راه دروازه را ببند!

آریا طاری

این جمله کلیشه‌ای را شاید هزاران بار شنیده باشیم که «با حمله خوب، بازی‌ها را می‌برید و با دفاع خوب، جام‌ها را!» این جمله حتی اگر به شدت تکراری شده باشد، باز هم کاملا «درست» به نظر می‌رسد. هیچ تیمی نمی‌تواند بدون در اختیار داشتن یک خط دفاعی بی‌نقص، جام‌های قهرمانی را به دست بیاورد. اگر این حقیقت را باور ندارید، کافی است به اصلی‌ترین دلیل موفقیت‌های این چند فصل پرسپولیس نگاه کنید. تیمی که در لیگ برتر پانزدهم با وجود ارائه نمایش‌های هجومی و شورانگیز، به جام نرسید اما درست از همان وقتی که به سراغ سیدجلال حسینی رفت و خط دفاعی‌اش را ترمیم کرد، شرایط کاملا متفاوتی را پشت سر گذاشت. پرسپولیس این سال‌ها در لیگ و آسیا تیم موفقی بوده، چون دفاع خوبی داشته و این دفاع، فقط به کیفیت سه یا چهار مدافع تیم برنمی‌گردد. برای داشتن یک دفاع خوب، تک تک نفرات درون زمین از مهاجم نوک تا دروازه‌بان، باید به خوبی در دفاع تیمی شرکت کنند. اتفاقی که در نبرد با الدحیل برای استقلالی‌ها رخ نداد. زدن پنج گل به الاهلی، یک تجربه درخشان و جذاب بود. درست همان‌طور که شکست دادن الشرطه با یک نتیجه دلچسب، هواداران آبی را دلگرم کرد. با این حال نتیجه مسابقه سوم، دقیقا همانی نبود که هوادارها می‌خواستند تماشا کنند. استقلال در این بازی، حقیقتا «زیبا» بازی کرد اما بعد از همه این سال‌های بدون جام، دیگر هیچ هواداری به دنبال زیبایی محض نیست. دیگر هیچ هواداری نمی‌خواهد با نمایش‌های استقلال «سرگرم» شود. آنها می‌خواهند پیروزی‌های سریالی تیم محبوب‌شان را ببینند. حتی اگر رقیب‌شان تیم درجه یکی مثل الدحیل با انبوهی از ستاره‌های بزرگ باشد. کاری که الدحیل روبه‌روی استقلال انجام داد، یک نمایش خارق‌العاده و یک بازی پیچیده نبود. آنها فقط کمی صبر کردند و منتظر اشتباه‌های خط دفاعی استقلال ماندند. آنها فقط به اندازه کافی فرصت‌طلب بودند و به سادگی توانستند سه امتیاز مسابقه را به دست بیاورند. استقلال برای ماندن در کورس صدرنشینی، این بار باید قید تکرار همه اشتباه‌های قبلی را روبه‌روی این حریف بزند.

این باخت در موقعیت خوبی رقم خورده است. چرا‌که به فرهاد ذهنیت خوبی برای عوض کردن شرایط می‌دهد. برای جبران این شکست هم اصلا دیر نشده است. چراکه استقلال اگر همین امشب حریف قرمزپوش را از پیش رو بردارد، 9 امتیازی می‌شود و در جدول بالاتر از این تیم می‌ایستد

تغییراتی که فرهاد پیش از مسابقه قبلی با الدحیل در ترکیب اصلی تیم به وجود آورد، نتیجه دلخواه این مربی را رقم نزدند. نیمکت‌نشینی وریا غفوری، اتفاقی بود که به نظر می‌رسد نباید در مسابقه امشب تکرار شود. با وجود اصرار فرهاد به بازی‌سازی تیمش از عقب زمین، مسعود ریگی نتوانست این مسئولیت را به درستی انجام بدهد. او حتی با یک اشتباه مهلک، زمینه‌ساز دریافت گل دوم حریف در این نبرد شد. البته که اشتباه فردی، همیشه در کمین بازیکنان است اما ریگی با وجود تاثیرگذاری در فاز دفاعی، نمی‌تواند بازی‌ساز خوبی برای عقب زمین تیم باشد. تقریبا همه گل‌های الدحیل در این نبرد، روی ضعف یا اشتباه فردی و محاسباتی نفراتی شکل گرفتند که در حقیقت فاز دفاعی تیم مجیدی را شکل داده‌اند. این باخت در موقعیت خوبی رقم خورده است. چرا‌که به فرهاد ذهنیت خوبی برای عوض کردن شرایط می‌دهد. برای جبران این شکست هم اصلا دیر نشده است. چراکه استقلال اگر همین امشب حریف قرمزپوش را از پیش رو بردارد، 9 امتیازی می‌شود و در جدول بالاتر از این تیم می‌ایستد. ماجرای مهم برای آبی‌ها اما فقط عبور از مرحله گروهی نیست. آنها در صورت عبور از این مرحله، با رقبای به مراتب سرسخت‌تری برخورد خواهند کرد. حریفانی که به راحتی می‌توانند از ضعف دفاعی این تیم برای لطمه زدن به آبی‌ها استفاده کنند. استقلال در کارهای دفاعی، باید کمی متمرکزتر نشان بدهد. حقیقت آن است که رشید مظاهری هم هنوز نتوانسته قابلیت‌های واقعی‌اش را در لیگ قهرمانان آسیا به نمایش بگذارد. شروع رشید در این تیم، شاهکار بوده اما این دروازه‌بان هنوز نتوانسته به سطحی که در اولین روزهای بازی برای استقلال به نمایش گذاشته بود، برگردد.

در سومین تجربه هدایت استقلال، انتظارها از فرهاد مجیدی نیز بیشتر از همیشه شده‌اند. حالا دیگر هیچ‌کس توقع ندارد او همچنان در کنار زمین مشغول اعتراض به داور باشد و به سادگی خودش را از دیدار حساس برگشت با الدحیل محروم کند. بدون تردید این اتفاق هم، یک نقطه منفی در کارنامه مربیگری او به شمار می‌رود. مساله فقدان تمرکز کافی در حقیقت از نیمکت به ترکیب اصلی تیم می‌رسد. هنوز هم مجموع نکات امیدوارکننده در مورد استقلال، خیلی بیشتر از نکات نگران‌کننده هستند اما به شرطی که تجربه دیدار رفت با حریف قطری، در مسابقه امشب تکرار نشود.