برانکینگ!

 آریا  رهنورد

پیش از صحبت‌های تازه گرشاسبی در مورد وضعیت حقوق دریافتی کادر فنی باشگاه، برانکو ایوانکوویچ ترجیح داده بود در این مورد «سکوت» کند. با اعلام مدیرعامل پرسپولیس، مشخص شد که طلب فصل گذشته سرمربی باشگاه هنوز پرداخت نشده و برانکو در فصل جدید نیز هیچ حقوقی دریافت نکرده است. بعد از رسانه‌ای شدن این ماجرا، ایوانکوویچ نیز بالاخره سکوتش را شکست و درباره شرایط دشوار مالی باشگاه صحبت کرد. او دست روی این نکته گذاشت که به خاطر بازیکنانش در پرسپولیس مانده اما همزمان تاکید کرد این «صبر» تا همیشه طول نخواهد کشید و برای تداوم پروژه‌های موفقیت‌آمیز، باید راهی برای رفع نابسامانی‌های مالی پیدا شود. متوقف‌ شدن و توجیه‌ کردن، هیچ‌وقت جایی در میان برنامه‌های برانکو نداشته است. او در هر شرایطی هدفش را دنبال می‌کند و اجازه نمی‌دهد که بحران مالی پرسپولیس، تاثیری روی تمرین‌ها، بازی‌ها و نتایج این تیم داشته باشد. او در همین وضعیت، الدحیل ثروتمند را از لیگ قهرمانان کنار زده تا ثابت کند همه چیز در فوتبال، به حساب‌های بانکی بستگی ندارد. برانکو ایوانکوویچ در همین چند سال با وجود همه مشکلات، یکی از بهترین و موفق‌ترین پرسپولیس‌های تاریخ را ساخته است. شاید مجسمه او هیچ‌وقت در تهران ساخته نشود اما بدون تردید هواداران باشگاه از یاد نخواهند برد که این مربی چطور روی مرز محال قدم زد و از دل بدترین اوضاع، بهترین نتیجه‌ها را بیرون کشید. کدام مربی ایرانی، حاضر بود در شرایط فعلی برانکو به کار در لیگ برتر ادامه بدهد؟ ستاره‌هایی که در دوران بازی اتوبوس تیم را قبل از مسابقه برای دریافت حقوق متوقف می‌کردند، در عصر مربیگری نیز بر سر هر بند از قرارداد و متمم قرارداد، دعوا به راه انداختند و این دعوای خانوادگی را به آنتن زنده تلویزیون کشاندند. در فوتبال ایران مربی‌ها تنها برای چند هفته با حقوق‌ نگرفتن کنار می‌آیند و پس از آن، تمام تمرکزشان را از دست می‌دهند و با افشا کردن شرایط مالی باشگاه، تلاش می‌کنند تا فشار از روی شانه‌های خودشان بردارند. حتی چهره‌ای مثل کارلوس کی‌روش با همه شعارهایی که در مورد علاقه به ایران و ستاره‌های تیم ملی می‌دهد، به محض ایجاد تاخیر چند روز در دریافت حقوقش همه چیز را زیر سوال می‌برد و مدیران فدراسیون فوتبال را به صلیب می‌کشد. «پول» هیچ‌وقت مهم‌ترین حلقه واصله برانکو و پرسپولیس نبوده است. او به ایران برگشت تا یک ماموریت نیمه‌تمام را در کشور دومش به پایان برساند. دو قهرمانی پیاپی در لیگ برتر، در حالی اتفاق افتاد که قبل از این مربی پرسپولیسی‌ها در 14 دوره مختلف از این لیگ تنها دو قهرمانی را تجربه کرده بودند. تیمی که برای سال‌ها در آسیا حرفی برای گفتن نداشت، حالا برای رسیدن به اولین فینالش در تاریخ لیگ قهرمانان تلاش می‌کند. پروفسور، سقف آرزوهای هواداران تیمش را بلند کرده و قلب آنها را بیشتر از همیشه به تسخیر درآورده است. همه این موفقیت‌ها در حالی به دست آمده که این مربی در مقاطع مختلف با انتقادهای زیادی نیز روبه‌رو شده و بی‌رحمانه مورد قضاوت قرار گرفته است. او حتی به خاطر بازی دادن به محسن ربیع‌خواه و حسین ماهینی نقد شده اما در گذر زمان، ثابت کرده که همیشه بهترین تصمیم‌ها را برای تیم می‌گیرد. ایوانکوویچ همه جنگ‌ها را برای میانه میدان گذاشته و بیرون از زمین، به جز مسابقه بعدی سرخپوشان به چیز دیگری فکر نمی‌کند. برانکو می‌تواند «فرگوسن» پرسپولیس باشد و برای سال‌ها، روی نیمکت این تیم باقی بماند. حفظ این مربی برای باشگاه، از حفظ هر بازیکنی واجب‌تر به نظر می‌رسد. چراکه در این سال‌ها چهره‌های زیادی پرسپولیس را ترک کردند و او همچنان به ساخت عمارت محبوبش در آزادی ادامه داد. پروفسور تا امروز، کم‌تر به مسائل مالی پرداخته و همه تمرکزش را معطوف بازی‌های تیمش کرده اما این سکوت و آرامش، نباید به بی‌تفاوتی مدیران باشگاه پرسپولیس و البته وزارت ورزش ختم شود. پرسپولیس با برانکو جان تازه‌ای گرفته و میلیون‌ها نفر را در وضعیت اسفبار اقتصادی، به آینده امیدوار کرده است. این مربی بدون توجه به انتقادها، قدم‌های خودش را برداشته و کاری کرده که منتقدانش به تدریج به طرفدارانش تبدیل شوند. قهرمانی آسیا شاید آخرین رویایی باشد که برانکو و پسرها برایش تلاش می‌کنند. روزگار مرد کروات در تهران، بالاخره به پایان خواهد رسید اما صبر و استقامت او برای رسیدن به ایده‌آل‌‌ترین وضعیت تا همیشه ستودنی خواهد بود. ایوانکوویچ و تیمش در جست‌وجوی یک تصویر باشکوه هستند و به خوبی می‌دانند که برای رسیدن به این قاب دلخواه، باید رنج‌ کشیدن را تجربه کنند.