اواخر سال 2020 بود که تاتنهام توانست به صدر جدول رده‌بندی لیگ برتر برسد. آن روزها خیلی از هواداران این باشگاه، رویای قهرمانی در لیگ را در سر داشتند و با امیدواری زیادی در مورد تیم ژوزه حرف می‌زدند اما پس از سپری شدن 28 هفته از فصل جدید، تاتنهام در رده هشتم جدول دیده می‌شود. تاتنهام تا این هفته فقط 45 امتیاز به دست آورده و سیتی با دو بازی بیشتر، 71 امتیاز دارد. در حقیقت اگر اسپرز هر دو بازی عقب افتاده‌اش را با پیروزی پشت سر بگذارد، باز هم 20 امتیاز با صدر جدول فاصله خواهد داشت. اینکه آنها دیگر هیچ شانسی برای قهرمانی لیگ ندارند، واضح به نظر می‌رسد اما به نظر می‌رسد این تیم حتی نمی‌تواند سهمیه لیگ قهرمانان را نیز به دست بیاورد. سیتی و یونایتد کلاس متفاوتی نسبت به بقیه رقبا از خودشان نشان داده‌اند. لستر فوق‌العاده ظاهر شده و چلسی چهارمین تیم فعلی جدول به شمار می‌رود. پس از چلسی نیز تیم‌هایی مثل وستهم و لیورپول و حتی اورتون بر سر سهمیه لیگ قهرمانان می‌جنگند تا کار برای اسپرز فوق‌العاده سخت شود. شکست در دربی شمال لندن، کار را برای تاتنهامی‌ها بیش از حد دشوار کرده است. طرفداران این باشگاه حالا دیگر اعتماد چندانی به پروژه مورینیو ندارند و معتقدند که دوران این مربی در باشگاه رو به پایان است. بدون تردید نام او، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مربیان تاریخ فوتبال به یاد آورده خواهد شد اما واضح است که او دیگر شباهتی به تصویر درخشان گذشته‌اش ندارد. ژوزه در سال 2010 با اینتر فاتح سه گانه شد و موفقیتی تاریخی را تجربه کرد اما یک دهه بعد از آن اتفاق، سه اخراج از رئال مادرید، چلسی و یونایتد در کارنامه‌اش دیده می‌شود. مورینیو هنوز هم می‌تواند این فصل را نجات بدهد. تیم او به فینال جام اتحادیه رسیده و این بزرگ‌ترین شانس بردن جام برای این باشگاه از سال 2008 به شمار می‌رود. آنها در جدول لیگ اروپا هم هستند و هنوز می‌توانند یک جام اروپایی به دست بیاورند. شاید آینده دوران مربیگری ژوزه به این دو جام وابستگی زیادی داشته باشد. اگر او موفق شود در این تورنمنت بدرخشد، می‌تواند یک نام قابل اتکا در لیگ برتر باقی بماند اما در غیر این صورت، ترک لیگ برتر جدی‌ترین احتمال برای آقای خاص خواهد بود. شاید وقتش رسیده او از مربیگری در رده باشگاهی جدا شود و در سطح ملی به کار ادامه بدهد. شاید وقتش رسیده که او خودش را از چنین قضاوت‌هایی در هر هفته جدا کند و فضای متفاوتی را برای کار خودش در نظر بگیرد. او حالا به جای آن مربی جسور و جاه طلب گذشته، به یک مرد سالخورده شباهت دارد. مردی که قبل از شروع دیدار با آرسنال برای این تیم کری خواند و از «ندیدن» توپچی‌ها صحبت کرد اما آخر بازی در قامت یک مربی بازنده از زمین این مسابقه حساس و کلیدی خارج شد و یک باخت دیگر را در فهرست پرشمار شکست‌های این فصل تیمش در رقابت‌های لیگ برتر قرار داد.