طلای نوزده عیار!

فصل نقل و انتقالات این بار دیرتر و شاید عجیب‌تر از همیشه سپری می‌شود. فصلی که در آن خبری از مهره‌های جدید خارجی نیست. آن‌چه در این دوره زمانی بیشتر از هر چیزی به چشم می‌آید، تضاد طبقاتی بین تیم‌های مختلف است. بعضی‌ها سخت مشغول خرید بازیکن هستند و بعضی‌های دیگر در سکوت کامل خبری به سر می‌برند. این روزها، مجال خوبی برای پرداختن به بهترین خریدهای فصل گذشته فوتبال ایران است.

آریا رهنورد

 

شیخ دیاباته (استقلال)

اگر بگوییم که شیخ دیاباته بهترین خرید لیگ برتر نوزدهم بوده است، اغراق نکرده‌ایم. او فصل فوق‌العاده‌ای را در استقلال پشت سر گذاشت و کاری کرد که هواداران باشگاه، بالاخره ماجرای جدایی تیام را از یاد ببرند. دیاباته با نمایش‌های درخشانش در لباس آبی‌ها، کفش طلای فصل را هم تصاحب کرد. او به جز بازی‌های فراموش‌نشدنی، با اخلاق فوق‌العاده‌اش به چهره محبوب هواداران تیم‌های رقیب هم تبدیل شد.

سپاهانی‌ها با کشف محبی از لیگ یک، خریدی فوق‌العاده انجام دادند. آنها مهاجم شاهین را پس از صعود این تیم به لیگ برتر به خدمت گرفتند. محبی خیلی زود خودی نشان داد و به یکی از بهترین‌های سپاهان تبدیل شد

وحید امیری (پرسپولیس)

او که پرسپولیس را به مقصد ترابوزان اسپور ترک کرده بود، در تابستان دوباره به این باشگاه برگشت و در طول فصل، مثل همیشه بدون حاشیه و بسیار پرتلاش بود. گل امیری به تراکتورسازی با حرکات فردی بی‌نظیر، یکی از بهترین لحظات قرمزها در این فصل به شمار می‌رفت. وحید برای فصل آینده نیز یکی از نفرات کلیدی سرخپوشان خواهد بود. بازیکنی همیشه سر به زیر که با وجود مهارت‌های فردی مثال‌زدنی، همواره در خدمت تیم است.

فرشاد احمدزاده

(فولاد خوزستان)

ماجرای فرشاد و لیگ نوزدهم، واقعا ماجرای عجیبی است. در نیم‌فصل اول می‌توان او را در فهرست بدترین خریدها قرار داد و در نیم‌فصل دوم، بدون تردید او یکی از بهترین خریدها بوده است. فرشاد در بازگشت به پرسپولیس موفق نبود اما در نیم‌فصل به فولاد خوزستان رفت و زیر نظر جواد نکونام، به یکی از بهترین‌های لیگ تبدیل شد. او روزهای درخشانی را در خوزستان سپری کرد. روزهایی که توانستند دوباره این بازیکن را در فوتبال ایران احیا کنند. گفته می‌شود که او این روزها در تیررس باشگاه استقلال قرار گرفته است.

محمد محبی (سپاهان)

سپاهانی‌ها با کشف محبی از لیگ یک، خریدی فوق‌العاده انجام دادند. آنها مهاجم شاهین را پس از صعود این تیم به لیگ برتر به خدمت گرفتند. محبی خیلی زود خودی نشان داد و به یکی از بهترین‌های سپاهان تبدیل شد. او که در این فصل چند گل تماشایی نیز برای طلایی‌ها زده بود، به اردوی تیم ملی دعوت شد و زیر نظر مارک ویلموتس، چند تجربه ملی را نیز پشت سر گذاشت.

