همین امروز برگرد!

آریا رهنورد

دوران حضور خولیو ولاسکو در تیم ملی، به یک افتخار بزرگ یا یک سکوی جهانی ختم نشد اما بدون تردید یک «رنسانس» انکارنشدنی برای والیبال ایران به شمار می‌رفت. تیمی که هرگز اعتماد به نفس انجام کارهای بزرگ را نداشت، با نقش راونشناسانه این مربی جان تازه‌ای گرفت و همه قدرت‌های دنیا را حداقل یک بار شکست داد. تیمی که رسیدن به لیگ جهانی آرزوی دست‌نیافتنی‌اش به شمار می‌رفت، به یکی از قدرت‌های لیگ جهانی تبدیل شد و بازیکنانش، به تدریج راه لیگ‌های اروپایی را در پیش گرفتند. تاثیر ولاسکو بر والیبال ایران، حیرت‌انگیز بود. او رابطه بسیار خوبی با شاگردان‌ داشت. بازیکنانی که هرگز بعد از این مربی، با کواچ، لوزانو و کولاکوویچ کنار نیامدند و برای آنها بازی نکردند. بازیکنانی که در این سال‌ها چندان منضبط نبودند اما در دوران ولاسکو، هرگز نمی‌توانستند دست به چنین کارهایی بزنند. خولیو نظم را در تیم حاکم کرد و برای هر بازیکن، محدودیت‌های خاصی در نظر گرفت. شاید اگر پروژه او در والیبال ایران ادامه پیدا می‌کرد، ما در این سال‌ها روی سکوی جهانی قرار می‌گرفتیم. شاید اگر خولیو به کارش در ایران ادامه می‌داد، ایران امروز ترکیب به مراتب جوان‌تر و آماده‌تری را در اختیار داشت. مرد محبوب استادیوم 12 هزار نفری آزادی، تمایلی به ترک تیم ملی نداشت. فدراسیونی‌ها نیز خواهان حفظ او بودند اما یک پیشنهاد از زادگاه، اوضاع را عوض کرد. ولاسکو تحت تاثیر احساسات ملی‌گرایانه‌اش قرار گرفت و از تیم ملی ایران به تیم ملی آرژانتین پیوست و خیلی زود، تحولات زیادی در این تیم نیز به وجود آورد. بدون تردید، او یکی از بهترین مربیان والیبال در دنیا به شمار می‌رود. مردی که البته خودش را بازنشسته کرده و این روزها از دنیای والیبال جدا شده اما شاید با پیشنهاد رسمی فدراسیون والیبال، برای سپری کردن آخرین پروژه در دوران کاری دوباره به ایران برگردد. بدون شک او در ایران با آغوش باز پذیرفته خواهد شد.

نه فقط هواداران والیبال، بلکه همه ایرانی‌ها خاطرات بسیار خوبی از خولیو ولاسکو دارند. اینکه حتی یک نفر در مورد لزوم بازگشت او شک و تردید ندارد، به دلیل سابقه رفتارهای خوب این مربی در ایران است. ولاسکو در ایران به محبوبیت فوق‌العاده‌ای رسید اما هیچ‌وقت از این محبوبیت، به عنوان اهرم فشار در مذاکره با فدراسیون والیبال استفاده نکرد. او به سادگی می‌توانست از این محبوبیت استفاده کند و رقم قرارداد و پاداشش را بالا ببرد اما هرگز دست به چنین کاری نزد. به همین خاطر است که در ایران همه خواهان بازگشت این مربی هستند. ولاسکو در ایران، هرگز برای خودش «باند» درست نکرد، افراد بی‌ربط را به استخدام تیم ملی درنیاورد و برای آنها پاداش نجومی در نظر نگرفت، وقتی با انتقاد مواجه شد به دستیارانش دستور کتک زدن خبرنگارها را نداد و شب و روز علیه ایران و ورزش ایران، بیانیه صادر نکرد. او در ایران با آغوش باز پذیرفته می‌شود چراکه همیشه ایران را کشور دومش دانسته و با «صداقت» رفتار کرده است. حتی اگر این اتفاق رخ بدهد، شاید دوران حضور ولاسکو در والیبال ایران این بار طولانی نشود اما او قبلا ثابت کرده که حتی در زمان کم هم، قادر به انجام کارهای بزرگ است. بودن ولاسکو، بهترین کمک برای مربی ایرانی آینده تیم ملی خواهد بود تا با شرایط سخت و دشوار المپیک کنار بیاید و مشکلی برای اداره تیم نداشته باشد. ولاسکو هم به لحاظ فنی و هم به لحاظ انگیزشی، می‌تواند تاثیر فوق‌العاده‌ای روی تیم داشته باشد. جذب این مربی، درست همان اتفاقی است که والیبال ایران در شرایط فعلی به آن نیاز دارد.

همه ایرانی‌ها خاطرات بسیار خوبی از خولیو ولاسکو دارند. اینکه حتی یک نفر در مورد لزوم بازگشت او شک و تردید ندارد، به دلیل سابقه رفتارهای خوب این مربی در ایران است

گفته می‌شود قرارداد پیشنهادی فدراسیون برای ولاسکو، فقط برای پنج ماه نوشته شده است. تاسفبار به نظر می‌رسد که نتوانیم بیشتر از تجربیات این مربی استفاده کنیم. یکی از مهم‌ترین اتفاق‌های دوران مرد آرژانتینی، اضافه ‌شدن چند مهره جوان به تیم ملی بود. بازیکنانی که همین حالا، ستون‌های والیبال ایران را شکل داده‌اند. بدون شک پس از المپیک، باید با ستاره‌های کهنه‌کار تیم خداحافظی کنیم و آماده یک شروع تازه با یک نسل جدید باشیم. در آن مقطع، هیچ‌کس بهتر از ولاسکو نمی‌تواند استعدادها را شناسایی کند و یک نسل طلایی را تحویل والیبال ایران بدهد. همین دوره پنج ماهه نیز کاملا امیدوارکننده است اما والیبال برای پیشرفت بیشتر، باید تا جایی که می‌تواند ذهنیت‌های این مربی را به مرحله اجرا دربیاورد.