چرا رقبای پرسپولیس، میدان مبارزه را خالی کردند
همه برای یکی، یکی برای خودش!
آریا رهنورد
در آغاز فصل تصور میشد که روند قهرمانیهای متوالی سرخها، دیگر به پایان خواهد رسید. پرسپولیس در سه بازی با تراکتور، سپاهان و شهرخودرو شکست خورد و از فرم همیشگیاش فاصله گرفت اما رقبا به مرور زمان یک به یک میدان را برای سرخپوشان خالی کردند. هر کدام از تیمهای مدعی، به دلایلی کنار کشیدند تا قرمزها باز هم بخت شماره یک قهرمانی لیگ برتر لقب بگیرند. این بار رقابت قهرمانی حتی بیهیجانتر از چند فصل گذشته بود. چراکه از یک جایی به بعد، پرسپولیس عملا هیچ رقیبی برای بردن جام نداشت.
سپاهان؛ داستان یک شکاف
از زمانی که پیشنهاد هدایت تیم ملی به امیر قلعهنویی رسید، اوضاع باشگاه سپاهان دیگر مثل سابق نشد. به نظر میرسد این ماجرا تاثیر منفی بسیار زیادی روی تمرکز کادر فنی باشگاه اصفهانی داشت. آنها پس از منتفی شدن ماجرای تیم ملی، انتظار حمایت ویژهای از سوی مدیران باشگاه داشتند اما لو رفتن رقم قرارداد سنگین امیرقلعهنویی، اوضاع را بدتر کرد. این وسط ماجرای بازی پرسپولیس هم پیش آمد و این، بزرگترین ضربه ممکن به سپاهان بود. تیمی که با دست خودش در یک بازی حساس شکست را پذیرفت و بدون آنکه بازی کند، تسلیم شد. شاید آنها تصور نمیکردند کمیته انضباطی چنین تصمیمی بگیرد اما حاضر نشدن در زمین، یک اشتباه استراتژیک از سوی این باشگاه بود. حالا به وضوح میتوان فهمید که در اطراف باشگاه، مخالفتهایی با ژنرال وجود دارد و این شکاف در برنامه تلویزیونی شبکه استانی اصفهان و کنایههای مداوم به سرمربی تیم، واضح به نظر میرسد. سپاهان در 6 هفته گذشه، فقط یک بار زمین را به عنوان تیم برنده ترک کرده است. شاید همان دقایق پایانی با پارس جنوبی، به روشنی نشان بدهند که این تیم اصلا صلابت گذشتهاش را ندارد. آنها که از حریف جلو بودند، یک ضربه پنالتی را از دست دادند و در ادامه با یک اشتباه مهلک، دروازهشان را باز شده دیدند. این ماجرا دیگر آخرین امید آنها برای ماندن در کورس قهرمانی را نیز از بین برد.
تراکتور؛ تیمی که حواسش نیست
تراکتور حتی پرستارهتر از فصل قبل بود اما این تیم هنوز هم در لیگ برتر، صاحب شخصیت قهرمانی نشده است. آنها فصل را شگفتانگیز آغاز کردند و تا قبل از جدال با نفت آبادان، حتی یک گل هم نخوردند. این تیم میتوانست بهترین آمار دفاعی تاریخ لیگ را به نام خودش رقم بزند اما شکست در زمین نفت، چیزهای زیادی را در این باشگاه تغییر داد. تراکتور دنیزلی درگیر یک بحران همهجانبه شد. آنها به استقلال و سپاهان هم باختند و سرمربی اهل ترکیه، این باشگاه را ترک کرد. قرمزهای تبریز برای جانشینی دنیزلی، به سراغ یک اسم بزرگ نرفتند و همین موضوع در نهایت برایشان گران تمام شد. همانند فصل قبل، بخش مهم از تمرکز تیم نیز با مسائل حاشیهای درگیر بود. طبیعتا تیمی که در اوج رقابت ناگهان با عبارتهایی مثل «جام فلزی مهم نیست» روبهرو میشود، نمیتواند در مسیر موفقیت باقی بماند. تراکتور برای فصل آینده، به یک پالایش اساسی در بین بازیکنانش نیاز دارد. آنها باید با مهرههای مسن خداحافظی کنند و به سراغ جذب ستارههای جوانتر و پرانگیزهتر بروند. این تیم به ویژه برای خط حمله، به چند ستاره جدید نیاز خواهد داشت.
شهرخودرو؛ مشکل جاهطلب نبودن
افت شهرخودرو از اواسط نیمفصل اول آغاز شد. آنها در سه جدال متوالی روبهروی تراکتور، نفت و استقلال شکست خوردند تا از کورس قهرمانی فاصله بگیرند. در پایان نیمفصل نیز جدایی یحیی، ضربه دیگری به این باشگاه زد. شهرخودرو در این فصل، تیم جاهطلبی نشان نداد. حتی وقتی آنها تیم پنجم جدول ردهبندی لیگ برتر بودند، حمیداوی دائما در مورد لزوم تعطیلی لیگ صحبت میکرد و کوچکترین علاقهای به جنگیدن بر سر سهمیه از خودش نشان نمیداد. جالب اینکه شهرخودرو همین حالا تیم سوم جدول است و شرایط مطلوبتری نسبت به دوران قبل از کرونا دارد اما مجتبی سراسیایی به دلایل شخصی، این باشگاه را ترک کرده و وضعیت نیمکت این تیم، کاملا مبهم به نظر میرسد. شهرخودرو به لحاظ فنی، یکی از تیمهای خوب این فصل بوده اما برای موفقیتهای بزرگ، باید کمی جسورتر و جاهطلبتر باشد.
استقلال؛ مرثیهای برای یک جدایی
به نظر میرسد ستارههای استقلال، هنوز هم نتوانستهاند از شوک جدایی استراماچونی خارج شوند. این درست همان اتفاقی بود که یک تیم کاملا مدعی را زمینگیر کرد. آبیها با استراما به صدر جدول رسیدند اما پس از جدایی این مربی، دیگر نتوانستند طعم صدرنشینی را بچشند. بیتوجهی مدیران وقت باشگاه به نارضایتیهای سرمربی ایتالیایی و ناکامی آنها در بازگرداندن او، همان اتفاقی بود که شانسهای قهرمانی استقلال در لیگ برتر را به بنبست کشاند. تغییرات مداوم مدیریتی و مصدومیت همیشگی بازیکنان نیز اجازه نداد که استقلال فرم خوبش در لیگ برتر را حفظ کند. آنها پس از قهرمانی لیگ برتر دوازدهم، دیگر روی سکوی اول لیگ نرفتهاند و برای تجربه قهرمانی دوباره، حداقل باید یک سال دیگر منتظر بمانند. کمی بدبینانه است با این روند تغییرات باشگاه، شاید این قهرمانی در فصل آینده نیز اتفاق نیفتد.
دیدگاه تان را بنویسید