فیفادی گمشده!

آریا رهنورد

قبل از امضای قرارداد با مارک ویلموتس، فدراسیون فوتبال یک «فیفادی» را به سادگی از دست داد و هیج برنامه‌ای برای تیم ملی در نظر نگرفت. حالا بعد از انتخاب مرد بلژیکی نیز در روی همین پاشنه می‌چرخد و خبری از برگزاری دیدارهای دوستانه نیست. فدراسیونی که حتی توانایی پرداخت دستمزد سرمربی‌اش را نیز ندارد، طبیعتا نمی‌تواند در هماهنگی نبردهای تدارکاتی موفقیتی به دست بیاورد. با این روند بعید نیست تیم ملی در پنج ماه آینده «فقط یک مسابقه» برگزار کند!

مارک ویلموتس هنوز به شناخت کاملی از نفرات تیمش دست پیدا نکرده است. ترکیب اولیه این مربی برابر بحرین، نشان می‌دهد که او هنوز نتوانسته همه قابلیت‌های بازیکنان تیمش و همه نقاط ضعف و قوت آنها را شناسایی کند. شکست برابر بحرین، می‌تواند تنها یک «اتفاق» باشد اما برای تکرار نشدن چنین اتفاقی، سرمربی بلژیکی باید فرصت کافی را برای کار کردن با تیمش و محک زدن نفراتش در اختیار داشته باشد. تیم ملی با ویلموتس هنوز از «آسیا» بیرون نرفته است. ایران دو بازی دوستانه با سوریه و کره برگزار کرده و در سه دیدار رسمی نیز روبه‌روی هنگ‌کنگ، کامبوج و بحرین قرار گرفته است. تیم ملی در دوران حضور سرمربی جدید، هنوز حتی یک حریف غیرآسیایی نیز نداشته و این موضوع به شدت نگران‌کننده به نظر می‌رسد. 

ماموریت بزرگ و دشوار بعدی تیم ملی، نبرد با تیم ملی عراق در بصره خواهد بود. قبل از آن مسابقه، زمانی برای برگزاری دیدارهای دوستانه وجود ندارد اما در هفته برگزاری دیدار برگشت تیم‌های عراق و بحرین، تیم ملی ایران بر اساس قرعه باید «استراحت» کند. این، ایده‌آل‌ترین موقعیت ممکن برای هماهنگ ‌کردن یک دیدار تدارکاتی است اما بعید به نظر می‌رسد که فدراسیون عزم و اراده‌ای برای این کار داشته باشد. 

بسیاری از تیم‌های بزرگ فوتبال آسیا، از همین حالا حریفان‌شان در دیدارهای دوستانه اواخر آبان را انتخاب کرده‌اند. از آن‌جایی که تیم‌های اروپایی درگیر مسابقه‌های انتخابی برای صعود به یورو 2020 هستند، برنامه این تیم‌ها تا حدود زیادی پر شده اما هنوز می‌توان تیم‌هایی از آمریکای جنوبی و حتی آفریقا را به عنوان رقیب دوستانه برای تیم ملی انتخاب کرد. تا امروز هیچ تحرکی برای این کار صورت نگرفته و اگر این دیدارهای تدارکاتی شکل نگیرند، احتمالا تیم ملی تا پایان سال 98 تنها همان یک مسابقه با عراق را در برنامه خواهد داشت. در چنین شرایطی، احتمالا ملی‌پوشان مجبور هستند در اردوها به دو گروه با لباس‌های متفاوت تقسیم شوند و خودشان، روبه‌روی خودشان قرار بگیرند!

در دوران حضور سرمربی قبلی روی نیمکت تیم ملی، بازی‌های دوستانه از کانال «فدراسیون فوتبال» هماهنگ نمی‌شد. سرمربی پرتغالی با رابطه‌های شخصی خودش، یک دلال را مامور انتخاب حریف دوستانه برای ایران کرده بود. به جز چند مسابقه معدود با تیم‌هایی مثل شیلی و سوئد، ایران در آن دوران بازی تدارکاتی بزرگ دیگری را تجربه نکرد. در مقابل اما بسیاری از تیم‌های ضعیف با ترکیب دوم‌شان به ایران سفر کردند و برای حضور در این مسابقه، درآمدهایی را نیز از فدراسیون فوتبال به دست آوردند. فاجعه بزرگ و فراموش‌نشدنی، با دعوت از تیم ملی سیرالئون به تهران اتفاق افتاد. خیلی زود مشخص شد که این تیم، تیم ملی اصلی این کشور نیست و تنها گروهی از افراد «علاقه‌مند به فوتبال» درآن بازی می‌کنند. فیفا حتی تا آستانه لغو مسابقه پیش رفت و در نهایت با موافقت رییس فدراسیون فوتبال سیرالئون، این بازی برگزار شد. اگر قرار به تکرار چنین نمایش‌های تحقیر‌آمیزی باشد، همان بهتر که تیم ملی بازی درون اردویی برگزار کند! برخلاف سرمربی قبلی، ویلموتس از رقبای تدارکاتی بزرگ هراسی ندارد و نگران از دست رفتن «رنکینگ» تیم ملی در جدول فیفا هم نیست. او ترجیح می‌دهد ایران در رده پایین‌تری از این رنکینگ قرار بگیرد اما به جای بردن تیم‌های درجه چندم، روبه‌روی تیم‌های بزرگ دنیا محک بخورد. با این وجود بعید است که فدراسیون بتواند خواسته‌های مارک ویلموتس را برآورده کند.

کره جنوبی از همین حالا دیدار تدارکاتی‌اش با برزیل را در امارات قطعی کرده است. این بازی اواخر آبان‌ماه برگزار می‌شود. ژاپن نیز به عنوان یکی دیگر از قدرت‌های آسیا، در یک بازی دوستانه روبه‌روی ونزوئلا قرار خواهد گرفت. ژاپن و استرالیا نیز در تدارک برگزاری بازی با تیم‌های قدرتمند آمریکای جنوبی هستند و احتمالا یکی از آنها، اروگوئه را به عنوان رقیب درنظر خواهد گرفت. سهم فوتبال ایران از فیفادی‌ها اما تنها ایستادن و نگاه‌ کردن است. تیمی که نتواند اردوهای ایده‌آل و بازی‌های دوستانه مفید داشته باشد، قطعا در دیدارهای رسمی به مشکل خواهد خورد. تیمی که در اردوهای تدارکاتی ضعف و قوتش را نشناسد، در بازی‌های بزرگ غافلگیر خواهد شد. پی بردن به این حقیقت‌ها، اصلا سخت نیست اما ظاهرا فدراسیون فوتبال برای همه چیز به جز خود تیم ملی «وقت» دارد! از دست دادن فیفادی‌ها، خیانت به رویای صعود به جام جهانی هست. چراکه هر تیمی با تنها یک مسابقه در پنج ماه، آمادگی و فرم مطلوبش را از دست می‌دهد.