پدیده‌های زمین، پدیده‌های سکو!

آریا طاری

سومین برد پرگل تاریخ تیم ملی، در مسابقه خانگی با کامبوج به دست آمد. بعد از خاطره پیروزی‌های 19 گله برابر گوام و 17 گله برابر مالدیو، حالا ایران یک خاطره فوق‌العاده دیگر در فوتبال آسیا خلق کرد. یک گل زودهنگام، حریف را خیلی زود در معرض ناامیدی قرار داد و ستاره‌های تیم ملی نیز، روز درخشانی را پشت سر گذاشتند. آن‌چه این مسابقه را به یک جدال تاریخی برای فوتبال ایران تبدیل کرد، تنها رد و بدل شدن 14 گل نبود. بیش از سه هزار زن در این نبرد از نزدیک شاهد پیروزی بزرگ تیم ملی بودند و به استادیوم آزادی، فضایی رنگارنگ‌تر و زیباتر از همیشه بخشیدند.

تنها چند دقیقه از آغاز بازی با کامبوج سپری شده بود که شلیک تماشایی احمد نوراللهی، به تور دروازه حریف رسید. همین یک گل، کافی بود تا حریف به سرعت تسلیم شود و در ادامه مسابقه، دیگر حرفی برای گفتن نداشته باشد. ایران با درخشش مهاجم‌ها، هافبک‌ها و حتی یکی از مدافعانش، در نیمه اول هفت بار دروازه تیم روبه‌رو را باز کرد. شاید اگر این یک دیدار دوستانه بود، مارک ویلموتس بین دو نیمه همه بازیکنان تیم را بیرون می‌کشید و 11 بازیکن جدید را به زمین می‌فرستاد اما رسمی بودن این جدال، موجب شد ایران نیمه دوم را نیز با همین جدیت نیمه اول دنبال کند و هفت بار دیگر نیز، به کامبوج گل بزند. در تاریخ دیدارهای تیم ملی، ایران فقط دو بار بیشتر از این دروازه تیم‌های رقیب را باز کرده بود. تنها بخت جدی کامبوج برای رسیدن به گل در این مسابقه، به واسطه یک ضربه پنالتی اتفاق افتاد. آنها در دقایق ابتدایی نیمه دوم، صاحب یک پنالتی شدند اما علیرضا بیرانوند مثل همیشه روبه‌روی این ضربات، تسلیم‌ناپذیر ظاهر شد. بیرو حالا تنها دروازه‌بان تاریخ تیم ملی به شمار می‌رود که سه بار در جریان دیدارهای رسمی، برای این تیم پنالتی گرفته است. در کنار هواداران زن که اصلی‌ترین پدیده‌های این مسابقه فراموش‌نشدنی بودند، تیم ویلموتس در ترکیبش نیز چند پدیده داشت. محمد محبی در آخرین ثانیه‌های قبل از شروع مسابقه به علت مصدومیت اشکان دژاگه، جانشین این بازیکن شد و در اولین بازی ملی، دو گل به ثمر رساند. جالب اینکه خود اشکان نیز در نخستین بازی ملی‌اش با لباس ایران، دبل کرده بود. مهرداد محمدی نیز در این بازی برای اولین بار پیراهن تیم ملی را پوشید و موفق به جشن گرفتن اولین گل ملی‌اش شد. کریم انصاری‌فرد گل‌زن‌ترین بازیکن این مسابقه بود که با چهار گل زده، در مرحله مقدماتی جام ملت‌ها در منطقه آسیا پنج گله شد و در صدر جدول گل‌زنان قرار گرفت. سردار آزمون نیز هت‌تریک کرد. مهدی طارمی نیز دو بار موفق به باز کردن دروازه کامبوج شد. به جز این پنج نفر، احمد نوراللهی و محمدحسین کنعانی‌زادگان، گل‌زنان دیگر ایران در این مسابقه بودند. جدالی که تیم ملی را با 6 امتیاز در صدر جدول گروه قرار داد. جدولی که در آن عراق و بحرین با چهار امتیاز، همچنان در تعقیب تیم ملی هستند.

«فوتبال هجومی» پرتکرارترین عبارت در مصاحبه‌های ویلموتس قبل از مسابقه با کامبوج بود. او در زمین بازی ثابت کرد که تاکید زیادی روی این سبک بازی داشته و تیمش را برای رسیدن به یک پیروزی پرگل و یک‌طرفه، توجیه کرده است. مثلث هجومی تیم ویلموتس در این نبرد، به «مربع هجومی» تبدیل شد. چراکه علاوه بر سردار آزمون، کریم انصاری‌فرد و مهدی طارمی، محمد محبی نیز در ترکیب اصلی قرار گرفت. ویلموتس به جای دژاگه مصدوم، یک مهاجم را به ترکیب اضافه کرد تا با حداکثر ظرفیت هجومی به مصاف حریف برود. کامبوج در دو مسابقه قبلی، عملکرد خوبی را از خودش به جا گذاشته بود. آنها با هنگ‌کنگ به تساوی رسیدند و در جدال دوم، 80 دقیقه دروازه‌شان را برابر بحرین بسته نگه داشتند. همین تیم اما در آزادی، دست‌ها را بالا برد و تماشاگر گل‌زنی ستاره‌های ایران شد. البته که دروازه‌بان کامبوج به ویژه در نیمه اول، چند سیو دیدنی نیز داشت و این نتیجه در حالی رقم خورد که دو بار، تیر دروازه به کمک کامبوج آمد و رامین رضاییان نیز چند فرصت خوب برای گل‌زنی را هدر داد. شاید بهترین عضو کامبوج در این مسابقه، تماشاگری بود که به تنهایی روی سکوهای آزادی، 90 دقیقه دست از تشویق تیمش برنداشت و حتی بعد از خوردن 14 گل، تشویق تیم ملی کشورش را متوقف نکرد. اگر بازیکنان درون زمین به اندازه او به خودشان باور داشتند، بدون تردید چنین نتیجه‌ای برای آنها رقم نمی‌خورد. برخلاف چیزی که تصور می‌شود، کامبوجی‌ها با وجود ضعف تیم ملی‌شان، به چنین نتایجی عادت ندارند. این باخت 14 گله، سنگین‌ترین شکست تاریخ این کشور به شمار می‌رفت.

مسابقه با کامبوج، چیزی بیشتر از یک تمرین جدی و روحیه‌بخش برای تیم ملی نبود. این تیم سه‌شنبه، در جو سخت و سنگین منامه با بحرین مسابقه خواهد داد. آخرین تجربه حضور تیم ملی در این شهر، به یک تساوی دشوار در دقایق پایانی انجامیده بود. همه ستاره‌های ایران، باید گلباران کامبوج را از یاد ببرند و برای جدال‌های مهم بعدی آماده باشند. چراکه کار صعود به مرحله دوم دور مقدماتی، حتی با وجود این پیروزی پرگل، هنوز قطعی نشده است.