سال‌های دور از خانه

آریا طاری

کمی قبل از شروع فصل جدید رقابت‌های لیگ برتر، تمرکز رسانه‌ها روی سرمربی‌های خارجی حاضر در فوتبال ایران قرار دارد. باید پذیرفت که مربیان داخلی در سال‌های گذشته عملکرد چندان درخشانی نداشتند و واهمه‌ای عمومی درباره حضور آنها روی نیمکت تیم ملی و تیم‌های بزرگ باشگاهی شکل گرفته است. به مرور زمان، مربیان مطرح زیادی از چرخه مربیگری لیگ خارج شده‌اند و گروه دیگری نیز نفس‌های آخرشان را در سطح اول فوتبال ایران می‌کشند. مشکل عمده مربیان حذف شده، این است که نتوانسته‌اند خودشان را با تغییرات روز فوتبال وفق بدهند و هنوز هم در گذشته زندگی می‌کنند.

محمد مایلی‌کهن

از آخرین حضور مایلی به عنوان سرمربی در سطح اول فوتبال ایران، حدود 6 سال سپری شده است. او پس از ترک صبای قم، برای مدتی مدیرفنی تیم امید بود و پس از شکست‌ خوردن در آن پروژه، امیدوار بود با ملوان به لیگ برتر برگردد اما این اتفاق هرگز رخ نداد. منتقد همیشگی مربیان خارجی در فوتبال ایران، در چند سال گذشته به جز مصاحبه‌های جنجالی کار دیگری انجام نداده است.

جلال چراغپور

بازیکنانی که زیر نظر این مربی کار کرده‌اند، همواره سطح فنی او را مورد ستایش قرار داده‌اند. چراغپور برای مدتی مربیگری را تدریس می‌کرد و زمان زیادی را نیز به عنوان مدیرفنی باشگاه‌های مختلف گذراند اما هیچ‌وقت به یک سرمربی تمام و کمال تبدیل نشد و در نهایت از فوتبال فاصله گرفت.

منصور ابراهیم‌زاده

دستیار سابق لوکا بوناچیچ، جنم تبدیل شدن به یک سرمربی موفق را داشت. او پس از جدا شدن از لوکا، به ذوب‌آهن رفت و این تیم را نایب‌قهرمان لیگ برتر و نایب‌قهرمان لیگ قهرمانان آسیا کرد. این دوران طلایی برای مربی اصفهانی اما سرانجام به پایان رسید و او دیگر تجربه موفقی در لیگ برتر نداشت. آخرین فرصت او برای بازگشت، هدایت سپاهان در هفته‌های پایانی لیگ هفدهم بود که به یک شکست بزرگ انجامید.

غلامحسین پیروانی

تصمیم او برای رفتن از فجرسپاسی، هم به ضرر باشگاه و هم به ضرر خود این مربی تمام شد. فجر بعد از مدتی از لیگ برتر سقوط کرد و پیروانی نیز در تیم ملی امید، موفقیتی به دست نیاورد. شاغلام از مدت‌ها قبل دیگر در حوالی لیگ برتر آفتابی نشده و شعرهای معروفش را برای هواداران فوتبال نخوانده است.

پرویز مظلومی

هیچ‌کس انتظار نداشت در شروع لیگ برتر پانزدهم، پرویز مظلومی جانشین امیرقلعه‌نویی شود اما مدیران باشگاه استقلال این تصمیم را عملی کردند. پرویز باز هم نتوانست ناجی استقلال باشد و این بار تیم را بدون کسب جام ترک کرد. یک شکست سنگین در دربی، آخرین بارقه‌های امید را نیز از این مربی گرفت. او در چند فصل گذشته به عنوان عضو کمیته فنی باشگاه استقلال مشغول فعالیت بوده و دیگر بعید به نظر می‌رسد شانسی برای حضور در رقابت‌های لیگ برتر به عنوان سرمربی داشته باشد.

مجتبی تقوی

مجتبی تقوی نه به عنوان سرمربی در رقابت‌های لیگ برتر ماندگار نشد و نه توانست جایگاهش را به عنوان یک کارشناس ثابت تلویزیونی حفظ کند. درباره سرمربی اسبق باشگاه سایپا، روایت‌های اسرارآمیز زیادی وجود دارد که بخشی از آنها در برنامه 90 مطرح شده‌اند. شاید همین حرف و حدیث‌ها موجب شده باشگاه‌های ایرانی دیگر به سراغ این مربی نروند.

حمید درخشان

او آخرین سرمربی پرسپولیس پیش از شروع دوران رویایی برانکو ایوانکوویچ بود. پرسپولیس با درخشان بدترین نتایج ممکن را پشت سر گذاشت اما این روزهای بد بالاخره با ورود مرد کروات به پایان رسیدند. او پس از پرسپولیس، در خونه به خونه و نفت تهران نیز موفق نشد. درخشان در این چند سال به جز گاهی مواقع مصاحبه درباره پرسپولیس و بازی در سریال پژمان، دیگر توی چشم نبوده است.

بیژن ذوالفقارنسب

یک دهه از آخرین روزهای حضور مربی شیفته فوتبال دفاعی در لیگ برتر می‌گذرد. فوتبال اروپا مربیان 69 ساله زیادی دارد اما دکتر بیژن از حوالی 60 سالگی به بعد، دیگر در لیگ برتر دیده نشده و دوران طولانی بازنشستگی را پشت سر می‌گذارد.

مجید صالح

خیلی‌ها برای مجید صالح، آینده‌ای درخشان متصور بودند. برخلاف مربیان قبلی این لیست، او هنوز جوان است و فرصت کافی دارد اما عملکرد صالح به عنوان سرمربی، ابدا قابل دفاع نبوده است. مجید صالح در سال‌های گذشته به عنوان دستیار نیز بارها با مربیان مختلف دچار چالش شده است. او فصل گذشته دستیار حسین فرکی در تیم پیکان بود. بعید به نظر می‌رسد این مربی در آینده‌ای نزدیک به عنوان سرمربی به یک تیم لیگ برتری برگردد.

فرهاد کاظمی

پس از هدایت سیاه‌جامگان در سال 95، فرهاد کاظمی دیگر در لیگ برتر پذیرفته نشده است. او که زمانی یکی از بهترین مربیان فوتبال ایران بود و برای اولین بار یک باشگاه شهرستانی را قهرمان لیگ برتر کرد، این سال‌ها در لیگ یک فعالیت می‌کند و البته در آن سطح نیز چندان موفق نشان نداده است.

صمد مرفاوی

سرمربی ساکت و کم‌حرف یک دهه قبل استقلال، هیچ‌وقت کاریزمای لازم را برای تبدیل شدن به یک مربی بزرگ پیدا نکرد. سقوط با صبا، پایان دوران مربیگری مرفاوی در لیگ برتر را رقم زد. در چند فصل گذشته، هیچ باشگاهی در لیگ برتر ریسک انتخاب او به عنوان مرد اول نیمکت را نپذیرفته است.