مدت یک سال روی نیمکت مادریدی‌ها نشست و با آن تیم به هیچ جامی دست پیدا نکرد. لوپز کارو نیز به سرعت شغلش را در مادرید از دست داد و فابیو کاپلو بالاخره با قهرمانی لالیگا، به طلسم نبردن جام در مادرید پایان بخشید. حتی با وجود این قهرمانی ارزشمند در رقابتی شانه به شانه با بارسا، کاپلو با تصمیم عجیب سران باشگاه برکنار شد. چراکه آنها معتقد بودند رئال باید هجومی‌تر باشد و ارائه فوتبال دفاعی، در شان باشگاه نیست! برند شوستر کمی بیشتر از یک سال سرمربی رئال بود و در این مدت توانست یک بار فاتح لالیگا باشد. پس از اولین نتایج ضعیف اما نوبت به برکناری شوستر نیز رسید و خوانده راموس و مانوئل پیگرینی نیز زمان زیادی در باشگاه دوام نیاوردند. موجی که از اخراج دل‌بوسکه کلید خورده بود، به یک بحران اساسی در باشگاه ختم شد. رئال از 2003 در طول 6 سال، 9 مربی مختلف عوض کرد و هرگز رنگ ثبات و آرامش را ندید. حالا در باشگاه این نگرانی بزرگ وجود دارد که اخراج لوپتگی، دوباره موجب آغاز شدن چنین دوره‌ای در باشگاه شود و نوسان را در رئال مادرید حاکم کند. به لحاظ درصد پیروزی، لوپتگی تا امروز سومین سرمربی ضعیف تاریخ باشگاه رئال مادرید به شمار می‌رود. تا قبل از این هفته، فاصله تیم او با صدر جدول هنوز بسیار کم بوده و این موضوع بازگشت به رده اول را در دسترس قرار می‌داد. شکست خانگی مادریدی‌ها و پیروزی بارسا مقابل سویا اما، خشم پرز از لوپتگی را به شدت افزایش داد. او مشغول بررسی گزینه‌های احتمالی برای جانشینی سرمربی تیم است اما به خوبی می‌داند که حتی با وجود موفقیت‌های چند سال گذشته، اگر این تغییر نتیجه ندهد، به شدت تحت فشار قرار خواهد گرفت.