بارسا ۲۰۰۹ یا بایرن ۲۰۲۱؛ در جست‌وجوی مخوف‌ترین تیم
برخورد بین کهکشانی!
آریا طاری
به محض قهرمانی مونیخی‌ها در جام باشگاه‌های جهان و تکمیل اولین «شش‌گانه» تاریخ این باشگاه، پپ گواردیولا پیامی برای تبریک به تیم سابقش فرستاد. پپ البته به همه هواداران بایرن یادآور شد که قبل از آنها، بارسا با هدایت خودش دست به چنین کاری زده و اولین قهرمان شش‌گانه در تاریخ فوتبال اروپا بوده است. سرمربی فعلی سیتی به شوخی تاکید کرده که حاضر است با «مسی و رفقا» به مصاف بایرن برود و برای «جام هفتم» با این تیم رقابت کند. این اتفاق در عمل هرگز نخواهد افتاد اما اگر بارسای رویایی 2009 روبه‌روی بایرن شگفت‌انگیز 2021 قرار می‌گرفت، یکی از تماشایی‌ترین دیدارهای تاریخ فوتبال خلق می‌شد. به نظر شما در مقایسه بین این دو تیم، کدام‌یک قدرتمندتر و مهارنشدنی‌تر است؟
دستاوردها
تیم‌های گواردیولا و فلیک در فصل رویایی منجر به کسب «شش‌گانه» بدون هیچ دردسری قهرمان لیگ داخلی شدند. بارسا با 87 امتیاز و فاصله‌ای 9 امتیازی با رئال مادرید قهرمان لالیگا نام گرفت و بایرن با 82 امتیاز و 13 امتیاز اختلاف نسبت به دورتموند، قهرمان رقابت‌های بوندس‌لیگا شد. بارسا در 38 بازی، 27 بار برنده شد و 105 گل به ثمر رساند و بایرن در 34 بازی، 26 بار طعم پیروزی را چشید و صد گل زد. آبی‌اناری‌ها برای بردن جام حذفی، 9 بازی انجام دادند و هفت برد و دو تساوی را پشت سر گذاشتند. بایرنی‌ها نیز با پیروزی در 6 دیدار متوالی، روی سکوی اول دی‌اف‌بی پوکال قرار گرفتند. هر دو تیم توانستند لیگ قهرمانان اروپا را نیز با اقتدار فتح کنند. در مقایسه بین مسیر رسیدن دو تیم به قهرمانی این تورنمنت، نتایج بایرن مونیخ کمی قدرتمندانه‌تر به نظر می‌رسند. تیم فلیک برای بردن سوپرجام آلمان، با نتیجه سه-دو از سد دورتموند گذشت و بارسا در مجموع دو دیدار رفت و برگشت، بیلبائو را با نتیجه پنج بر یک شکست داد. در سوپرجام اروپا، هر دو تیم پیروزی را در وقت‌های اضافه جشن گرفتند. بارسا در آن مسابقه شاختار را از پیش رو برداشت و بایرن برای بردن این جام به سویا غلبه کرد. دیدار نهایی هر دو باشگاه در جام باشگاه‌های جهان هم بسیار سخت و پیچیده شد و در نهایت این بنجامن پاوار و لئو مسی بودند که کار را برای تیم‌شان به نتیجه رساندند. در مجموع بارسا در آن فصل فراموش‌نشدنی 46 برد، 13 تساوی، 6 شکست، 163 گل زده و 59 گل خورده را تجربه کرد. مونیخی‌ها با توجه به کوتاه‌تر بودن بوندس‌لیگا نسبت به لالیگا و همچنین تک حذفی بودن رقابت‌های جام حذفی در آلمان، 10 بازی کم‌تر از بارسا انجام دادند و فصل را در مجموع با 47 پیروزی، چهار تساوی، چهار شکست، 167 گل زده و 51 گل خورده پشت سر گذاشتند. اگر به اعداد به صورت میانگین نگاه کنیم، بایرن در فاز هجومی بهتر نشان داده و بارسا در خط دفاعی، عملکرد بهتری داشته است.
سبک بازی
مقایسه سبک بازی دو تیم در دوره مختلف زمانی با توجه به مختصات متفاوت این دو دوره، کار چندان راحتی به نظر نمی‌رسد. با این وجود تردیدی نیست که هر دو باشگاه در بهترین فصل‌شان، به لحاظ فوتبالی نمایشی خیره‌کننده در زمین پیاده کردند و از نظر تاکتیکی، درخشان ظاهر شدند. بارسلونای پپ گواردیولا در سال 2009، اصرار داشت تا تیکی‌تاکا را در اوج بلوغ به نمایش بگذارد. آنها با سبک بازی مبتنی بر پاس‌های کوتاه، رقبا را کاملا مات و مبهوت کرده بودند. فوتبال پپ و تیمش، فوق‌العاده چشم‌نواز به نظر می‌رسید. خیلی از ستاره‌های تیم، در لاماسیا ساخته شده بودند و با ارزش‌های مبتنی بر هویت باشگاه، به بهترین شکل ممکن در زمین دیده می‌شدند. ترکیب ژاوی و اینیستا در مرکز زمین و حضور مسی در خط حمله، از بلوگرانا یک تیم کاملا مهارنشدنی ساخته بود. آنها در قلب دفاع هم با زوج هماهنگ پویول و پیکه، یک تیم ایده‌آل به نظر می‌رسیدند. بایرن فلیک هم در تحمیل بازی‌اش به حریف، فوق‌العاده است. آنها برخلاف بارسای پپ، اصرار همیشگی بر در اختیار داشتن توپ ندارند اما در طراحی حملات، استثنایی عمل می‌کنند. تیم پپ با سیستم 3-3-4 و بایرن فلیک با سیستم 1-3-2-4 به مصاف رقبا می‌رفتند اما هر دو مربی اساسا برنامه‌های تاکتیکی پیچیده و سیستم کاملا شناوری داشتند. نکته جالب توجه این بود که هر دو تیم در دوره خودشان، فوتبالی کاملا مدرن ارائه کردند که برای هواداران فوتبال در همه نقاط دنیا، بی‌نهایت «تازه» به نظر می‌رسید. در حقیقت آنها به کمک ایده‌های مردان اول نیمکت‌شان، توانستند چشم‌ها را خیره کنند و با یک فوتبال مدرن و جذاب، همه افتخارات ممکن را به دست بیاورند.
