شاکی ابدی!

آریا  طاری

کارلوس کی‌روش برای انتخاب کمپ تیم ملی در امارات در جریان جام ملت‌های 2019 آسیا، به این کشور سفر کرده است. او پیش از آغاز دوره قبلی جام ملت‌ها در استرالیا و البته مدت‌ها قبل از جام جهانی 2018 روسیه نیز به عنوان تنها مربی از جمع مربیان حاضر در این جام‌ها، مستقیما برای انتخاب کمپ وارد عمل شده بود. مرد پرتغالی همواره حساسیت‌های خاص خودش را داشته است اما در بعضی از موارد این حساسیت‌ها، به وسواس افراطی تبدیل شده‌اند. نظم و آرامش اردو برای این مربی اهمیت بسیار زیادی دارد اما مهم‌تر از هر چیزی برای سی‌کیو، درز نکردن ماجراهای درون اردو به صفحه اول رسانه‌ها است. برخی از حواشی مهم اردوهای کارلوس در این سال‌ها، برای مدت زیادی از اهالی فوتبال پنهان مانده‌اند و بعدها در مناسبت‌های خاص، افشا شده‌اند. کی‌روش به هیچ قیمتی از کیفیت کمپ‌های در نظر گرفته شده برای تیم‌های مختلف در جام ملت‌ها رضایت ندارد. اماراتی‌ها در حالی از آقای مربی لقب «غیرحرفه‌ای» دریافت کرده‌اند که این سال‌ها بدون هیچ مشکلی جام باشگاه‌های جهان را برگزار می‌کنند. دوبی در هر زمستان، به میزبانی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های دنیای فوتبال می‌پردازد و هیچ مشکلی را در این ارتباط احساس نمی‌کند. تیم‌های انگلیسی و اسپانیایی، همواره استقبال خوبی از اردوهای امارات به عمل می‌آورند اما ظاهرا از نگاه کی‌روش، تیم ملی ایران از همه این تیم‌ها بزرگ‌تر است! مشکل اصلی او احتمالا ارتباطی به زیرساخت‌ها و امکانات جانبی کمپ تمرینی و اقامت تیم ملی ندارد. این مربی همواره اصرار خاصی به خرج می‌دهد تا تیمش را از چشم‌ها پنهان کند و کمپ‌های امارات اساسا با چنین موضوعی سازگار نیستند. نقد مرد پرتغالی نیز درست به خاطر همین «خصوصی نبودن» شکل گرفته است. اگر ایران در جام ملت‌ها نتیجه نگیرد، اماراتی‌ها باید منتظر کنفرانس‌های مطبوعاتی تند و آتشین کارلوس باشند، چراکه تجربه نشان می‌دهد او به ندرت «مسئولیت» هیچ نتیجه بدی را پذیرفته است. آیا قهرمانی در جام ملت‌های امارات، بزرگ‌ترین چالش 50 سال اخیر فوتبال ایران به شمار می‌رود؟ کارلوس کی‌روش چنین عقیده‌ای دارد اما به نظر می‌رسد این باور، تنها تلاشی برای بزرگنمایی بیش از حد ماموریت قهرمانی در جام ملت‌ها باشد. فوتبال ایران در پنج دهه گذشته، چالش‌ها و دغدغه‌های خاص خودش را داشته و قهرمانی آسیا، تنها یکی از هدف‌های تیم ملی بوده است. پیرمرد پرتغالی به جای تلاش برای متحد کردن همه هواداران فوتبال در ایران در آستانه جام ملت‌ها، با لحنی نیشدار و طعنه‌آمیز، آخرین قهرمانی ایران در آسیا را به زمانی قبل از تولد خودش مربوط می‌داند. حقیقت آن است که وقتی کارلوس کی‌روش متولد شد، هنوز تورنمنتی به نام جام ملت‌های آسیا وجود نداشت و اولین دوره این جام سه سال بعد از تولد این مربی برگزار شد. ایران در سال‌های زندگی کی‌روش، سه بار قهرمان آسیا شده و از پرافتخارترین تیم‌های این رقابت‌ها به شمار می‌رود، مگر آن‌که آقای مربی بعد از سال 1976 دوباره متولد شده باشد! تیم ملی در سال‌های 1980، 1988، 1996 و 2004 به نیمه‌نهایی جام ملت‌ها رسید و فاصله زیادی با قهرمانی در این جام نداشت اما هر بار به دلیل بدشانسی، فرصت قهرمانی در این تورنمنت را از دست داد. کی‌روش چهار سال قبل می‌توانست به این طلسم پایان بدهد اما در اولین مسابقه حذفی بعد از مرحله گروهی، ناچار به ترک استرالیا شد. مربی‌های تیم ملی عموما فرصت هدایت این تیم در دو دوره از جام ملت‌های آسیا را نداشته‌اند و اگر کارلوس باز هم در این جام ناکام شود، سهم بزرگی در دور ماندن فوتبال ایران از سکوی اول آسیا داشته است. سرمربی تیم ملی بارها از قرار گرفتن ایران در صدر رنکینگ تیم‌های آسیایی به عنوان یک دستاورد افتخارآمیز یاد کرده اما این موضوع صرفا نشانه شایستگی تیم او نیستند و بیشتر به آشنایی شخص این مربی با «فرمول فیفا» برمی‌گردد. درست وقتی بزرگ‌ترین قدرت‌های آسیا در دیدارهای تدارکاتی دشوار با تیم‌های بزرگ دنیا شکست می‌خورند، ایران رقبای ساده تدارکاتی‌‎اش را پشت سر هم شکست می‌دهد و امتیازهای بیشتری از  فیفا می‌گیرد.

برای اثبات «بهترین» بودن تیم ملی در آسیا، راه شفاف‌تر و اطمینان‌بخش‌تری وجود دارد که به زودی در امارات از آن رونمایی خواهد شد. کارلوس باید به جای لبخندهای تحقیر‌آمیز و بهانه‌های واهی، با همه تمرکز به دنبال موفقیت تیم ملی باشد. دوره هیاهوسالاری و دعواپرستی، دیگر تمام شده و همه در انتظار نقشه‌های مرد پرتغالی برای رسیدن به موفقیت هستند. کی‌روش تقریبا به اندازه دو دوره ریاست جمهوری، سرمربی تیم ملی ایران بوده و یک نتیجه درخشان آسیایی پس از همه این سال‌ها، انتظار گزافی از او نخواهد بود.