حمله به جای ضدحمله!

آریا رهنورد

حالا که فضای فوتبال ایران کاملا تحت تاثیر جدایی غیرمنتظره آندره‌آ استراماچونی قرار گرفته، همه مربی‌های خارجی لیگ بیشتر از گذشته زیر ذره‌بین هستند. گابریل کالدرون یکی از همین مربیان خارجی است که همین حالا به باشگاه اولتیماتوم داده و بعید نیست در آینده‌ای نزدیک تصمیم به ترک ناگهانی پرسپولیس بگیرد. پیروزی بزرگ هفته گذشته در زمین ذوب، آرامش را به پرسپولیس برگردانده اما آنها برای امیدوار ماندن به قهرمانی، باید با پیروزی‌های لیگ برتر در «خانه» آشتی کنند.

«ضدحمله» برگ برنده پرسپولیس در هفته‌های گذشته بوده است. اصلا «تصادفی» نیست که آنها این روزها در دیدارهای خارج از خانه، بهتر از نبردهای خانگی ظاهر می‌شوند. تیم‌های میزبان برابر پرسپولیس، حمله می‌کنند و موقعیت ضدحمله را برای این تیم به وجود می‌آورند. در آزادی اما این پرسپولیس است که باید توپ را تصاحب کند و به طرف دروازه رقبا برود. قرمزها هفته گذشته برابر ذوب، مالکیت توپ را به حریف سپردند و روی ضدحمله‌ها حساب باز کردند. این نقشه کاملا مفید بود. چراکه سرعت ترابی، امیری و علی علیپور در زمان خلق ضدحمله‌ها به کمک قرمزهای پایتخت آمد. این ضدحمله‌های سریع پیش‌تر در مسابقه خارج از خانه با فولاد نیز در پرسپولیس دیده شده بودند. البته که مهاجمان پرسپولیس چندان «فرصت‌طلب» نیستند و ید طولایی در از دست دادن فرصت‌های گل‌زنی دارند. چراکه اگر درصد زیادی از موقعیت‌های این تیم به گل تبدیل شود، آنها می‌توانند پیروزی‌های پرگلی در لیگ برتر به دست بیاورند. پرسپولیس در زمین ذوب‌آهن، امیدوارکننده ظاهر شد اما نباید فراموش کرد که بخشی از این نتیجه، حاصل ضعف فنی حریف و تفاوت مهره‌های دو تیم نیز بود. ذوبی‌ها به ویژه روی خط دروازه ناامیدکننده نشان دادند و به سادگی برابر پرسپولیس تسلیم شدند. پرسپولیس آخرین بازی‌اش در آزادی تا امروز را با پیروزی برابر نفت آبادان در جام حذفی سپری کرده اما در لیگ برتر، اوضاع بازی‌های خانگی این تیم چندان امیدوارکننده به نظر نمی‌رسد. تساوی با ماشین‌سازی و شکست برابر نفت مسجدسلیمان، نشان می‌دهد آنها در خانه روبه‌روی تیم‌های ضعیف‌تر با مشکل روبه‌رو هستند. پرسپولیس کالدرون هنوز به تکامل نرسیده و مشکلات بزرگی را احساس می‌کند. این تیم در «تحمیل» بازی‌اش به رقبای دفاعی مشکلاتی دارد و به همین خاطر امروز کار بسیار سختی در مورد تیم تدافعی مجید جلالی خواهد داشت. گل گهر با یک هدف کاملا مشخص به آزادی قدم خواهد گذاشت. آنها عقب می‌کشند تا به کمک لایه‌های دفاعی، ابتدا گل نخورند و اگر فرصتی به دست آوردند، حریف را غافلگیر کنند. این تیم به ویژه روی کارهای ایستگاهی برای گل زدن به قرمزها برنامه خواهد داشت اما بدون تردید مهم‌ترین هدفش در این نبرد، گل‌ نخوردن است.

پرسپولیسی‌ها انتظار دارند کالدرون، این بار کم‌تر به ترکیب برنده دست بزند و حداقل زوج شجاع و سیدجلال را در قلب دفاع حفظ کند. زوجی که هفته گذشته نیز امتحانش را به خوبی پس داد. در درون دروازه، بیرو امروز دوباره به تیم برمی‌گردد و حالا کار سختی برای رقابت با رادو دارد. گلر کروات پرسپولیس یکی از ستاره‌‌های اصلی این تیم در ورزشگاه فولادشهر محسوب می‌شد. بشار رسن که هفته گذشته درخشان ظاهر شد، این هفته نیز به احتمال زیاد در ترکیب ثابت سرخ‌ها دیده می‌شود. جلوی زمین نیز علی علیپور، مهدی ترابی و وحید امیری، اصلی‌ترین گزینه‌های هجومی تیم‌شان به شمار می‌روند. اگر قرمزها بتوانند در این بازی از حریف جلو بیفتند، بعید نیست باز هم کمال کامیابی‌نیا در دقایق پایانی به زمین فرستاده شود و دومین بازی‌‎اش را در این فصل پشت سر بگذارد. رسیدن کمال به فرم مطلوب، اهمیت بسیار زیادی برای کالدرون و تیمش دارد. خط خوردن امید عالیشاه و سیامک نعمتی از فهرست 18 نفره، نشان می‌دهد مرد آرژانتینی هنوز هم آنها را نبخشیده و قصد ندارد از بی‌انضباطی آنها در جلسه‌های تمرینی به سادگی عبور کند. حریف امروز پرسپولیس، یکی از تیم‌های تازه‌وارد و البته یکی از کاندیداهای جدی سقوط به رقابت‌های لیگ یک است. گل گهر سیرجان هنوز نتوانسته اولین پیروزی تاریخش را در لیگ برتر جشن بگیرد. گل گهر در 12 بازی گذشته، 6 بار مساوی کرده و 6 بار نیز طعم شکست را چشیده است. این تیم در 6 بازی گذشته‌اش فقط یک گل به ثمر رسانده و با وجود پیشرفت در سبک بازی، همچنان مشکلات بزرگی در گل‌زنی دارد.

مجید جلالی، همیشه چالش‌های دشواری برای پرسپولیس ساخته و امروز هم تیمش را برای امتیاز گرفتن به آزادی خواهد آورد. هیچ‌کس از گل گهر انتظار زیادی ندارد اما پرسپولیسی‌ها در این بازی، تنها از تیم‌شان پیروزی می‌خواهند. حالا که سپاهان و شهرخودرو امتیاز از دست داده‌اند و استقلال و تراکتور درگیر مشکلات درونی هستند، زمان خوبی برای جهش قرمزها در جدول از راه رسیده است. هرچند که بعید نیست آنها نیز دیر یا زود دچار چنین مشکلاتی بشوند. این روزها در فوتبال ایران، نمی‌شود به هیچ چیز اعتماد کرد. به ویژه در باشگاه‌هایی که اصول مدیریتی‌شان نسبت چندانی با حرفه‌ای‌گری ندارد.