سیدجلال حسینی، پرافتخارترین بازیکن در تاریخ لیگ برتر فوتبال ایران است اما جای خالی یک جام بین‌المللی در کارنامه دوران بازی او احساس می‌شود. او با گل حساس و تعیین‌کننده‌اش مقابل الجزیره، امیدهای پرسپولیس را زنده نگه داشت و در حالی که تصور می‌شد این تیم شانس زیادی برای کنار زدن الدحیل ندارد، ۱۸۰ دقیقه بدون نقص برابر حریف قطری ظاهر شد و سهم بسیار زیادی در صعود تاریخی قرمزها داشت.

جلال با ضربه‌ای که برای بازیکنی در سن و سال او حیرت‌آور به نظر می‌رسید، توپ را درون دروازه لکومته قرار داد و بدون جشن گرفتن این گل، به سرعت به زمین خودی برگشت و ستاره‌های تیم را برای فشار بیشتر روی دروازه الدحیل ترغیب کرد. او «رهبر» این بازگشت تاریخی بود و ساعاتی بعد از پایان مسابقه از نگاه مخاطبان برنامه تلویزیونی ۹۰ نیز، به عنوان بهترین بازیکن زمین معرفی شد. حسینی در سومین فصل متوالی بازی برای برانکو، در فرم فوق‌العاده‌ای قرار گرفته و تبدیل به یکی از برازنده‌ترین کاپیتان‌های تاریخ باشگاه شده است. او این روزها باانگیزه‌ترین مهره قرمزها به شمار می‌رود. مردی که غالبا با «سوپرمن» مقایسه‌اش می‌کنند اما بیشتر از آن‌که از یک قدرت ویژه و فرازمینی برخوردار باشد، مثل یک «گلادیاتور» واقعی برای رسیدن به شرایط امروزش جنگیده است. یک گلادیاتور که کم‌توجهی‌ها، او را برای درخشیدن حریص‌تر می‌کند.

 

کپی شد