دشمن در خانه است!

آریا طاری

بدقولی، بدقولی و باز هم بدقولی. این مهم‌ترین عادت مدیران باشگاه استقلال در لیگ نوزدهم است. مدیرانی که چشم‌شان را روی شرایط حساس تیم بسته‌اند و همچنان قصد ندارند کادر فنی و ستاره‌های تیم‌شان را راضی نگه دارند. استراماچونی با یک ترکیب متوسط، تیمش را صدرنشین لیگ برتر کرده و در زمین فوتبال به هیچ تیمی باج نمی‌دهد اما هیچ تضمینی وجود ندارد که او و شاگردها، حریف مدیران باشگاه خودشان بشوند! خطر فروپاشی در استقلال، جدی به نظر می‌رسد و ظاهرا تنها این فتحی و همکارها هستند که دوست ندارند این حقیقت را درک کنند.

دو روز بعد از پیروزی دلچسب خانگی برابر شهرخودرو، آندره‌آ استراماچونی با لباس شخصی در جلسه‌ تمرینی تیمش حضور پیدا کرد و حاضر به تمرین دادن مهره‌های آبی‌پوش نشد. شنیده می‌شود اگه وعده‌های مدیران باشگاه به این مربی عملی نشود، او از روزهای آینده حتی در جلسه‌های تمرینی نیز حاضر نخواهد شد. وضعیت استقلال عملا نزدیک به «وضعیت قرمز» شده اما فتحی و همکارانش همچنان لبخندهایی ساختگی به دوربین‌ها تحویل می‌دهند و وانمود می‌کنند که هیچ مشکلی در مجموعه باشگاه وجود ندارد. استقلال در لیگ برتر، به رقبا «پنجه ببر» نشان می‌دهد اما باشگاه در درون خودش، شباهتی به یک «مدعی» ندارد. استراما تا امروز برای مدیران باشگاه همه کار کرده است. او بود که با بردهای متوالی، فتحی را از زیر فشار خارج کرد. او بود که شخصیت باشگاه را دوباره احیا کرد و او بود که هوادارها را بعد از مدت‌ها به استادیوم آزادی کشاند. طبیعتا انتظار می‌رود مدیران باشگاه در مواجهه با سرمربی‌شان، قدردانی بیشتری از خودشان نشان بدهند اما اصلا بعید نیست که همین روزها، خبر خروج استراما از ایران به گوش برسد. اگر وضعیت فعلی باشگاه دستخوش تغییر نشود، اگر مدیران استقلال نتوانند وعده‌های‌شان را عملی کنند و کادر فنی را راضی نگه دارند، بعید نیست دیر یا زود استراما قید باقی ماندن در فوتبال ایران را بزند. پروژه او در باشگاه استقلال، پروژه کاملا جذابی به نظر می‌رسد اما رفتار مدیران استقلال شبیه این است که بخواهند یک ماشین گرانقیمت و جذاب را به جای بنزین، با «آب» به جلو هدایت کنند. طبیعتا این خودرو در نقطه‌ای از مسیر، خاموش می‌شود و دیگر نمی‌تواند به حرکتش ادامه بدهد. با این روند، نباید به آینده این تیم نیز امیدوار بود. تیمی که در حصاری از مشکلات درونی گرفتار شده است.

رقیب اصلی این فصل استقلال، چه کسی است؟ آیا پرسپولیسی‌ها می‌توانند مانع موفقیت این تیم شوند ؟ آیا آنها باید نگران سپاهان و تراکتورسازی و شهرخودرو باشند؟ این استقلال در زمین فوتبال، از هیچ حریفی هراس ندارد اما بیرون از زمین، تهدیدهای زیادی در اطراف این تیم شکل گرفته است. استراماچونی تا امروز کارهای زیادی برای استقلال انجام داده و مدیران باشگاه در مقابل، تنها یک وظیفه داشتند اما در کمال ناباوری، آنها نتوانسته‌اند همین یک وظیفه ساده را نیز به درستی انجام بدهند. اگر امیرحسین فتحی و اعضای هیات مدیره باشگاه نمی‌توانند برای استقلال درآمدزایی کنند، چرا از این تیم جدا نمی‌شوند؟ اصلا مگر دلیل حضور اعضای خاص هیات مدیره، شرایط مالی آنها نبوده است؟ پس چطور آنها حتی یکی از اقساط قرارداد استراما و دستیارانش را پرداخت نمی‌کنند تا تیم از شرایط فعلی خارج شود؟ حتما باید ماجرا به مرز بحران برسد و استراما در آستانه رفتن به فرودگاه باشد که آنها ناگهان مثل سوپرمن ظاهر شوند و خودشان را به عنوان ناجی باشگاه معرفی کنند؟ هر روز و هر هفته از لیگ، برای تیمی که قصد دارد قهرمانی را از آن خودش کند، اهمیت بسیار زیادی دارد. اگر هر امتیاز و هر جدالی به سادگی از دست برود، در انتهای فصل حسرت زیادی روی دل آبی‌ها باقی خواهد گذاشت. مرد ایتالیایی و گروهش بیشتر از هر چیزی، به تمرکز نیاز دارند و این تمرکز، تنها در صورتی به دست خواهد آمد که استقلال بتواند مطالبات قانونی او را پرداخت کند. در غیر این صورت بعید نیست بارها و بارها جلسه‌های تمرینی تیم، شرایط عادی را از دست بدهند. وقتی بازیکن‌ها می‌بینند که چنین رفتاری با سرمربی‌شان می‌شود، طبیعتا آنها نیز انگیزه‌شان را تا حدودی از دست می‌دهند و دیگر با قدرت سابق به زمین نمی‌روند. هر اتفاقی که برای این تیم رقم بخورد، مقصر اصلی‌اش بدون شک مدیران باشگاه هستند. مدیرانی که در حساس‌ترین روزها، هیچ قدم مثبتی برای تیم برنداشته‌اند.

استراماچونی، مارک ویلموتس نیست که قید همه چیز را بزند و فرار را به قرار ترجیح بدهد. استراماچونی، مارک ویلموتس نیست که کارنامه‌اش برایش مهم نباشد و همه چیز را در توئیتر دنبال کند. او می‌خواهد بماند و بجنگد اما تحمل این مربی هم حدی دارد و بالاخره تمام خواهد شد. تحمل این مربی هم حدی دارد و بالاخره گریبان باشگاه را خواهد گرفت. حتی اگر امروز بخشی از دستمزد او پرداخت شود، باز هم در آینده، مدیران باشگاه کار را برای ماندن این مربی دشوار خواهند کرد. با این مدیرها نمی‌شود از «آینده» حرف زد. چراکه آنها حتی در زمان حال نیز، قابلیت چندانی از خودشان نشان نداده‌اند.