دو-هیچ در جواب یک‌-هیچ!

پرسپولیس یحیی، انتقام پرسپولیس کالدرون را از تراکتورسازی گرفت. تیمی که در نیم‌فصل اول نتیجه را به حریف تبریزی واگذار کرده بود، این هفته مسابقه با این تیم را با همه امتیازهای ممکن ترک کرد. در روز درخشان و بی‌نظیر وحید امیری با یک گل و یک پاس گل، شروع یحیی در پرسپولیس امیدوارکننده به نظر می‌رسید. این تیم حالا با پنج امتیاز اختلاف نسبت به تیم دوم در صدر جدول دیده می‌شود و دیدارهای حساس بعدی را با آرامش زیادی پشت سر خواهد گذاشت.

چهار دو دو دو!

یحیی هم درست هم مثل کالدرون، از چهار مدافع و دو مهاجم مرکزی در تیمش استفاده می‌کند. با این وجود بین سیستم مدنظر این مربی با روش بازی مربی آرژانتینی سابق باشگاه، تفاوت‌هایی وجود دارد. کالدرون مقابل سه دفاع، از محسن ربیع‌خواه استفاده می‌کرد و احمد نوراللهی را متمایل به جناح راست بازی می‌داد. مهدی ترابی در سمت چپ به میدان می‌رفت و بشار رسن، هافبک هجومی تیم بود. در چینش موردعلاقه کالدرون، علی علیپور و وحید امیری دو مهاجم مرکزی تیم به شمار می‌رفتند. یحیی اما جلوتر از دفاع، از زوج نوراللهی و کمال استفاده می‌کند تا کمربند میانی مستحکمی داشته باشد. ترابی در راست و وحید امیری در چپ به میدان می‌روند و علیپور و اوساگونا، مهاجمان نوک تیم هستند. با این روش بازی، سخت می‌توان جایگاهی برای بشار رسن در ترکیب پیدا کرد. مگر اینکه فوتبالیست عراقی به کناره‌های خط منتقل شود. حتی در آن صورت هم جانشینی ترابی و یا امیری برای بشار بسیار دشوار خواهد بود.

کمال؛ مرد کلیدی

ستاره شماره 11 پرسپولیس، زیر نظر کالدرون هرگز به یک مهره ثابت تبدیل نشد. کمال در شروع فصل کتفش را به تیغ جراحان سپرد و برای مدت‌ها از میادین دور بود. حتی پس از بازگشت او نیز کالدرون همچنان از محسن ربیع‌خواه استفاده می‌کرد. حالا اما به نظر می‌رسد کامیابی‌نیا دوباره جایگاهش را در پرسپولیس به دست آورده است. او یکی از نفرات کلیدی دیدار با تراکتورسازی بود و نقش مهمی در جلوگیری از خلق موقعیت‌های حریف داشت. بازگشت به ترکیب، انگیزه زیادی به کامیابی‌نیا داد و بدون تردید او یکی از بهترین مهره‌های تیم در این مسابقه به شمار می‌رفت. به نظر می‌رسد با ورود یحیی، کمال یک بازیکن کاملا ثابت در پرسپولیس باشد و محسن ربیع‌خواه برای مدتی طولانی به نیمکت برگردد.

ناآماده مثل اوساگونا

پرسپولیس حداقل در این چند هفته، نمی‌تواند حساب ویژه‌ای روی خرید خارجی جدیدش باز کند. اوساگونا برابر تراکتور، نمایشی ناامیدکننده داشت و به شدت ناآماده و کم‌تحرک نشان داد. او وظیفه داشت در جریان بازی، در فضای بین هافبک‌های تیم و علی علیپور حرکت کند و برای مهاجم شماره 70 تیم موقعیت بسازد. مهاجم نیجریه‌ای اما بارها و بارها توپ را لو داد و نتوانست در خط حمله بازیکن موثری برای این تیم باشد. کریستین به شکل واضحی در نیمه دوم بازی، خسته و کم‌رمق به نظر  می‌رسید. اگر کیفیت این بازیکن تغییر نکند، یحیی خیلی زود او را نیمکت‌نشین خواهد کرد. چراکه گل‌محمدی همواره به فوتبالیست‌های دونده و پرتحرک علاقه داشته است. به نظر می‌رسد استوکس نیز درون زمین، تحرک چندانی از خودش نشان ندهد. پرسپولیس تا زمان رسیدن حداقل یکی از دو مهاجم جدید به اوج آمادگی، در خط حمله با مشکلاتی روبه‌رو خواهد بود. هرچند که به نظر می‌رسد ورود یحیی، روحیه بهتری به علیپور بخشیده و او را در فرم ایده‌آلی قرار داده است.

فشرده و موقعیت‌شناس

دوربین‌های تلویزیونی بارها در جریان بازی نشان دادند که یحیی به شاگردانش توصیه می‌کند که جمع بازی کنند و به هم نزدیک شوند. خطوط مختلف پرسپولیس در این جدال، نزدیک به هم بازی می‌کردند. در دوره کالدرون، سرخ‌ها بیشتر روی ضدحمله‌های سریع صاحب فرصت گل‌زنی می‌شدند اما به نظر می‌رسد حالا ارائه فوتبال مالکانه در دستور کار تیم قرار گرفته است. آنها قصد دارند با پاس‌های کوتاه به دروازه حریف نزدیک شوند و با استفاده از نفوذ مهره‌های کناری و همچنین فرار مهاجمان مرکزی از عمق دفاع حریف، موقعیت گل بسازند. پرسپولیس یحیی تلاش خواهد کرد تا بازی‌اش را به تیم‌های رقیب تحمیل کند. نکته مهم دیگر در مورد این تیم، «موقعیت‌شناس» بودن مهره‌های آن است. تیم یحیی در بازی اول، نرخ تبدیل موقعیت به گل بسیار خوبی داشته و ادامه این روند، برای آنها فوق‌العاده خواهد بود.

هنوز زود است

سرمربی جدید پرسپولیس، هنوز به زمان بیشتری نیاز دارد تا ایده‌های فنی را در تیم پیاده کند. برای قضاوت در مورد او و تیمش نیز هنوز زود به نظر می‌رسد. آنها با یکی از پرستاره‌ترین تیم‌های لیگ روبه‌رو شدند اما تصمیم‌های ساکت الهامی در جریان بازی، نشان داد که او حتی در قواره‌های یک مربی متوسط هم نیست. در واقع کادر فنی تراکتور، راه را برای پیروزی پرسپولیس باز کرد و شاید این اتفاق در جریان دیدارهای بعدی برای سرخپوشان رخ ندهد. یحیی باید به زودی جدال‌هایی دشواری با رقبای بزرگ و پرمهره داشته باشد.