نگاهی به کسالت‌بارترین شهرآوردها در لیگ برتر
قرمز، آبی و خمیازه!
تساوی بدون گل، یکی از محتمل‌ترین پیش‌بینی‌ها برای همه دربی‌های پایتخت به شمار می‌رود اما آن‌چه در مسابقه عصر پنج‌شنبه اتفاق افتاد، بدترین حالت ممکن از بازی بزرگ تهران بود. دو تیم نه با هدف بردن، که تنها با هدف نباختن به مسابقه وارد شده بودند و در جریان بازی، عملا هیچ موقعیت گل فوق‌العاده‌ای به وجود نیاوردند. ضربات ایستگاهی نیز کمکی به آب شدن یخ مسابقه نکردند و تا سوت پایان علیرضا فغانی، عدد صفر از مقابل نام هیچ‌کدام از دو تیم پاک نشد. این جدال در شمار بدترین شهرآوردهای تاریخ قرار گرفت اما حقیقت آن است که تعداد این نمایش‌های کسل‌کننده در تمام ادوار لیگ برتر ابدا کم نبوده است. در فاصله سال‌های ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۵، پرسپولیس هرگز برنده دربی نشده بود. این طلسم سرانجام با چیپ مهرداد اولادی در یک مسابقه جذاب شکسته شد دربی ۵۷ با تقابل علی پروین و امیرقلعه‌نویی شکل گرفت. هر دو تیم، آماده و پرستاره به نظر می‌رسیدند اما تنها یک نقشه برای این بازی داشتند و آن نقشه، این بود که در پایان ۹۰ دقیقه «بازنده» نشوند
آریا رهنورد
دربی ۸۳
وقتی همه راضی بودند
قبل از بازی این هفته، آخرین تساوی بدون گل شهرآورد تهران، شهریورماه ۹۵ رخ داده بود. در دیدار رفت لیگ برتر شانزدهم، پرسپولیس برانکو رو در روی استقلال علیرضا منصوریان قرار گرفت.
هیچ‌کدام از این دو مربی تجربه شکست در شهرآورد را نداشتند و به نظر می‌رسید حفظ این رکورد برای آنها اهمیت بیشتری از ارائه یک بازی جذاب دارد. گل مردود شده ولادیمیر پریموف، تنها اتفاق مهم این مسابقه به شمار می‌رفت.
در پایان آن فصل، پرسپولیس قهرمان لیگ برتر شد اما نتوانست در هیچ‌کدام از دو دربی فصل به برتری دست پیدا کند.
دربی ۷۵ تا ۷۸
در حسرت یک گل
بعد از دربی پرماجرای ایمون زاید، شهرآورد تهران به یکی از ناامیدکننده‌ترین مقاطع دوران حیاتش رسید. بازه شومی که از دربی ۷۵ آغاز شد و تا دربی ۷۸ ادامه پیدا کرد. پرسپولیس و استقلال در چهار شهرآورد متوالی از شهریور ۱۳۹۱ تا دی‌ماه ۱۳۹۲ حتی یک گل رد و بدل نکردند. چهار تساوی بدون گل پشت سر هم، بدبینی در مورد این مسابقه را در میان هواداران هر دو باشگاه به اوج رساند. سرمربی استقلال در هر چهار مسابقه، امیرقلعه‌نویی بود. در همین دوران سه مربی مختلف در دربی‌ها روی نیمکت پرسپولیس حضور داشتند. مانوئل ژوزه، یحیی گل‌محمدی و علی دایی. بعد از این دوران کابوس‌وار، سرانجام سجاد شهباززاده در دربی ۷۹ به انتظار برای به ثمر رسیدن گل در دربی‌ها پایان داد.
