در جست‌وجوی پایان خوش

آریا رهنورد

اولین تجربه نشستن برانکو روی نیمکت پرسپولیس در یک مسابقه آسیایی، شکستی ناامیدکننده را به دنبال داشت. قرمزها در مرحله گروهی لیگ قهرمانان 2015، در زمین لخویا حاضر شدند و شب بسیار تلخی را پشت سر گذاشتند. این تیم در قطر، حرفی برای گفتن نداشت و با سه گل، نتیجه را به حریفش واگذار کرد. هواداران پرسپولیس هرگز تصور نمی‌کردند همین تیم نحیف و رنجور، خیلی زود در دو نیمه نهایی متوالی لیگ قهرمانان آسیا حاضر شود. با وجود شکست سنگین در زمین لخویا، پرسپولیس با پیروزی برابر بنیادکار در آزادی، به عنوان تیم دوم گروه راهی مرحله حذفی شد و در این مرحله، با تیم قدرتمند و پرستاره الهلال عربستان برخورد کرد. در سال 2015، هنوز ماجرای سفارت عربستان اتفاق نیفتاده بود و همچنان خبری از برگزاری دیدارهای نمایندگان این دو کشور در زمین بی‌طرف نبود. الهلال برای رویارویی با پرسپولیس به تهران سفر کرد و در معجزه پسران پروفسور سهیم شد. سرخپوشان به لطف جو وحشتناک ورزشگاه آزادی، نسبت به حریف بهتر بودند و در شرایطی که مسابقه تا ثانیه‌های پایانی با تساوی بدون گل دنبال می‎شد، با گل به خودی مدافع الهلال به یک پیروزی بزرگ رسیدند. این پیروزی اما دوام چندانی نداشت. چراکه در دیدار برگشت، الهلال مقتدرانه ظاهر شد و سه بار دروازه سرخپوشان را باز کرد و با قدرت، به یک‌چهارم نهایی آسیا رسید. اولین تلاش آسیایی ایوانکوویچ در پرسپولیس، سرانجام خوشایندی نداشت اما این دلیل خوبی برای دست کشیدن از تلاش‌های بعدی نبود.

پرسپولیس سهمیه لیگ قهرمانان 2016 را به دست نیاورد اما پس از دو سال غیبت، در سال 2017 به این تورنمنت برگشت. آنها جام را درست از جایی شروع کردند که قبلا تمام کرده بودند. پرسپولیس در اولین بازی به مصاف الهلال رفت و در زمین بی‌طرف با این تیم به تساوی یک-یک رسید. آنها با پیروزی در مسابقه دوم چهار امتیازی شدند و یک شروع رویایی را تجربه کردند اما از دو نبرد بعدی با الریان قطر فقط یک امتیاز گرفتند تا صعودشان به مخاطره بیفتد. تساوی در دیدار برگشت با الهلال، شرایط را پیچیده‌تر کرد اما تیم برانکو با هت‌تریک طارمی، موفق شد الوحده را دبل کند و سرانجام به عنوان تیم دوم گروهی راهی مرحله حذفی شود. برخورد با الاهلی عربستان، یک درام تمام‌عیار بود. در همان مسابقه رفت به نظر می‌رسید کار تمام شده است اما پرسپولیس با درخشش گادوین منشا باخت دو بر صفر را با تساوی عوض کرد و به صعود امیدوار شد. گل زودهنگام علیپور در مسابقه برگشت، لحظه‌ای برای رقم خوردن خوشبختی پرسپولیس بود اما اخراج کمال کامیابی‌نیا دوباره نفس تیم پروفسور را گرفت. پرسپولیس به سختی و در آخرین دقایق، به بازی برگشت و در یک شب فراموش‌نشدنی، خودش را بعد از سال‌ها به نیمه‌نهایی آسیا رساند. جدال با الهلال اما درست مثل «گره فیلمنامه» بود. بحرانی که در مسیر قهرمان داستان قرار گرفت و این قهرمان را به کام مرگ کشاند. پرسپولیس دور از آزادی و در انبوهی از مسابقاتی که در زمین بی‌طرف برگزار می‌شدند، یک شکست سنگین را تجربه کرد اما باز هم کوتاه نیامد و دورخیز دیگری را برای قهرمانی آسیا کلید زد. پس از تجربه سقوط برابر الهلال، پرسپولیس برانکو دوباره ناچار بود همه چیز را از نقطه صفر آغاز کند. آنها در یک گروه دشوار قرار داشتند اما بالاتر از السد، به عنوان تیم صدرنشین راهی مرحله حذفی شدند. شکست در زمین الجزیره، امیدها را به یأس تبدیل کرد اما بازگشت در ثانیه‌های پایانی دیدار برگشت، اوضاع را کاملا تغییر داد. پرسپولیس با «سوپرمن» از الجزیره رد شد اما عبور از تیم شکست‌ناپذیر الدحیل، بیش از حد سخت به نظر می‌رسید. باختن به الدحیل در قطر، روحیه تیم برانکو را نابود نکرد و این تیم در بازی برگشت، به حریف قطری‌اش درس فوتبال داد. اوج شاهکار قرمزها، پیروزی در زمین السد با انبوهی از مصدوم و محروم بود. تیمی که تصور می‌شد به سادگی تسلیم می‌شود تا سوت پایان داور به مقاومت جانانه‌اش ادامه داد. پرسپولیس برانکو، شباهت زیادی به تیم‌های قهرمان دارد. بارها در معرض ناامیدی قرار می‌گیرد و هر بار خودش را نجات می‌دهد. بارها در آستانه سقوط است و هر بار، دستانش را به جایی گیر می‌دهد و خودش را حفظ می‌کند. داستان آسیایی برانکو، داستان تسلیم‌ نشدن و دوام آوردن است. داستانی که حالا فاصله زیادی با یک پایان خوش و دلچسب ندارد.