اگر بگوییم که شیخ دیاباته بهترین خرید لیگ برتر نوزدهم بوده است، اغراق نکرده‌ایم. او فصل فوق‌العاده‌ای را در استقلال پشت سر گذاشت و کاری کرد که هواداران باشگاه، بالاخره ماجرای جدایی تیام را از یاد ببرند

عیسی آل‌کثیر (نفت آبادان)

او که پنج سال قبل با نفت تهران به لیگ برتر معرفی شده بود، پس از یک سال بازی برای پیکان مورد توجه نفت آبادان قرار گرفت و بهترین فصل دوران فوتبالش را در این باشگاه سپری کرد. عیسی که در اولین روزهای حضور در آبادان با بی‌مهری‌هایی روبه‌رو شده بود، بهترین گل‌زن فصل باشگاه و یکی از بهترین گل‌زنان این فصل فوتبال ایران لقب گرفت. آل‌کثیر پس از درخشش انکارنشدنی در آبادان، یک پیشنهاد خوب از پرسپولیس دریافت کرد و به این باشگاه ملحق شد.

ارسلان مطهری (استقلال)

وقتی ارسلان بالاخره به آرزویش برای بازی در استقلال رسید، خیلی‌ها تصور می‌کردند او تا پایان فصل نیمکت‌نشین دیاباته و قائدی می‌شود اما مرد گیتار به دست خط حمله استقلال، به بهترین شکل از فرصتش استفاده کرد و خیلی زود در باشگاه جا افتاد. بهترین خاطرات این فصل ارسلان، روبه‌روی پرسپولیس رقم خوردند. از دبل به یاد ماندنی در دربی برگشت لیگ تا زدن گل پیروزی‌بخش استقلال در ضربات پنالتی دربی جام حذفی. او که فصل را در ذوب شروع کرده بود، یکی از بهترین خریدهای زمستانی لیگ برتر نوزدهم بود.

امید نورافکن (سپاهان)

امید که فصل گذشته به صورت قرضی در استقلال توپ می‌زد، این فصل به سپاهان ملحق شد و در پست تخصصی‌اش، بازی‌های بسیار خوبی برای این تیم انجام داد. نورافکن با لباس سپاهان دروازه تیم سابقش را گشود و اتفاقا تا می‌توانست خوشحالی کرد. امید یکی از موفقیت‌آمیزترین خریدهای سپاهان در لیگ نوزدهم به شمار می‌رفت.

سیدمهدی رحمتی (شهرخودرو)

سرانجام به حضور در استقلال پایان داد و به شهرخودرو در مشهد ملحق شد. سیدمهدی فصل خوبی را در مشهد پشت سر گذاشت. آن هم در روزهایی که رقیب سابقش در استقلال بسیار ناامیدکننده نشان می‌داد. رحمتی در تمام فصل، مرد شماره یک دروازه شهرخودرو بود و نمایش‌های خوبی در این تیم داشت. اواخر فصل برای او به شکل عجیبی سپری شدند. سید ابتدا از سوی کادر فنی کنار گذاشته شد و سپس با کنار زدن سهراب بختیاری‌زاده، رسما سرمربی این باشگاه لقب گرفت!

محمدحسین کنعانی‌زادگان (پرسپولیس)

با چند بازی خوب در همان هفته‌های ابتدایی فصل، مسیر همه بدبینی‌ها در مورد خودش را عوض کرد. هم کالدرون و هم یحیی، به کنعانی اعتماد داشتند و به دفعات او را در قلب دفاع پرسپولیس قرار دادند. این مدافع که با پیوستن به استقلال در بین پرسپولیسی‌ها منفور شده بود، با یک فصل خوب و شادی‌های گل جذابش دوباره اعتماد «ولینعمتان سرخ»(!) را به دست آورد.

آرمین سهرابیان (سایپا)

بدون گل‌های لحظه ‌آخری آرمین سهرابیان، بقای تیم ابراهیم صادقی در لیگ نوزدهم ممکن نمی‌شد. آرمین به ویژه در هفته‌های پایانی فصل با چند نمایش بی‌نقص، ارزش‌هایش را نشان داد. او که سابقه حضور در باشگاه استقلال را هم دارد، بعد از درخشش در سایپا در فهرست فرهاد مجیدی نیز قرار گرفت اما جدایی فرهاد، شانس بازگشت آرمین به جمع آبی‌ها را از بین برد.

