بیم و امیدهایی درباره آینده مربیگری زیزو
افسانه زنده یا قهرمان دست‌یافتنی؟
آریا طاری
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا و سپس بردن لالیگا در سال 2020، رئالی‌ها را از هراس سپری کردن دومین فصل متوالی بدون جام نجات داد. آنها در شروع این فصل، به قهرمانی لالیگا بیشتر از هر چیز دیگری اهمیت می‌دادند. چراکه در یک دهه گذشته، فقط دو بار این جام را تصاحب کرده بودند. سلطه بارسا بر لیگ اسپانیا اما در این فصل بالاخره به پایان رسید و مادریدی‌ها یک هفته زودتر از پایان لالیگا، جشن قهرمانی گرفتند. این قهرمانی، بار دیگر حرف و حدیث‌های مربوط به سرمربیگری زیدان را به اوج رسانده‌اند. در مورد این مربی، هنوز هم اعتقادات دوگانه‌ای وجود دارد. بعضی‌ها او را بهترین مربی دنیا می‌دانند و بعضی‌های دیگر، از او به عنوان مردی نام می‌برند که در جایگاه یک سرمربی بسیار خوش‌شانس بوده است.
واقعی‌ترین توصیف از این فصل باشگاه رئال مادرید چیست؟ تیمی که خریدهای موفقیت‌آمیزی نداشت، شانس قهرمانی جام حذفی را از دست داد، در لیگ قهرمانان در خانه خودش مغلوب سیتی شد و در لالیگا نمایش‌های متوسطی داشت؟ یا تیمی که همه رقبا را قدرتمندانه کنار زد تا پس از چند سال، بر بام فوتبال اسپانیا قرار بگیرد؟ شاید دقیق‌ترین و واقعی‌ترین تصویر، درست چیزی بین این دو باشد. از یک سو باید پذیرفت که رئال در بسیاری از هفته‌های این فصل، عملکرد فوق‌العاده‌ای نداشته است. آنها در کوپادل‌ری خوب عمل نکردند، در لیگ قهرمانان نیز در قواره‌های یک مدعی جدی نبودند. در لالیگا نیز مسائل زیادی برای این باشگاه اتفاق افتاد. رئال تا قبل از تعطیلات طولانی‌مدت به خاطر کرونا، صدر جدول را به بارسا داده بود اما پس از آن با بردهای سریالی، قهرمانی را از آن خودش کرد. با این وجود نقش مسائل داوری در این بردها، اصلا کم‌رنگ به نظر نمی‌رسد. بدون تردید آنها در طول فصل، کیفیت بیشتری از بارسلونا داشته‌اند اما اگر آبی اناری‌ها نیز همواره در سرنوشت‌سازترین دقایق بازی‌ها صاحب ضربه‌های پنالتی مشکوک می‌شدند، شاید سرنوشت لالیگا طور دیگری رقم می‌خورد. حقیقت آن است که عملکرد سیستم کمک‌داور ویدئویی، کاملا به سود رئال مادرید بود و حتی مسئولان لیگ اسپانیا، چنین چیزی را رد نکردند. هرچند که از نگاه آنها همه چیز به سهوی‌ترین شکل ممکن اتفاق افتاده بود. به این موضوع هم باید توجه کرد که بارسا در یکی از بدترین فصول یک دهه اخیرش قرار داشته و به هیچ وجه یک رقیب سرسخت برای رئال نبوده است. همان‌طور که آتلتی سیمئونه نیز در رقابت‌های لیگ، به هیچ وجه در قامت یک مدعی جدی برای قهرمانی ظاهر نشد. از سوی دیگر، باید این موضوع را نیز پذیرفت که رئال مادرید در این فصل، بهترین باشگاه لالیگا بوده است. آنها به لحاظ کیفیت، سزاوار این قهرمانی به نظر می‌رسیدند. حتی اگر در سطح فوق‌العاده و شگفت‌انگیزی نیز نبوده باشند. این تیم حتی بدون حضور هوادارانش و حتی خارج از برنابئو، «برنده» بود و این در فوتبال امروز، از هر چیز دیگری مهم‌تر است.
پس از قهرمانی رئال در لالیگا، خیلی‌ها از زیدان به عنوان «بهترین مربی دنیا» یاد می‌کنند. اطمینان به چنین گزاره‌ای اما هنوز کمی سخت به نظر می‌رسد. این موضوع حقیقت دارد که زیرو بدون «سوپراستار» از رئال مادرید یک قهرمان ساخته است. تیم او نه کریس رونالدو را در اختیار دارد، نه می‌تواند روی بیل حساب کند و نه در بسیاری از هفته‌های این فصل، به ادن هازارد تکیه کرده است. تیم او به بازیکن خاصی وابسته نیست و در این فصل، 21 گل‌زن مختلف داشته است. عددی که برای یک باشگاه با انبوهی از بازیکنان جوان، شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد. با این حال هنوز هم در گوشه و کنار، انتقادهایی از زیدان به گوش می‌رسد. اینکه او نتوانسته هازارد را به سطح خوبی برساند، اینکه تیم او درون زمین چشم‌نواز فوتبال بازی نمی‌کند و اینکه ارسال‌های بلند و ضربات پنالتی، بهترین راه برای به گل رسیدن این باشگاه هستند. سه قهرمانی پیاپی در اروپا، یک دستاورد حیرت‌انگیز است اما تیم زیزو در دومین مقطع حضور این مربی، هنوز به آن سطح قبلی برنگشته و در فرم متوسط‌تری فوتبال بازی می‌کند. اگر آنها فریب جملات اغراق‌آمیز و ستایش‌های غیرواقعی را بخورند، شاید در آینده نزدیک با لطمه بزرگی روبه‌رو شوند. چراکه این قهرمانی بیشتر از شایستگی‌های کهکشانی‌ها، حاصل ضعف مفرط رقبای آنها بوده است.
زیدان در دوران بازی، یک افسانه تمام‌عیار بود اما در دوران مربیگری، هنوز به آن سطح نرسیده است. شاید دیدار بازگشت با سیتی در لیگ قهرمانان، بخش مهمی از حقیقت‌ها در مورد فرم این فصل رئال مادرید را نمایان کند. آنها روبه‌روی تیم دوم این فصل فوتبال انگلیس، نشان می‌دهند که چقدر آماده هستند و عبارت‌هایی که این روزها در ستایش‌شان به کار می‌رود، چقدر با واقعیت سر و کار دارد. رئال مادرید هنوز باید تغییر کند. آنها برخلاف تصور خودشان، در نوک قله نیستند و به ویژه در خط هافبک، کارهای زیادی برای انجام دادن دارند. با این حال آنها در هر فرمی که باشند، شخصیت بردن را از زیزو می‌گیرند. این همان کاری است که زیدان در انجام دادنش، مهارت حیرت‌آوری دارد.
دیدگاه تان را بنویسید