جعبه سیاه کارلوس!

آریا رهنورد

بر اساس توافق با فدراسیون فوتبال، 10 درصد از پاداش صعود تیم ملی به جام جهانی باید به کارلوس کی‌روش تعلق می‌گرفت. در واقع او باید چیزی نزدیک به 800 هزار دلار از این رقم را به دست می‌آورد اما در عمل، میزان دریافتی او از این پاداش بیشتر از دو میلیون یورو بوده است. فدراسیون مهدی تاج، مثل همیشه مقابل سرمربی پرتغالی عقب‌نشینی کرده بود و نتیجه این وادادگی، فاجعه به پایان رسیدن رقمی بود که انتظار می‌رفت برای سال‌ها به پیشرفت و توسعه فوتبال ایران کمک کند. آن پاداش، می‌توانست فوتبال را متحول کند. آن پاداش می‌توانست زیرساخت‌های تیم ملی را اصلاح کند اما ظاهرا مرد پرتغالی، چنین چیزی نمی‌خواست. حالا آن‌چه در اسناد فیفا مطرح شده، تکان دهنده به نظر می‌رسد. مهدی تاج دیگر در فدراسیون نیست اما هنوز هم به عنوان یک شخص حقیقی، باید پاسخ بدهد که چرا چنین عدد و رقمی به کی‌روش پرداخت کرده است. تیم ملی به شکل شرم‌آوری برای دو بازی دوستانه ساده، 236 هزار یورو پرداخته است. حتما یادتان هست که کی‌روش بارها و بارها روی این نکته دست گذاشت که بازی با رقبای بزرگ، هیچ کمکی به تیم ملی نمی‌کند و تنها اعتماد به نفس بازیکن‌ها را زیر سوال می‌برد. حتما یادتان هست که او همواره از بازی با رقبای سرشناس در نبردهای دوستانه فراری بود و دوست داشت که تیم ملی با رقبای ضعیف و حتی ناشناخته بازی کند. حالا رسما فاش شده که فدراسیون فوتبال برای همان بازی‌های معمولی و ساده، رقم‌های کلان به آژانس دلالی دوست نزدیک کارلوس کی‌روش پرداخت کرده است. در واقع دوران حضور کی‌روش در تیم ملی نه فقط برای خودش، که برای اطرافیانش هم بسیار سودمند بود. برخلاف آن‌چه آقای مربی مطرح می‌کرد، هواداران تیم ملی هرگز از شکست برابر رقیبی مثل برزیل غمگین نمی‌شدند. غم واقعی وقتی اتفاق می‌افتاد که آنها فهمیدند چه پول سنگینی هزینه شده تا ایران، با ترینیداد و توباگو بازی کند. آنها وقتی غمگین شدند که فهمیدند سباستین (که هیچ‌کس هم بالاخره نقش او در تیم ملی را نفهمید) 11 هزار یورو از پاداش جام جهانی را تصاحب کرده و این رقم برای «مترجم» تیم ملی 19 هزار یورو بوده است. اعداد و ارقام، به معنای واقعی کلمه سرسام‌آور به نظر می‌رسند.

سیاست کارلوس کی‌روش در مواجهه با هر انتقادی، «فرار رو به جلو» بوده است. حالا دیگر کار از انتقاد گذشته و این «اسناد» رسمی هستند که از مراودات مالی ناسالم سرمربی سابق تیم ملی حکایت دارند. در عین حال آقای مربی در بیانیه‌اش از خدمات، تعهد، صداقت و وفاداری حرف می‌زند. منظور از خدمات و تعهد را که فهمیدیم. منظور از وفاداری هم لابد مذاکره با تیم ملی کلمبیا در جریان برگزاری دیدارهای حساس تیم ملی در جام ملت‌های آسیا بوده است. کارلوس این بار حتی به مرحله «فقط خدا می‌تواند من را قضاوت کند» هم رسیده است. در واقع کار به جای پاسخگویی، به گنده‌گویی رسیده و سی‌کیو مثل همیشه پای احساسات را وسط کشیده تا منطق را انکار کند. او همچنین از روزهای «طلایی و باشکوه» تیم ملی هم صحبت کرده است. البته که ما در این دوران، دو بار به جام جهانی رفتیم و روبه‌روی قدرت‌های بزرگ خوب ظاهر شدیم و خفیف شکست خوردیم اما وقتی برای تیم ملی از لفظ دوره طلایی استفاده می‌کنیم که به مرحله دوم جام جهانی یا حداقل به فینال جام ملت‌های آسیا رسیده باشیم. کی‌روش بیانیه‌اش را با عبارت «شرم بر آنها» به پایان می‌رساند. عبارتی که به یادمان می‌آورد او همیشه بیشتر از یک مربی فوتبال، یک سیاستمدار بوده است. بدون شک اگر کی‌روش در یک مقام سیاسی فعالیت می‌کرد، تا امروز دستاوردهای به مراتب موفق‌تری داشت. او اگر می‌توانست ژاپن را هم با یکی از همین بیانیه‌ها شکست می‌داد و در آن بیانیه، چند بار به مینامینو توهین می‌کرد. فوتبال اما با این ژست‌های پوپولیستی و این سیاست‌‌بازی‌ها سازگاری ندارد.

مهدی تاج دیگر در فدراسیون نیست اما هنوز هم به عنوان یک شخص حقیقی، باید پاسخ بدهد که چرا چنین عدد و رقمی به کی‌روش پرداخت کرده است. تیم ملی به شکل شرم‌آوری برای دو بازی دوستانه ساده، 236 هزار یورو پرداخته است

به عنوان یک انسان، فقط خدا می‌تواند شما را قضاوت کند آقای کی‌روش اما در قامت مردی که میلیون‌ها دلار از فوتبال ایران گرفته و در جایگاه یک مربی فوتبال، قضاوت شما فقط کار خدا نیست. همه آنهایی که این روزها سکوت نکرده‌اند تا با فساد اطرافیان شما مخلوط نشوند، همه آنهایی که دل در گروی ایران دارند، همه آنهایی که بخشی از گعده رسانه‌ای شما نبوده‌اند، امروز می‌توانند شما را قضاوت کنند. به ویژه حالا که همه اسناد، دارند درباره شما حرف می‌زنند و یک جعبه سیاه تازه، از یک دوران خاص در تیم ملی کشف شده است.