برشی از یک تفاوت بزرگ بین فکری و استراماچونی

پس از ارسال نامه سازمان پزشکی ورزشی برای تعویق رقابت‌های لیگ برتر، سازمان لیگ تصمیم گرفت شانزدهم آبان را به جای دهم این ماه، به عنوان زمان جدید شروع لیگ برتر اعلام کند. اینکه در این چند روز چه اتفاقی برای کرونا می‌افتد و این تاخیر چه تاثیری در مقابله با این ویروس دارد، سوالی است که نهادهای مربوط باید به آن پاسخ بدهند. همچنین این موضوع که با هر نوعی از تاخیر، برنامه لیگ فشرده و فشرده‌تر می‌شود هم انکارنشدنی به نظر می‌رسد. با این حال جالب‌ترین نکته اینجاست که هیچ‌کدام از باشگاه‌ها کوچک‌ترین اعتراضی به شروع دوباره فوتبال در عصر کووید 19 نداشته‌اند. یعنی شما اگر به همه 16 باشگاه حاضر در رقابت‌های لیگ بیستم نگاه کنید، یک تیم را هم پیدا نخواهید کرد که به شروع بازی‌ها اعتراض کند و معتقد باشد که این کار، تهدیدی برای سلامتی عمومی است.

انگار نه انگار همین مدیرها چند ماه قبل، برگزاری دیدارهای فوتبال در چنین شرایطی را چیزی شبیه خودکشی می‌دانستند. انگار نه انگار همین بازیکن‌ها با اکراه در جلسه‌های تمرینی حاضر می‌شدند و هر روز با یک مصاحبه تازه، به استقبال نیمه‌تمام ماندن فوتبال می‌رفتند. اگر شرایط کرونا در کشور بهتر شده بود، این موضوع قابل‌درک به نظر می‌رسید اما با علم به اینکه این اواخر تعداد کشته‌های این ویروس در کشور از مرز 300 نفر عبور کرده و شرایط حتی از اسفندماه سال گذشته بدتر شده، بیشتر از همیشه متوجه می‌شویم که هر اعتراضی در فوتبال ایران اساسا ماهیتی دروغین دارد و در درجه اول، به حساب و کتاب‌های چرتکه وابسته است. همان فوتبالیست‌هایی که معتقد بودند اگر کرونا بگیرند فوتبال‌شان تمام می‌شود و دیگر شغلی هم ندارند که با آن به زندگی ادامه بدهند، این روزها از ترس نیمکت‌نشین شدن در باشگاه هر روز با شوق به تمرین می‌روند و دم نمی‌زنند. اگر واقعا نگرانی این جماعت به خاطر ویروس کرونا بود، همه آنها باید خانه‌نشین می‌شدند اما ظاهرا این ویروس فقط با لیگ نوزدهم مشکل داشت و قرار نیست به لیگ بیستم سرایت کند! ما در فوتبال ایران با ستاره‌هایی طرف هستیم که حتی ذره‌ای «صداقت» در تصمیم‌ها و رفتارشان به خرج نمی‌دهند. آنها نه با هواداران فوتبال و نه حتی با خودشان روراست نیستند. یک روز کرونا را علم می‌کنند تا جایگاه بد تیم‌شان در جدول رده‌بندی لیگ برتر را زیر سوال ببرند و یک روز که نوبت امضای قرارداد و دریافت دستمزد می‌شود، خودشان را بدون رعایت هیچ پروتکلی به ساختمان باشگاه می‌رسانند و با ماسک، عکس یادگاری می‌گیرند. این بازیکن‌ها، متناسب با آن مدیرهایی هستند که تا دیروز باور داشتند برگزاری لیگ برتر، سود مالی و توجیه منطقی ندارد اما حالا هر روز خودشان به جلسه‌‌های تمرینی تیم می‌روند و با تمام اعضای باشگاه روبوسی می‌کنند! خوشبختانه دیگر در فوتبال ایران نه کسی کرونا می‌گیرد و نه نتیجه هیچ تستی مثبت می‌شود. با این حال این آخر ماجرا نخواهد بود. همین که چند هفته سپری شود و چند تیم نتایج خوبی به دست نیاورند، زمزمه نیمه‌کاره ماندن لیگ با تمام قدرت از راه خواهد رسید!