دوستانه‌های کی‌روشی

هنوز هم خبری از نام‌های بزرگ و شناخته‌شده دنیای فوتبال در فهرست دیدارهای تدارکاتی تیم ملی ایران دیده نمی‌شود. کی‌روش و پسرها قبل از جام‌جهانی در یک مسابقه شرم‌آور، با تیم ملی «غیررسمی» سیرالئون روبه‌رو شدند؛ تیمی که بعضی از بازیکنان‌اش، فوتبالیست حرفه‌ای نبودند. امیدهای ازبکستان نیز در ورزشگاه آزادی با تیم ملی مسابقه دادند و در مقابل ایران محک خوردند. تونس، الجزایر و ترکیه، رقبای بهتری برای تیم کارلوس به شمار می‌رفتند اما باز هم در قیاس با رقبای سایر تیم‌های آسیایی صعود‌کرده به جام‌جهانی، ضعیف به نظر می‌رسیدند. تصور می‌شد این روند بعد از جام‌جهانی تغییر کند. مثل همیشه، صحبت از بزرگ‌ترین تیم‌های ملی دنیا برای رویارویی با ایران مطرح می‌شد اما در عمل، فیفادی‌های تیم ملی دوباره با اسم تیم‌های مهجور پر شد. کره‌جنوبی، شیلی و اروگوئه را در برنامه‌اش قرار داده است. ژاپن با اروگوئه و کاستاریکا برای برگزاری بازی به توافق رسید و عربستان و عراق در تورنمنت چهارجانبه عربستان فرصت مواجهه با آرژانتین و برزیل را پیدا کردند. البته که برگزاری لیگ ملت‌های اروپا، شانس تنظیم دیدار دوستانه با تیم‌های اروپایی را برای کشورهای حاضر در قاره‌های دیگر دشوار می‌کند اما تفاوت ایران با رقبای آسیایی‌اش این است که آن‌ها به سراغ قوی‌ترین تیم‌های منطقه آمریکای جنوبی می‌روند و تیم‌ملی ما با ضعیف‌ترین حریفان ممکن روبه‌رو خواهد شد. ظاهرا کی‌روش بودجه مدنظرش را برای کامل کردن برنامه تیم دریافت نکرده و به همین خاطر به حضور در چنین دیدارهایی تن داده است اما حتی در سال‌های گذشته که مشکلات ارزی کشور به اندازه امروز نبودند، باز هم برنامه تیم ملی در تسخیر رقبای تدارکاتی ضعیف قرار می‌گرفت.

بولیوی و ونزوئلا، نقاط اشتراک زیادی دارند. هر دو با رهبری سیمون بولیوار به استقلال رسیدند، هر دو تیم‌های ملی ضعیفی در اختیار دارند و هر دو، تنها تیم‌هایی به شمار می‌روند که فدراسیون فوتبال ایران قادر است برای برگزاری بازی با آن‌ها به توافق برسد! بولیوی از سال1950 به بعد، تنها در یک دوره از جام جهانی حاضر بوده است. آن‌ها به‌واسطه ارتفاع 3هزار متر بالاتر از سطح دریا، در زمین خودی تیم خطرناکی هستند اما بیرون از ورزشگاه اختصاصی، هیچ مزیت ویژه‌ای ندارند. تنها موفقیت‌های بولیوی در کوپاآمه‌ریکا نیز تنها در زمان میزبانی آن‌ها به دست آمده است. این تیم در مرحله مقدماتی جام‌جهانی بین 10تیم حاضر در منطقه آمریکای جنوبی در رده نهم جدول قرار گرفت و در 18مسابقه، 12بار شکست خورد. به‌جز 3بازیکن شاغل در لیگ‌های چین، عربستان و آرژانتین، همه مهره‌های دیگر حاضر در اردوی بولیوی در لیگ کشور خودشان توپ می‌زنند. تیم پنجاه‌وهشتم رنکینگ فیفا، به هیچ وجه نمی‌تواند قدرت و استحکام دفاعی ایران را محک بزند. تیم کی‌روش بعد از بازی امشب با بولیوی، با تیم نودم رنکینگ فیفا مسابقه می‌دهد. تریندادوتوباگو تنها یک بار در سال2006 طعم حضور در جام جهانی را چشیده است. آن‌ها با 15دوره حضور در جام کونکاکاف، هرگز نتوانسته‌اند قهرمانی این رقابت‌ها را تصاحب کنند. ترینیداد در یک دیدار تدارکاتی امارات را شکست داده اما نتیجه را به پاناما واگذار کرده و حتی نتوانسته است تیمی از جزیره دومینیک را شکست دهد. ونزوئلا به‌عنوان سومین رقیب دوستانه تیم کی‌روش در رنکینگ فیفا یک پله بالاتر از ایران ایستاده اما این رتبه، همه حقیقت را در مورد ونزوئلایی‌ها بیان نمی‌کند. این تیم در همه تاریخ هرگز بخشی از جام‌جهانی نبوده و در شرایط فعلی به جز توماس رینکون و روبرتو روسالس، هیچ بازیکن شاخص دیگری در اختیار ندارد. جالب اینجاست که تیم ملی، حدود یک سال قبل نیز با ونزوئلا روبه‌رو شده بود و حالا از بین همه کشورهای دنیا، دوباره باید با همین تیم مسابقه بدهد.