یونس شاکری (گل‌گهر)

ذخیره طلایی مشهدی‌ها در لیگ برتر، با گل‌هایی که برای گل گهر به ثمر رساند، نقش مهمی در بقای این تیم ایفا کرد. اهمیت او در گل گهر به اندازه‌ای بود که باشگاه قبل از تمدید قرارداد با هر بازیکنی، پای برگه تمدید قرارداد با یونس را امضا کرد.

مسعود ریگی (استقلال)

آرام، بی‌سروصدا و کاملا در خدمت تیم. مسعود ریگی در استقلال درست شبیه روزهای بازی برای شهرخودرو بود. او نسبتی با جنجال نداشت و در زمین هم خیلی به چشم نمی‌آمد اما اهمیتش وقتی معلوم می‌شد که یک مسابقه را از دست می‌داد. آبی‌ها دست روی بازیکن خوبی گذاشتند و ریگی در میانه میدان، مردی قابل اتکا برای این باشگاه بود.

رشید مظاهری (تراکتورسازی)

شروع او در تبریز، درخشان‌تر از حد انتظار بود. رشید فصل را با کلین‌شیت‌های متوالی و سیوهای خیره‌کننده آغاز کرد اما همه چیز تا پایان برای او، به همین خوبی پیش نرفت. با این حال گلر گرانقیمت تراکتور، یکی از بهترین خریدهای لیگ بود. هرچند که جدایی‌اش از تیم تبریزی در زمان درست و به شکل مطلوب صورت نگرفت. رشید درست قبل از مرحله نیمه‌نهایی جام حذفی، از تراکتورسازی جدا شد.

شهاب گردان (فولاد خوزستان)

باشگاه عوض کردن، عادت همیشگی شهاب گردان است. شهاب در فولاد بسیار آماده نشان داد و یکی از اصلی‌ترین دلایل آسیایی ‌شدن این باشگاه بود. او البته در این تیم ماندگار نشد و پس از سپری کردن یک فصل درخشان در اهواز، پیراهن ذوب‌آهن را برای خودش انتخاب کرد.

ادواردو ماشا (ماشین)

عملکرد ماشا در ماشین آنقدر خوب بود که باشگاه نتوانست او را برای فصل جدید حفظ کند. این بازیکن در همه دیدارهای فصل برای ماشین‌سازی توپ زد و یکی از بهترین خارجی‌های این فصل لیگ برتر بود. ماشا در پایان فصل از لیگ برتر پرتغال پیشنهاد دریافت کرد و از فوتبال ایران جدا شد.

ایوان مارکوویچ (ذوب‌آهن)

گل‌های ایوان، یکی از جدی‌ترین روزنه‌های امید ذوب برای ماندن در لیگ برتر بودند. او چند نمایش بسیار خوب در این باشگاه داشت و نقش مهمی در فرار ذوبی‌ها از منطقه سقوط ایفا کرد.

موسی کولیبالی (فولاد)

مدافع محبوب عبدا... ویسی، این فصل زیر نظر جواد نکونام بازی کرد. در تیمی که به گل نخوردن اهمیت زیادی می‌داد، موسی یک مهره تعیین‌کننده بود. کولیبالی که حالا دیگر به فضای فوتبال ایران خو گرفته، یک خرید بسیار خوب برای اهوازی‌ها به شمار می‌رفت.

گئورگی گولسیانی (سپاهان)

شاید اگر این مدافع مصدوم نمی‌شد، فصل برای سپاهان به شکل به مراتب بهتری به پایان می‌رسید. او در شروع رقابت‌ها یکی از بهترین مهره‌های تیم قلعه‌نویی بود اما اواسط فصل با مصدومیت رباط روبه‌رو شد و پس از آن خط دفاعی سپاهان دیگر هرگز به نظم سابقش برنگشت.

هروویه میلیچ (استقلال)

استراماچونی برای جذب این بازیکن، به آب و آتش زد. مهره سابق ناپولی در استقلال عملکرد خوبی داشت و اهمیت بازی با حداقل ضربه به توپ را به همه نشان داد. میلیچ هم در دوران استراماچونی و هم در دوران مربیگری فرهاد، یکی از مهره‌های خوب این فصل استقلال به شمار می‌رفت.