برق نیست، فکر هم!

دیگر هیچ‌کس نیست که داستان شکست شطرنج‌بازهای ایرانی در آسیا به خاطر قطعی برق در محل فدراسیون را نشنیده باشد. دیگر هیچ‌کس نیست که حداقل برای چند دقیقه، به حال این شطرنج‌بازها افسوس نخورده باشد. ماجرا واقعا تلخ و کنایه‌آمیز است. در ورزشی مثل شطرنج، تک تک ثانیه‌ها اهمیت خاص خودشان را دارند. در ورزشی مثل شطرنج، یک شکست همه چیز را تغییر می‌دهد. در رقابتی تا این حد حساس و نزدیک، یک باخت می‌تواند رنکینگ‌ها را جابه‌جا کند و حالا به همین سادگی، ستاره‌های شطرنج ایران با شکست روبه‌رو شد‌ه‌اند. ایران در این ورزش، استعدادهای فوق‌العاده‌ای دارد اما ظاهرا فدراسیون تا زمانی که تک تک این نفرات را به فکر ترک ایران نیندازد، دست بردار نیست. اول از همه این علیرضا فیروزجا بود که تصمیم گرفت قید بازی برای ایران را بزند و زیر پرچم فدراسیون بین‌المللی شطرنج به میدان برود. علیرضا یکی از بهترین شطرنج‌‌بازهای دنیا بود که در سن و سال کم، سوپراستاد بزرگ شد اما به همین سادگی، به طرف درهای خروجی رفت.  به طور کلی شیوه مدیریت فدراسیون شطرنج در ایران، کاملا انتقادبرانگیز به نظر می‌رسد. در اینکه قطع شدن برق موجب شکست ستاره‌های ایرانی شده تردیدی وجود ندارد و دولت و شخص وزیر نیرو باید در مورد این خسارت ورزشی بزرگ پاسخگو باشند اما نباید مسئولیت فدراسیون شطرنج را هم به این سادگی نادیده گرفت. یعنی در این دستگاه عریض و طویل، حتی یک نفر هم نمی‌دانسته که ما در روزهای خاموشی‌های گسترده و مداوم به سر می‌بریم؟ یعنی در این دستگاه عریض و طویل، یک نفر هم نبوده که قطعی احتمالی برق را پیش‌بینی نمی‌کند؟ یعنی نمی‌شد تمهیداتی اندیشید و سیستم‌هایی برای بازی در اختیار شطرنج‌بازها قرار می‌داد که حتی در صورت قطعی دو ساعته برق هم دوام بیاورند و خاموش نشوند؟ حتی ساده‌ترین لپ‌تاپ‌ها امروز از این قابلیت برخوردار هستند.  فدراسیون شطرنج، خیلی دوست دارد در نقش «قربانی» این ماجرا قرار بگیرد اما آیا در این فدراسیون، هیچ‌کس چنین وضعیتی را پیش بینی نمی‌کرد؟ آیا نمی‌شد این مسابقات به جای ساختمان فدراسیون، به محلی برده شود که در آن ژنراتور برق اضطراری وجود دارد؟ امروز خیلی از سازمان‌ها و نهادها در ایران به برق اضطراری مجهز هستند و همه آنها قابلیت‌های لازم برای برای میزبانی از چند قهرمان شطرنج را داشته‌اند. شاید فدراسیون «مقصر» این ماجرا نیست اما بدون شک برابر آن «مسئول» است. اینکه مهم‌ترین نهاد شطرنج در کشور، نتواند یک مسابقه آنلاین ساده را هم بدون مشکل پشت سر بگذارد، بیش از حد تلخ و گزنده به نظر می‌رسد. دیگر تقریبا همه می‌دانستند که وضعیت قطعی برق در ایران چه روندی را پشت سر می‌گذارد اما ظاهرا فدراسیون شطرنج هنوز از این موضوع بی‌خبر بود. مصاحبه کردن و پنهان شدن پشت موفقیت‌های فردی چند ورزشکار، کاری ندارد. آن‌چه تمایز یک مدیر را رقم می‌زند، توانایی گرفتن تصمیم‌های لحظه‌ای در موقعیت‌های خاص و پیچیده است. فدراسیون شطرنج اما ترجیح داده تنها تماشاگر «بحران» باشد و پای خودش را از تصمیم‌سازی بیرون بکشد. آنها در شکست تلخ شطرنج‌بازهای ایرانی در آسیا، کاملا سهیم هستند.