قاتل متواضع آقای ژاوی!

آریا رهنورد

اولین خاطره پرسپولیسی‌ها از علی علیپور، اصلا خاطره خوبی نبود. او در لباس راه‌آهن در هفته‌های پایانی لیگ سیزدهم، یک گل حساس به پرسپولیس زد. گلی که فرصت صدرنشینی لیگ را از قرمزها گرفت و در نهایت فولاد را قهرمان لیگ برتر کرد. آن روز هیچ‌کس نمی‌دانست همین مهاجم ناشناخته، به یکی از بهترین مهاجم‌های چند دهه اخیر باشگاه پرسپولیس تبدیل خواهد شد. ستاره‌ای که حالا دیگر رسما به دوران حضورش در این باشگاه پایان داده و برای یک چالش اروپایی آماده می‌شود.

بین دیده ‌شدن و به چشم آمدن، مرز باریکی برای علی علیپور وجود داشت. مرزی که با گل‌زنی در دربی پایتخت برداشته شد. او در تعطیلات نیم‌فصل لیگ چهاردهم به پرسپولیس پیوست. خریدی که اصلا تصور نمی‌شد قرار است سرنوشت خط حمله باشگاه را برای مدتی تغییر بدهد. علی اولین گلش برای قرمزها را روبه‌روی نفت مسجدسلیمان به ثمر رساند اما این گل برای تبدیل شدن او به مهره محبوب هوادارها کافی نبود. علی هنوز روی نیمکت می‌نشست و یک مهره کاملا ثابت برای پرسپولیس نبود اما در آخرین هفته فصل با یک ضربه سر، توپ را از خط دروازه وحید طالب‌لو عبور داد تا قهرمان دربی لقب بگیرد. علی سال‌های سختی را در پرسپولیس پشت سر گذاشت و هیچ‌وقت به اندازه توانایی‌های واقعی‌اش، مورد ستایش قرار نگرفت. از آن‌جایی که اولین قرارداد او با این باشگاه رقم بسیار پایینی داشت، مدیران پرسپولیس هرگز با او مثل یک سوپراستار برخورد نکردند. هر چند که آمار او در زمین، شبیه یک سوپراستار بود. سرخ‌ها هرگز قرارداد مدنظر علیپور را فراهم نکردند. با این حال او تا آخرین روز از آخرین قراردادش در باشگاه ماند و به سراغ رفتارهایی مثل فسخ یک طرفه قرارداد نرفت. او روزهای فوق‌العاده‌ای را در ترکیب پرسپولیس سپری کرد. از تبدیل شدن به زوج مهدی طارمی در خط حمله تا انتخاب شدن به عنوان بهترین جانشین برای مهدی طارمی در پست مهاجم مرکزی و از زدن چهار گل در شهرآورد که دو گل «سه امتیازی» در بین‌شان دیده می‌شود تا درخشش خیره‌کننده در لیگ قهرمانان آسیا. علی با پرسپولیس به چهار قهرمانی متوالی لیگ برتر رسید. او یکی از هفت بازیکنی بود که در جریان همه این جام‌ها، کنار پرسپولیس ایستادند و در هیچ شرایطی باشگاه را ترک نکردند. در روزهای محرومیت باشگاه نقل و انتقالات، علی علیپور بیشترین فشار ممکن را تحمل کرد. چراکه او هر هفته باید برای تیم به میدان می‌رفت و در همه 90 دقیقه‌ها بدون تعویض، پیراهن تیم برانکو را بر تن داشت. موفقیت‌های بزرگ سرخ‌ها در این سال‌ها، بدون این مهاجم همیشه آرام و همیشه تشنه گل‌زنی به دست نمی‌آمد. بازیکنی که حالا قرمزها را ترک می‌کند. چراکه مدیران باشگاه، به جای تمدید قرارداد با ستاره‌های کلیدی خط حمله، مشغول خرید مهره‌های متوسط هستند.

نقطه اوج علی علیپور در لباس پرسپولیس را می‌توان جدال رفت با السد در مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا دانست. جایی که این بازیکن با یک استارت فراموش‌نشدنی در استادیوم خانگی السد، برای تیمش پنالتی گرفت و در نهایت خونسردی، همان ضربه را به گل تبدیل کرد. اگر آن استارت را از جریان دو دیدار قرمزها با السد حذف کنیم، پرسپولیس عملا شانسی برای صعود به فینال لیگ قهرمانان نداشته است. او در آن لحظه خاص درست همان کاری را انجام داد که یک بازیکن بزرگ انجام می‌دهد. او یک تنه بار تیم را به دوش کشید و در سرنوشت‌سازترین لحظه، ژاوی و هم‌تیمی‌ها را به حذف نزدیک کرد. اگر ژاوی در نزدیک‌ترین فاصله با قهرمانی آسیا نتوانست چنین موفقیتی به دست بیاورد، دلیل اصلی‌ این اتفاق علی علیپور بود. بازیکنی که نه پس از درخشش در لیگ قهرمانان و نه حتی بعد از آقای گلی لیگ برتر، رفتارش را عوض نکرد. نه مدل موها را تغییر داد و نه در اینستاگرام لایو پرسروصدا گذاشت. نه از بالا به تیم نگاه کرد و نه به هوادارها هیس نشان داد. این وسط، علی روزهای ناامیدکننده‌ای هم داشت. او در دقایق اول دیدار رفت فینال لیگ قهرمانان، یک بخت فوق‌العاده را خراب کرد و همین فصل در لیگ برتر، با یک پنالتی چیپ روبه‌روی ماشین‌سازی تبریز هواداران تیمش را به نقطه اوج عصبانیت رساند. با این حال شمار روزهای بد این ستاره در مقابل روزهای خوب او، کاملا ناچیز به نظر می‌رسند. علیپور بهترین گل‌زن پرسپولیس در تاریخ لیگ برتر به شمار می‌رود و این دستاورد، اصلا ساده به دست نیامده است.

حتی در  زمان جدایی از پرسپولیس، ادبیات علیپور تند و هجومی به نظر نمی‌رسد. او به شکلی مسالمت‌آمیز از باشگاه جدا شده و احتمالا سرنوشتش را در اروپا دنبال خواهد کرد. بزرگ‌ترین مشکل قرمزها پس از جدایی ترابی و علیپور، مشکل گل‌زنی خواهد بود. آنها دو گل‌زن برتر فصل گذشته را از دست داده‌اند. جدایی این دو ستاره آنقدر مهم به نظر می‌رسد که یحیی را از همین حالا به جدایی از نیمکت تیم علاقه‌مند کرده است. علی در این سال‌ها هرگز به شکلی سزاوارانه مورد تمجید قرار نگرفت اما شاید پس از جدایی او، مدیران باشگاه متوجه شوند که چه استعدادی را از دست داده‌اند. آن هم بدون اینکه حتی یک یورو درآمد از این انتقال داشته باشند.