شهر ناسپاس‌ها!

آریا طاری

درست همان‌طور که واضح به نظر می‌رسید، رای‌دهندگان انتخابات فدراسیون فوتبال به علی کریمی اعتماد نکردند و حاضر نشدند کلید اداره فدراسیون را به او بسپارند. مساله البته تنها به اعتماد برنمی‌گردد. درصد زیادی از افراد رای‌دهنده نگران این بودند که با ورود ستاره سابق تیم ملی، منافع‌شان در فوتبال ایران تاحدود زیادی به خطر بیافتد. در جریان انتخابات، چند اتفاق کوچک هم موجب شد که تعداد رای‌های علی کریمی کم و کم‌تر شود. او که شجاعت به خرج داده بود و با وجود دانستن نتیجه این رقابت را آغاز کرده بود، می‌توانست با حضور در مناظره تلویزیونی حداقل به افشاگری‌هایش در خصوص شیوه مدیریت فوتبال ایران ادامه بدهد. رد کردن این مناظره، تصمیم درستی به نظر نمی‌رسید. چراکه تاک شوی اینترنتی این چهره نیز درنهایت مجوز پخش را دریافت نکرد و هیچ‌کس نتوانست حرف‌های جادوگر را بشنود. اشتباه کلیدی دوم کریمی، عدم ارسال برنامه‌اش برای اعضای مجمع بود. البته که قرار نیست اعضای مجمع واقعا بر اساس «برنامه‌ها» رای بدهند اما عدم ارسال برنامه‌ها این تصور را به وجود می‌آورد که کریمی برای این کار چندان جدی و مصمم نبوده است. به هر حال رای علی کریمی در این انتخابات تنها روی عدد 9 متوقف شد. واضح است که حتی بسیاری از مدیران عامل لیگ برتری هم به این چهره رای نداده‌اند. اینکه قانون اصلاح شده و حالا فوتبالی‌ها می‌توانند در انتخابات شرکت کنند، به خودی خود مساله امیدوارکننده‌ای به نظر می‌رسد، اما به هیچ وجه برای عوض شدن شرایط فوتبال ایران کافی نیست. شرایط اداره فدراسیون زمانی تغییر خواهد کرد که شکل و شیوه برگزاری انتخابات هم حداقل کمی عوض شود. اگر قرار باشد که همیشه همین افراد به گزینه‌های مختلف رای بدهند و به همین شکل گزینه‌ها را انتخاب کنند، فدراسیون برای همیشه به همین شکل ادامه خواهد داد.

عزیزی خادم، سابقه حضور در فدراسیون فوتبال را داشته است. او زمانی عضو هیات رئیسه بوده و حالا با مجاب کردن روسای هیات فوتبال در نقاط مختلف ایران، توانسته ریاست مهم‌ترین نهاد فوتبالی ایران را به دست بیاورد

به محض پایان رای‌گیری در دور اول، انتخابات برای دو گزینه رسما به پایان رسید. علی کریمی و مصطفی آجورلو دیگر شانسی برای بردن انتخابات نداشتند. شهاب‌الدین عزیزی خادم نیز نسبت به کیومرث هاشمی رای بیشتری به دست آورده بود. در دور دوم انتخابات هر کاندیدایی به 40 رای می‌رسید، بر کرسی فدراسیون می‌نشست و این عزیزی خادم بود که توانست با 49 رای ریاست ساختمان خیابان سئول را کسب کند. شاید رقابت ریاست فدراسیون هرگز تا این اندازه نفس‌گیر نبوده است. با این حال باز هم انتخاب این چهره، قابل پیش‌بینی به نظر می‌رسید. چراکه او به نوعی کاندیدای مدنظر حیدر بهاروند به شمار می‌رفت. بدون هیچ تردیدی اگر بهاروند هم رد صلاحیت نمی‌شد، حالا به عنوان نایب رئیس در فدراسیون فعالیت می‌کرد. حالا احتمال می‌رود که بهاروند به عنوان یکی از مشاوران فدراسیون در دوران جدید تصویب شود. عزیزی خادم، سابقه حضور در فدراسیون فوتبال را داشته است. او زمانی عضو هیات رئیسه بوده و حالا با مجاب کردن روسای هیات فوتبال در نقاط مختلف ایران، توانسته ریاست مهم‌ترین نهاد فوتبالی ایران را به دست بیاورد. از حالا به بعد، دوران تازه‌ای در فدراسیون آغاز خواهد شد. دورانی که می‌تواند حساسیت‌های بسیار زیادی را به دنبال داشته باشد.

شیوه انتخابات رئیس فدراسیون، برخی نگرانی‌ها را در مورد رئیس جدید ایجاد می‌کند اما نمی‌توان روی این بدبینی زمان زیادی متوقف شد. از همین حالا چالش‌های بسیار بزرگی برای این مدیر از راه خواهد رسید. در درجه اول باید حساسیت‌های خاص و ویژه تیم ملی را در نظر گرفت. تیمی که در یک قدمی حذف از مرحله اول مقدماتی جام جهانی قرار گرفته است. عزیزی خادم کار بسیار دشواری دارد تا بتواند به هر قیمتی، آرامش را در تیم ملی حکمفرما کند. ایران در سال‌های گذشته همیشه مشکلات حادی در زمینه برگزاری دیدارهای تدارکاتی داشته است. این مساله نیز باید به هر قیمتی برطرف شود. مساله کلیدی بعدی، بدهی‌های نجومی فدراسیون فوتبال است. فدراسیون همین حالا به لحاظ مالی وضعیت ناامیدکننده‌ای را تجربه می‌کند. تزریق منابع مالی و کمک گرفتن از اسپانسرها، می‌تواند شرایط را تغییر بدهد. عزیزی خادم که برای انتخاب شدن گزینه‌ای مثل علی کریمی را کنار زده، با انتظارهای زیادی روبه‌رو خواهد شد. او از همین حالا به شکل ویژه‌ای مورد قضاوت قرار خواهد گرفت. شاید بیشتر از همه روسایی که قبلا در این موقعیت قرار گرفته‌اند.