نفر به نفر
اگر مقایسه نفر به نفر ستاره‌های دو تیم را از خط دروازه شروع کنیم، در آغاز مقایسه بایرن وضعیت بهتری خواهد داشت. چراکه مانوئل نویر یکی از بهترین گلرهای تاریخ فوتبال است اما هیچ‌کس نمی‌تواند چنین عنوانی را برای ویکتور والدز در نظر بگیرد. نویر حتی اگر در بهترین فرم و بهترین سال‌های دوران ورزشی‌اش قرار نداشته باشد، باز هم به مراتب بهتر از ویکتور والدز است. ویکی همیشه یکی از پاشنه آشیل‌های بارسلونای پپ بود. خیلی‌ها باور دارند که اگر مارک آندره تراشتگن کمی زودتر به بارسا می‌رفت و به جای والدز بازی می‌کرد، آن تیم در همه فصل‌ها شش‌گانه می‌گرفت. به هر حال در مقایسه خط دروازه، اوضاع کاملا به سود مونیخ است. در خط دفاع بین دو تیم، نوعی «برابری» وجود دارد. دنی آلوز به عنوان مدافع راست بارسا نسبت به بنجامن پاوار که در سمت راست خط دفاعی بایرن به میدان می‌رود، فوتبالیست بهتری بوده است. در این بخش از زمین، برتری با بلوگراناست اما در سمت چپ خط دفاعی، آلفونسو دیویس با اختلاف زیاد نسبت به اریک آبیدال، بازیکن بهتری به نظر می‌رسد. سرعت و مهارت‌های دیویس، هرگز در فوتبالیستی مثل اریک آبیدال وجود نداشته است. در قلب خط دفاع، بایرن با ترکیب بوآتنگ و آلابا بازی می‌کند و بارسا در سال 2009 زوج پویول و پیکه را در اختیار داشته است. به نظر می‌رسد در این بخش از زمین نوعی تعادل بین دو تیم برقرار است. در مجموع می‌توان گفت که نمره دو تیم در فاز دفاعی، نمره یکسانی خواهد بود.
در خط هافبک، برتری مطلق با آبی اناری‌ها خواهد بود. آنها در خط هافبک سه نفره رویایی‌شان در سال 2009 سه ستاره تمام عیار در اختیار داشتند. سرخیو بوسکتس به بازی این تیم نظم می‌داد و ژاوی و اینیستا دو تن از بهترین هافبک‌های تمام تاریخ فوتبال بودند. ستاره‌هایی که همه تیم‌های دیگر نگاهی حسرت‌بار در موردشان داشتند. خط هافبک مونیخی‌ها با حضور لئون گورتسکا، جاشوا کیمیش و توماس مولر ساخته می‌شود. قبل از این هم کیمیش در دفاع راست به میدان می‌رفت تا تیاگو در مرکز زمین قرار بگیرد. این ترکیب، همچنان ترکیب خوبی است اما قابل مقایسه با ترکیب ژاویستا به نظر نمی‌رسد.
در خط حمله، باز هم برتری با بارسلونایی‌ها است. چراکه آنها در سال 2009 از مثلث استثنایی لئو مسی، سامی اتوئو و تیری آنری بهره می‌بردند. مثلثی که در مجموع بهتر از ترکیب سه نفره گنبری، کومان و لواندوفسکی است. لئو و لوا، در حقیقت مهم‌ترین نمادهای دو باشگاه به شمار می‌روند. ستاره‌هایی که در هر کدام از این دوره‌ها در اوج بودند و به عنوان آماده‌ترین فوتبالیست‌‌های دنیا شناخته می‌شدند. با این وجود به لحاظ بازیکن، تیم پپ غنی‌تر از تیم فلیک بوده و ستاره‌های بزرگ‌تری را در اختیار داشته است.
مربی‌ها
مشخصه کلیدی بایرن 2021 و بارسا 2009، داشتن دو مربی بزرگ است. وقتی آن فصل رویایی شروع شد، خیلی‌ها در مورد پپ گواردیولا تردید داشتند و باشگاه حتی به دنبال جذب مورینیو رفته بود اما این اتفاق رخ نداد و گواردیولا به مرور زمان، تیمش را به اوج رساند. فلیک هم سرمربی یک تیم بحران‌زده شد که به رده‌های میانی بوندس‌لیگا رفته بود اما همان تیم حالا در اروپا آقایی می‌کند. به لحاظ مربی، بارسا در سال 2009 و بایرن در شرایط فعلی، تیم‌های فوق‌العاده خوشبختی هستند. دو تیم با دو مربی خوش‌فکر و بزرگ که برگ‌های مهم از تاریخ را ورق زده‌اند.
دیدگاه تان را بنویسید