دربی ۶۲ تا ۶۷
کابوس یک-یک‌‌ها
در فاصله سال‌های ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۵، پرسپولیس هرگز برنده دربی نشده بود. این طلسم سرانجام با چیپ مهرداد اولادی در یک مسابقه جذاب شکسته شد اما درست بعد از این بازی، دربی دوباره در بن‌بست قرار گرفت. سرخابی‌ها در ۶ دیدار متوالی به نتیجه مشابه یک-یک رسیدند و این تصور را برای سکوها به وجود آوردند که نتیجه این مسابقه، جای دیگری تعیین شده است. دو تیم طوری در زمین ظاهر می‌شدند که انگار تنها یک سهمیه گل در بازی دارند و هر اتفاقی که در جریان دوئل رخ بدهد، این سهمیه تغییری نخواهد کرد. در دربی ۶۲، علیرضا نیکبخت برای پرسپولیس و علی علیزاده برای استقلال گل‌زنی کردند. در دربی بعد که میان تیم‌های افشین قطبی و ناصر حجازی برگزار می‌شد، امیدرضا روانخواه و محسن خلیلی موفق به باز کردن دروازه تیم رقیب شدند. این ماجرا به صورت تمام و کمال در دیدار برگشت نیز تکرار شد. دوباره روانخواه گل اول را به ثمر رساند و برای آن‌که بازسازی بازی رفت کامل شود، محسن خلیلی گل دوم را وارد دروازه آبی‌ها کرد. هر دو گل در نیمه اول رقم خوردند و دو تیم عملا در نیمه دوم کوچک‌ترین تلاشی برای حمله انجام ندادند. در دربی شصت و پنجم، آرش برهانی اولین گل بازی را به نام خودش ثبت کرد و علی کریمی در آخرین ثانیه‌ها کار را به تساوی کشاند. نبرد بعدی میان تیم‌های نلو وینگادا و امیر قلعه‌نویی، به همان ماجرای جنجالی خطای هند علی علیزاده تنها چند دقیقه بعد از ورودش به زمین گره خورد. این بار هم مثل گذشته استقلالی‌ها زودتر به گل رسیدند و پرسپولیسی‌ها گل تساوی را به ثمر رساندند. در شهرآورد ۶۷ صمد مرفاوی و زلاتکو کرانچار روی نیمکت دو تیم حضور داشتند. در این مسابقه روند تغییر کرد و این بار پرسپولیس به گل رسید اما باز هم گل تساوی شکل گرفت و آبی‌ها به بازی برگشتند. در همه این بازی‌ها معمولا تیمی که گل اول را به ثمر می‌رساند، کاملا در لاک دفاعی فرو می‌رفت و همیشه گل تساوی را دریافت می‌کرد. بعد از گل تساوی، بازی دیگر عملا از جریان می‌افتاد و تیم‌ها هیچ تمایلی به ریسک کردن بروز نمی‌دادند. طلسم تساوی خسته‌کننده یک-یک در دربی تهران، با شلیک سنگین کریم باقری به دروازه طالب‌لو در دربی ۶۸ سرانجام شکسته شد.
دربی ۶۰
خواب سرخابی
شهرآورد شماره ۶۰ آنقدر سرد و کسل کننده دنبال می‌شد که طرفداران دو تیم حتی به قیمت گل خوردن تیم خودی، حاضر به تغییر روند آن بودند! استقلال که دیدار رفت لیگ برتر پنجم را با پیروزی به پایان رسانده بود، تنها به دنبال این بود که فصل را بدون شکست در دربی‌ها تمام کند. پرسپولیس نیز ترکیب فوق‌العاده‌ای در اختیار نداشت و برای جنگیدن به آزادی نیامده بود. این بازی در حالی به پایان رسید که بازیکنان دو تیم مدام روی زمین می‌افتادند و عملا نتوانستند هیچ موقعیت خوبی روی دروازه تیم رقیب خلق کنند.
دربی ۵۷
سردتر از قطب
یکی دیگر از دوئل‌های خواب‌آور استقلال و پرسپولیس، در لیگ چهارم اتفاق افتاد. در بازی برگشت همین لیگ، دو تیم یکی از دراماتیک‌ترین دربی‌های تاریخ را خلق کردند اما دیدار رفت، هیچ چیزی برای عرضه نداشت. دربی ۵۷ با تقابل علی پروین و امیرقلعه‌نویی شکل گرفت. هر دو تیم، آماده و پرستاره به نظر می‌رسیدند اما تنها یک نقشه برای این بازی داشتند و آن نقشه، این بود که در پایان ۹۰ دقیقه «بازنده» نشوند.
دربی ۵۲
کسالت، کسالت و کسالت
اولین دربی ناامیدکننده تاریخ لیگ برتر، در اولین دوره این رقابت‌ها شکل گرفت. ۱۹ اردیبهشت‌ماه ۱۳۸۱، پرسپولیس و استقلال با همان ترس همیشگی روبه‌روی هم صف‌آرایی کردند. در فاصله سوت شروع و سوت پایان پائولو گومز کاستا، عملا هیچ اتفاق چشمگیری در زمین مسابقه رخ نداد. علی پروین در طول بازی، هر دو مهاجمش را تغییر داد و به جای رضا جباری و بهنام ابوالقاسم‌پور، سهراب انتظاری و امیرحسین اصلانیان را به زمین فرستاد. این تغییر اما برای به گل رسیدن سرخپوشان کافی نبود. چراکه بازیکنان این تیم ترجیح می‌دادند در زمین خودی زیر توپ بزنند و به جای ساخت موقعیت، تنها روی موقعیت ندادن به حریف تمرکز کنند. مهدی هاشمی‌نسب در این مسابقه نیز برای استقلال به میدان رفت و باز هم امیدوار به باز کردن دروازه سرخپوشان بود اما دو سال بعد از آن گل جنجالی، این بار دیگر خبری از درخشش هاشمی‌نسب نشد و این بازیکن جایش را به فراز فاطمی داد. نه قبل و نه بعد از این مسابقه، استقلال و پرسپولیس موفق به شکست دادن هم نشدند تا لیگ برتر اول و دیدار رفت لیگ برتر دوم، در میان مقاطع کسالت‌بار شهرآورد قرار بگیرند.
دیدگاه تان را بنویسید