بهار فشرده، تابستان خواب‌آلود!

به نظر می‌رسد مسئولان فدراسیون فوتبال بالاخره راضی شده‌اند تا مراسم قرعه‌کشی فصل جدید رقابت‌های لیگ برتر را برگزار کنند. همان‌طور که انتظار می‌رفت، احتمال برگزار نشدن لیگ تنها «شعار» بود و بدون آن‌که هیچ تغییری در وضعیت استادیوم‌ها به وجود بیاید، لیگ برتر اواخر مرداد برگزار خواهد شد. حتی با وجود هشدارهای فدراسیون، این نهاد به هیچ قیمتی نمی‌تواند از بار مسئولیت‌هایش در برگزاری منظم بازی‌ها در فصل جدید شانه خالی کند. چراکه وظیفه فدراسیون فوتبال، تنها «هشدار دادن» نیست. فصل گذشته، بحران‌های استادیومی زیادی در فوتبال ایران به وجود آمد. در فرصت مناسب تعطیلات تابستانی اما نه هیچ‌کدام از باشگاه‌ها، نه فدراسیون و نه حتی رسانه ملی، قدمی برای حل معضلات فرهنگی فوتبال و آشتی دادن هواداران متخلف با هم، برنداشتند. به نظر می‌رسد بحران‌های بزرگ‌تری برای لیگ نوزدهم در راه باشد اما همچنان یک سوال بزرگ ذهن هواداران فوتبال در ایران را درگیر کرده است. اگر قرار بود لیگ برتر با چنین وقفه‌ای شروع شود و چنین تعطیلات گسترده‌ای داشته باشد، چرا مسابقه‌های فصل گذشته به آن اندازه فشرده برگزار شد؟ وقتی عجله‌ای برای شروع فصل جدید در کار نبود، چرا تیم‌ها و بازیکن‌ها باید قربانی برنامه سازمان لیگ می‌شدند؟

بخش مهمی از دلایل ناکامی استقلال و پرسپولیس در رقابت‌های این فصل از لیگ قهرمانان آسیا، نتیجه برنامه‌ریزی نابودکننده سازمان لیگ فوتبال ایران بود. سازمان لیگ گاهی در یک هفته، سه مسابقه برای نمایندگان ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان ترتیب می‌داد. روندی که عملا این تیم‌ها را مستهلک کرد. ذوب‌آهن تنها تیمی بود که از این شرایط سخت جان سالم به در برد. چراکه برخلاف سرخابی‌ها، تیم اصفهانی اهمیتی برای رقابت‌های لیگ قائل نبود و دیدارهای این تیم در لیگ، حساسیت چندانی نداشتند. 

مسئولان سازمان لیگ با سرعتی باورنکردنی و خیره‌کننده، لیگ هجدهم را به پایان رساندند. این سرعت آنقدر زیاد بود که به نظر می‌رسید آنها قصد دارند رکورد برگزاری دیدارهای فشرده در تاریخ فوتبال ایران را به نام خودشان ثبت کنند. زیر این فشار سنگین، بازیکنان زیادی مصدوم شدند و مربیان زیادی در نقش قربانی قرار گرفتند. این اتفاق در حالی رخ داد که نه تیم ملی اردوی مهمی در پیش داشت و نه قرار بود یک تورنمنت ملی در پایان فصل برای فوتبال ایران برگزار شود. حالا مدت زیادی از شروع تعطیلات لیگ برتر می‌گذرد و هیچ اشکالی نداشت اگر لیگ برتر دو هفته دیرتر به پایان می‌رسید. واضح به نظر می‌رسد که در آینده نیز نمی‌شود به برنامه ریزی سازمان لیگ اعتماد کرد. 

این برنامه رنگ و بویی از «مهارت» و «تخصص» ندارد و تنها «عجله» در آن به صورت جدی دیده می‌شود. پس از افتضاح برگزاری فینال جام حذفی، برخوردی «ظاهری» با مدیران سازمان لیگ صورت گرفت اما خیلی زود آنها دوباره به صحنه برگشتند. ظاهرا هیچ چیز نمی‌تواند جایگاه این مدیران خاص را متزلزل کند. حتی ضعف ناشی از فشردگی بازی‌ها در ساق پای نمایندگان ایرانی لیگ قهرمانان آسیا. حتی مشکلات عمیق برنامه‌ای که عملا امید پرطرفدارترین تیم‌های فوتبال ایران برای درخشش در لیگ قهرمانان آسیا را تباه کرد.