در زمان پیوستن عیسی آل‌کثیر به پرسپولیس، واکنش‌های چندان مثبتی در اطراف این انتقال شکل نگرفت. خیلی‌ها اعتقاد داشتند که او تنها یک مهاجم متوسط است و نمی‌تواند جانشین خوبی برای علی علیپور باشد. اولین نمایش عیسی با لباس پرسپولیس هم کمک زیادی به تغییر نگاه‌ها در مورد او نکرد. این مهاجم در مسابقه دوم برای قرمزها، تیر دروازه التعاون را با یک شلیک راه دور به لرزه درآورد و در مسابقه چهارم، بالاخره اولین گلش را برای پرسپولیس به ثمر رساند. پس از باز کردن دروازه الشارجه با یک ضربه سر دیدنی، آل‌کثیر در مسابقه بعدی با یک جاگیری هوشمندانه در دفاع السد و یک پرواز بلند دیگر، یکی از حساس‌ترین گل‌های چند فصل اخیر پرسپولیس را به ثمر رساند. زدن دو گل تعیین‌کننده در پنج مسابقه آن هم برای بازیکنی که قبل از این تورنمنت حتی یک بار هم سابقه پوشیدن پیراهن پرسپولیس را نداشته، فراتر از حد تصور به نظر می‌رسد. آل‌کثیر قابلیت‌های تازه‌ای به خط حمله پرسپولیس اضافه کرده و مسیر قضاوت‌ها در مورد خودش را نیز تغییر داده است. خط حمله پرسپولیس با داشتن این بازیکن، روی هوا فوق‌العاده به نظر می‌رسد. قدرت سرزنی عیسی حتی از علی علیپور نیز بیشتر است و این موضوع برای پرسپولیسی‌ها تا امروز بسیار خوشایند بوده است. او امشب هم در ترکیب ثابت تیم یحیی، روبه‌روی پاختاکور قرار می‌گیرد تا شانسش را برای رسیدن به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان محک بزند. بازیکنی که این فصل را در نفت آبادان شروع کرده بود، حالا در روزهای پایانی فصل شرایط کاملا متفاوتی را پشت سر می‌گذارد. حالا دیگر هیچ‌کس او را یک مهاجم متوسط نمی‌داند و همه از اهمیت این خرید برای باشگاه باخبر شده‌اند. عیسی آل‌کثیر به جز ضربه‌های سر دیدنی، دوندگی قابل توجهی هم در زمین دارد و تلاش بسیار زیادی از خودش نشان می‌دهد. او البته باید مراقب باشد که در صورت گل زدن به حریف ازبکستانی، دیگر پیراهنش را درنیاورد. چراکه یک کارت زرد دیگر، این بازیکن را از مسابقه نیمه‌نهایی محروم خواهد کرد.

عیسی آل‌کثیر انگار نسخه وطنی «جیمی واردی» است. ستاره‌ای که در حوالی 31 سالگی تازه به بالاترین سطح رسیده و مسیر پیشرفت را به تدریجی‌ترین شکل ممکن طی کرده است. او هم درست مثل ستاره این روزهای باشگاه لستر، فوتبال را از سطوح بسیار پایینی آغاز کرده و تا همین پنج سال قبل یعنی در نزدیکی 26 سالگی، هنوز در لیگ‌های پایین‌تر عضویت داشته است. عیسی خیلی دیر در فوتبال ایران چهره شد و باشگاه‌هایی مثل نفت تهران، پیکان و صنعت نفت آبادان، برای سطح استعدادهای او کافی به نظر نمی‌رسیدند. این بازیکن بالاخره شرایط را تغییر داد و با سپری کردن یک فصل درخشان، شانس بازی در یک باشگاه بزرگ را به دست آورد. از این نقطه به بعد هم انگار قرار است مسیر او شبیه واردی باشد. آل‌کثیر دیگر نمی‌خواهد هیچ فرصتی را از دست بدهد و آماده است تا در روزهای باقی‌مانده از دوران فوتبالش، به بهترین شکل ممکن از «زمان» استفاده کند. او تا همین حالا هم با باز کردن دروازه السد، به یک مهره محبوب برای هوادارها تبدیل شده و به اندازه سه نبرد آسیایی، با سنجاق شدن به تاریخ باشگاه پرسپولیس فاصله دارد.