سنگ بزرگ، علامت نزدن!

آریا طاری

پرسپولیس و استقلال تا امروز، تنها یک میزبانی را در لیگ برتر نوزدهم پشت سر گذاشته‌اند. سرخ‌ها در هفته اول میزبان پارس جنوبی جم بودند و آبی‌ها در دومین هفته فصل، از فولاد خوزستان پذیرایی کردند. در هر دو مسابقه، مشکلات عدیده‌ای برای بلیت‌فروشی وجود داشت. در حالی که سکوهای طبقه دوم استادیوم عملا در دسترس نبودند و تنها 26 هزار بلیت برای فروش روی اینترنت گذاشته شده بود، باز هم سامانه فروش بلیت از پس این کار برنیامد و دردسرهای بزرگی برای هوادارها ساخت. قبل از برگزاری هر دو مسابقه، برای لحظاتی اعلام شد که تماشای این دیدار رایگان است و در نهایت گروه زیادی از تماشاگرها، بدون پرداخت وجه بلیت از گیت‌های الکترونیک گذشتند و خودشان را به استادیوم رساندند. فروش بلیت سینماها و کنسرت‌ها به صورت اینترنتی از سال‌ها قبل در ایران بدون هیچ مشکل خاصی انجام می‌شود اما در زمینه فروش بلیت بازی‌های فوتبال، هنوز اشکالات اساسی وجود دارد. فروش بلیت‌های دربی به صورت اینترنتی با همان سهمیه همیشگی سکوها، به اندازه کافی دشوار خواهد بود. در این شرایط وقتی سازمان لیگ از تقسیم جدید آزادی برای برگزاری این بازی حرف می‌زند، طبیعتا نگرانی‌ها به اوج می‌رسند. در همه سال‌های گذشته، دربی با سپردن نیمی از سکوها به هواداران هر دو تیم برگزار شده و بدون تردید تغییر این روش، اصلا ساده نخواهد بود. مشکلی که امروز درباره دربی وجود دارد، همان مشکل همیشگی سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال است. آنها پیش از آن‌که سازوکارهای لازم و زیرساخت‌های کافی را برای یک تغییر بزرگ فراهم کنند، آن تغییر را انجام می‌دهند و همه چیز را به هم می‌ریزند. سازمان لیگی که حتی نمی‌تواند هواداران کم‌تعداد تیمی مثل داماش را در فینال جام حذفی مدیریت کند و آن را به روی سکوها ببرد، چطور می‌تواند دربی 90 به 10 را پشت سر بگذارد؟ آیا حق نداریم به خاطر اتخاذ چنین تصمیمی، نگران باشیم؟

کم‌تر شهرآوردی در دنیا وجود دارد که هر دو تیم حاضر در آن، از یک استادیوم مشترک استفاده کنند. نمونه بارز چنین اتفاقی، در دربی میلان رخ می‌دهد. حتی در این مسابقه خاص و پرطرفدار هم، خبری از تقدیم 90 درصد سکوها به تیم میزبان نیست. هر تیمی که میزبان بازی باشد، حدود 65 درصد سکوهای سن‌سیرو را در اختیار خواهد داشت. در واقع اهدای 90 درصد سکوها به تیم میزبان در دربی، تصمیمی افراطی به نظر می‌رسد که حتی ایتالیایی‌ها نیز آن را انجام نمی‌دهند. تصمیمی که می‌تواند شکل و شمایل دربی را برای همیشه تغییر بدهد. فارغ از خوب یا بد بودن این تصمیم، به نظر می‌رسد فوتبال ایران در شرایط فعلی اساسا توانایی انجام چنین کاری را ندارد. چراکه امکانات لازم برای این کار اصلا فراهم نیست. در درجه اول بر اساس برنامه سازمان لیگ، این بازی قرار است در یک روز غیرتعطیل برگزار شود. به همین دلیل، استقلالی‌ها به عنوان تیم میزبان مخالفت‌شان را اعلام کرده‌اند و دست روی این نکته گذاشته‌اند که دربی برگشت نیز برای برقراری عدالت باید در یک روز غیرتعطیل برگزار شود. آیا هواداران تیم میزبان در دو روز غیرتعطیل در دو دربی رفت و برگشت، می‌توانند 90 درصد سکوها را پر کنند؟ آیا این طرح به خالی ماندن بخشی از سکوها ختم نمی‌شود؟ آیا سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال می‌توانند امنیت گروه کوچک هواداران تیم مهمان را در استادیوم تامین کنند و مراقب آنها باشند؟ فراتر از همه این‌ها، یک سوال بزرگ‌تر هم وجود دارد. چه تضمینی مطرح است که هواداران پرسپولیس مهمان، بلیت‌های استقلالی‌های میزبان را نخرند و جایگاه این تیم را پر نکنند؟ سازمان لیگ در زمان فروش بلیت‌ها، تیم محبوب خریداران این بلیت‌ها را چطور شناسایی می‌کند؟

در همه سال‌های گذشته، دربی با سپردن نیمی از سکوها به هواداران هر دو تیم برگزار شده و بدون تردید تغییر این روش، اصلا ساده نخواهد بود. مشکلی که امروز درباره دربی وجود دارد، همان مشکل همیشگی سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال است

پروسه فروش بلیت‌های فوتبال به صورت آنلاین در ایران، فاصله بسیار زیادی با نمونه‌های موفق جهانی دارد. در همه دنیا، باشگاه‌ها از طریق وبسایت رسمی خودشان، بلیت می‌فروشند. آنها همان ابتدای فصل با فروختن پکیج همه بلیت‌های آن فصل، درآمد زیادی به دست می‌آورند و قبل از هر بازی، تنها تعداد کمی از بلیت‌های باقی مانده را به هواداران شناسایی‌شده می‌فروشند. اگر چنین طرحی در فوتبال ایران نیز پیاده شود، برگزاری دربی با تقسیم متفاوت سکوها امکان‌پذیر خواهد بود. در غیر این صورت، شهرآورد پایتخت به ملغمه‌ای از آشفتگی و بی‌نظمی تبدیل خواهد شد. تقسیم جدید سکوها بدون فراهم کردن امکانات لازم، می‌تواند دربی را با یک جنجال بزرگ و تاریخی روبه‌رو کند.