خط ویژه!

آریا طاری

خط‌ خوردن رامین رضاییان از تیم ملی، تصمیمی بود که با حمایت عمومی هواداران فوتبال در ایران همراه شد. رامین بعد از قرار گرفتن در فهرست مازاد باشگاه اوستنده در لیگ بلژیک، از فوتبال فاصله گرفته و به تنهایی تمرین می‌کند. این تمرین‌ها هر چقدر هم که سخت و جدی باشند، نخواهند توانست یک فوتبالیست را به بالاترین سطح آمادگی برای پوشیدن پیراهن تیم ملی برسانند. رامین در ماه‌های گذشته هیچ باشگاهی نداشته و همچنان انفرادی تمرین می‌کند. او برخلاف تصورات خودش، در اروپا ناامیدکننده ظاهر شده و به همین خاطر در پنجره تابستانی، هیج پیشنهادی از باشگاه‌های اروپایی دریافت نکرده است. این بازیکن که همیشه رویای بازی در اروپا را در سر داشته، به هیچ قیمتی حاضر به پذیرش این شکست و بازگشت به لیگ برتر فوتبال ایران نیست. همین وضعیت، موجب «تعلیق» رضاییان شده و طبیعتا تیم ملی نباید روی یک فوتبالیست معلق، حساب ویژه‌ای باز کند. کنار گذاشتن رامین، نشان داد که کی‌روش میان او و سایر بازیکن‌ها «تبعیض» قائل نمی‌شود اما در اولین تصاویر اردوی تیم ملی، رامین نیز به وضوح دیده می‌شد. او به عنوان تماشاچی به کمپ نیامده بود و مثل سایر بازیکن‌ها، لباس تیم ملی را بر تن داشت و درست مثل آنها تمرین می‌کرد. ظاهرا کی‌روش به این نتیجه رسیده که دیگر نیازی به قرار دادن نام این بازیکن در فهرست ندارد. چراکه «ساکن کمپ تیم ملی» خود به خود در تمرین‌های این تیم حضور خواهد داشت!

البته که رامین رضاییان، هنوز در بین نفرات مدنظر کی‌روش برای تیم ملی قرار دارد اما اگر همه نفرات حاضر در ماتریس ذهنی آقای مربی به اردو دعوت شوند، این اردو باید بیشتر از ۵۰ بازیکن در خود داشته باشد. برخلاف مساله‌ای که از سوی کادر فنی تیم ملی مطرح شده، شرایط رامین در اردو با هیچ بازیکن دیگری متفاوت نیست. او پیراهن شماره ۲۳ را بر تن دارد و درست همان کارهایی را انجام می‌دهد که همه نفرات حاضر در اردو، در حال انجامش هستند. اگر تیم ملی چنین ظرفیتی دارد، چرا نباید این ظرفیت به یک بازیکن جوان‌تر سپرده شود؟ بسیاری از فوتبالیست‌های شاغل در لیگ برتر، در رویای یک بار حضور در اردوی تیم ملی هستند اما سهمیه این اردو انگار از قبل به مهره‌هایی اختصاص داده شده که به هر قیمتی قرار است بخشی از تیم کی‌روش باشند. رامین بدون کارت دعوت، در تیم ملی حضور دارد و شاید حتی این تیم را در دیدارهای تدارکاتی پیش رو نیز همراهی کند. او برای حفظ پیراهن تیم ملی، حتی اجباری برای انتخاب یک باشگاه و بیشتر فوتبال بازی کردن احساس نمی‌کند. آن‌چه در ایران برای این فوتبالیست اتفاق افتاده، ممکن است این تصور را برای همه بازیکنان ایجاد کند که می‌توانند در هر لحظه قید فوتبال باشگاهی را بزنند، به کمپ تیم ملی بروند، انفرادی تمرین کنند، پیراهن تیم ملی را به دست بیاورند، در ترکیب تیم فیکس شوند و در نهایت به واسطه همین ملی‌پوش بودن، یک پیشنهاد اروپایی دریافت کنند. این چرخه کاملا معیوب، نشان می‌دهد سرمربی تیم ملی عملا برای فوتبال باشگاهی، اهمیتی قائل نیست.

قرار گرفتن رامین در قاب‌های مربوط به اردوی تیم ملی، سوال‌های زیادی را در اطراف سرمربی تیم ملی می‌سازد. سوال‌هایی که مثل همیشه پاسخی به جز «کنایه» نخواهند داشت، چراکه ظاهرا پاسخگو بودن، در بندهای قرارداد آقای سرمربی گنجانده نشده است. رامین رضاییان، چه کاری انجام داده که از این امتیازهای ویژه برخوردار است؟ چرا فوتبالیست‌های جوان و پرانگیزه، چنین امتیازهایی ندارند؟ چرا مهره‌های پرتجربه بعد از سال‌ها بازی با پیراهن تیم ملی، به بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن و حتی بدون یک خداحافظی سزاوارانه، طرد می‌شوند و بهانه واهی «ناآمادگی» درباره آنها مورد استفاده قرار می‌گیرد؟ اگر کارلوس کی‌روش به این اندازه به رامین رضاییان اعتقاد دارد، چرا نام او را از لیست خارج می‌کند و اگر نام او را از لیست خارج می‌کند، چرا درهای تمرین با تیم ملی را برای این بازیکن باز می‌گذارد؟

 به نظر می‌رسد آقای مربی از یک سو با کنار گذاشتن رضاییان، سعی در حفظ ژست‌های همیشگی‌اش دارد اما از سوی دیگر نیز حاضر به کنار گذاشتن این بازیکن نیست و به شکل مخفیانه‌ای او را نیز در فهرستش قرار داده است. همه تصمیم‌های فنی، در حیطه اختیارات خود کی‌روش هستند اما بد نیست او در مواجهه با رسانه‌ها و هواداران فوتبال در ایران، کمی صداقت هم از خودش نشان بدهد!