شهرآورد سکوت!

آریا طاری

اولین شهرآورد عصر کرونا هم، تحت تاثیر ماجراهای مربوط به این ویروس قرار خواهد داشت. ویروسی که کم‌تماشاگرترین فصل تاریخ فوتبال ایران را رقم زده، حالا برای اولین بار دربی را نیز از حضور هوادارها محروم خواهد کرد. پیش از این در طول تاریخ این مسابقه سنتی، فقط یک بار به دلیل ماجراهای انضباطی مسابقه دو تیم، در سال 73 حکم به برگزاری بازی در ورزشگاه خالی در شهر بندرعباس داده شد اما حتی در آن مسابقه نیز گروهی از کارگرها و کارمندهای بندرعباسی توانستند در ورزشگاه حضور پیدا کنند تا سکوها کاملا خالی به نظر نرسند. حالا برای اولین بار، شهرآورد تهران در این شهر بدون حضور حتی یک تماشاگر برگزار می‌شود. موضوعی که بخش مهمی از جذابیت‌های این بازی را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد. بدون تردید مدیران فدراسیون و مسئولان سازمان لیگ اما از چنین موضوعی استقبال می‌کنند. چراکه آنها همواره نگران تنش‌های بین هوادارها در شهرآوردها هستند و برگزاری دربی در چنین شرایطی، کار به مراتب ساده‌تری خواهد بود. شاید اگر طرفداران دو تیم اجازه حضور در دربی جام حذفی را داشتند، درگیری‌های زیادی روی سکوها ایجاد می‌شد. چراکه رابطه بین دو باشگاه این روزها کاملا تیره و تار است. استقلالی‌ها دائما موفقیت‌های حریف را زیر سوال می‌برند و همه چیز را به وزارت ورزش ربط می‌دهند و پرسپولیسی‌ها نیز مدام درباره پنالتی‌های اشتباه چند مسابقه اخیر به سود استقلال حرف می‌زنند. این وسط وزارت ورزش نه‌تنها تنش‌ها را کاهش نداده، بلکه با اظهارنظرهای گاه و بیگاه، آتش این تنش‌ها را شعله‌ورتر کرده است.

اینکه حتی خود دو باشگاه نیز هیچ تلاشی برای آرام کردن اوضاع نشان نمی‌دهند، عمیقا نگران‌کننده به نظر می‌رسد. درگیری‌های لفظی بین دو تیم از همان مراسم قرعه‌کشی شروع شده و هوادارها هم مشغول هورا کشیدن برای سرپرست‌های سرخابی هستند. ادعایی که پیروانی در مراسم قرعه‌کشی مطرح کرده و پاسخی که سرپرست رقیب با یک لحن تند به او داده، در هر نقطه‌ای از دنیا با موجی از سرزنش‌ها و حتی برخوردهای انضباطی روبه‌رو می‌شود اما در فوتبال ایران افرادی که این جملات زشت را به زبان می‌آورند، محبوبیت و اعتبار بیشتری کسب می‌کنند. البته که دربی حساس است اما نه آنقدر که مدیران دو باشگاه تصور می‌کنند. باور کنید حتی رئال مادرید و بارسا نیز قبل از برگزارکردن مهم‌ترین بازی جنجالی در تمام دنیا، چنین صحبت‌هایی را رد و بدل نمی‌کنند و چنین جوی در اطراف مسابقه به وجود نمی‌آورند. وقتی این صحبت‌ها مطرح می‌شوند، طبیعی به نظر می‌رسد که حساسیت بازی به اوج برسد، درگیری بین نفرات دو تیم بیشتر شود و عملا سطح فنی دربی به طور کامل از بین برود. افسوس که چهره‌های قدیمی دو تیم که اتفاقا باید نمود عینی شخصیت دو باشگاه باشند، این‌چنین در سطح کری‌های کودکانه باقی مانده‌اند و از کنایه‌زدن به رقیب دست برنمی‌دارند. اگر حرف زدن را بلد نیستیم، کاش حرف نزدن را بلد باشیم و برای یک بار هم که شده، سکوت کنیم. باور کنید ارزش سکوت از همه این واکنش‌های ناهنجار خیلی بیشتر خواهد بود.