نگاهی به عملکرد پنج بازیکن تیم ملی در جدال با ازبکستان
رگ‌های قدیمی، خون تازه!
مدتی بعد از پایان جام جهانی 2018، بالاخره در یک دیدار دوستانه از تیم ملی کارلوس کی‌روش رونمایی شد. ایران در نیمه اول نبرد با ازبک‌ها، متزلزل نشان داد و تحت تاثیر بازی حریف قرار گرفت اما در نیمه دوم، عملکرد نسبتا درخشانی داشت و تبدیل به همان تیمی شد که هوادارها همواره انتظارش را می‌کشند. این تیم نسبت به فهرست جام جهانی، تغییرات زیادی را در خود نداشت اما ستاره‌های اصلی در مسیر رقم خوردن این پیروزی، نفراتی بودند که در روسیه به عنوان نیمکت‌نشین در تیم حضور داشتند.
امیر عابدزاده
عقاب کوچک، در تاشکند 90 دقیقه درون دروازه تیم ملی قرار گرفت. او کمی قبل از جام جهانی، یک کلین‌شیت را مقابل ازبکستان تجربه کرده بود اما این بار به جای تیم ملی امید این کشور باید روبه‌روی ستاره‌های اصلی ازبک‌ها قرار می‌گرفت. عابدزاده 90 دقیقه دروازه‌اش را بسته نگه داشت و نشان داد که نسبت به چند سال گذشته، از آمادگی به مراتب بیشتری برخوردار شده است. پیشرفت قابل توجه او بدون تردید نتیجه حضور مستمرش در فوتبال اروپاست. امیر مقابل شوت‌های مهره‌های حریف کاملا مطمئن ظاهر شد و اواسط نیمه دوم با یک واکنش تماشایی، از فروپاشی دروازه جلوگیری کرد. او البته با جاگیری در زمان ارسال از جناحین کمی مشکل داشت و همین موضوع اشتباه بزرگش را در دقایق پایانی رقم زد. این اشتباه باز شدن دروازه تیم ملی را در پی نداشت اما از چشم کارلوس کی‌روش و هواداران تیم ملی نیز پنهان نماند.
اشکان دژاگه
«اشه» یکی از سه بازیکنی بود که در تاشکند پشت سر تک‌مهاجم تیم قرار گرفتند. رفتن این بازیکن به جام جهانی روسیه با وجود مصدومیت و 270 دقیقه نیمکت‌نشینی‌اش در این رقابت‌ها، از بحث‌برانگیزترین تصمیم‌های کی‌روش در فوتبال ایران به شمار می‌رفت. تصور می‌شد بعد از جام جهانی، دژاگه دیگر در تیم ملی دیده نشود اما کارلوس باز هم از این بازیکن کهنه‌کار برای حضور در تیمش دعوت کرد. ستاره این روزهای تراکتورسازی در اولین آزمونش برای جام ملت‌ها، درخشان ظاهر شد و بهترین بازیکن تیم ملی در نیمه اول دیدار با ازبکستان بود. اشکان بارها با حرکات تکنیکی، خط دفاعی حریف را به دردسر انداخت و ثابت کرد که دوباره بخشی از انرژی گذشته‌اش را به دست آورده است. او مثل همیشه در ساده‌ترین کارها با توپ، با سایر همبازی‌ها در تیم ملی تفاوت داشت و مثل یک «حرفه‌ای» فوتبال بازی می‌کرد. حتی با وجود این نمایش، دژاگه هنوز به فرم اولین روزهای حضور در تیم ملی نزدیک نشده است.
علی قلی‌زاده
آنقدر آماده نشان داد که کارلوس کی‌روش حاضر به تعویضش در جریان مسابقه نشد. قلی‌زاده با شماره 27، یک کابوس تمام عیار برای مهره‌های خط دفاعی ازبکستان رقم زد. او که به عنوان «نفر بیست و چهارم» به جام جهانی رفته بود و بازی‌های تیم ملی را از روی سکو دنبال می‌کرد، این بار یکی از 11 مرد اصلی تیم کارلوس بود. با این میزان از آمادگی، قلی‌زاده از شانس خوبی برای فیکس شدن در جام ملت‌ها برخوردار است. او در کارهای تکنیکی و استارت زدن در کنار زمین، شگفت‌انگیز به نظر می‌رسید و سرانجام با یکی از همین دریبل‌ها، پایه‌گذار تنها گل ایران در تاشکند شد. قلی‌زاده در شارلوا نیز به یک بازیکن تغییرناپذیر تبدیل شده و حالا به دنبال تصاحب چنین جایگاهی در تیم ملی است. کارلوس کی‌روش هیچ‌وقت به بازیکنان فانتزی علاقه زیادی نداشته اما این بازیکن جوان ویژگی‌هایی دارد که چشم مرد پرتغالی را گرفته‌اند.
سعید عزت‌اللهی
از جام جهانی به بعد، سعید در هیچ مسابقه‌ای به میدان نرفته بود اما نشان داد که حتی اگر به صورت جدی با هیچ باشگاهی تمرین نکرده باشد، باز هم از آمادگی جالب توجهی برخوردار است. هافبک جدید باشگاه ردینگ با قلدری همیشگی‌اش در میانه میدان خوش درخشید و باز هم توانست بازی‌اش را به هافبک‌های حریف تحمیل کند. سعید تنها پاس گل این بازی را با حضور به موقع در محوطه جریمه به مهدی ترابی رساند. او پیش از این تنها در کارهای دفاعی یک مهره قابل اتکا به شمار می‌رفت اما این اواخر فوتبال او به تکامل بیشتری رسیده است. عزت‌اللهی در جام جهانی نیز حضور پررنگی در حوالی محوطه جریمه تیم‌های حریف داشت و حتی یک بار در شرایط آفساید، توانست دروازه داوید دخه‌آ را باز کند. اعتماد به نفس او در تیم کی‌روش، از گذشته بیشتر شده و با حفظ این کیفیت، سعید می‌تواند هواداران ردینگ را هیجان‌زده کند.
مهدی ترابی
ازبکستان، خوش‌یمن‌ترین نام ممکن برای مهدی ترابی است. او اولین بازی ملی‌اش را برابر همین تیم انجام داد و اولین گل ملی‌اش را نیز مقابل ازبک‌ها به ثمر رساند. ترابی تنها چهار دقیقه پس از ورود به مسابقه تدارکاتی با این حریف، موفق به گل‌زنی شد. او بعد از گل نیز نمایش خوبی در ترکیب ایران داشت و قابلیت‌هایش را برای بیشتر بازی کردن در ترکیب تیم عیان کرد. در حالی که تنها نماینده پرسپولیس در تیم ملی روی نیمکت حضور داشت، ترابی «پرسپولیسی پنهان» تیم کی‌روش بود. این بازیکن خوش‌تکنیک و باهوش، در بهترین زمان ممکن در بهترین مکان ممکن ایستاد و توانست توپ را به دروازه خالی ازبک‌ها برساند. او در جام جهانی حتی یک دقیقه نیز برای تیم ملی به میدان نرفت اما شاید در جام ملت‌ها، اوضاع متفاوت باشد و ترابی نیز مثل قلی‌زاده، فرصت خوبی برای بازی به دست بیاورد. او می‌تواند خون تازه‌ای در رگ‌های تیم کی‌روش باشد.
دیدگاه تان را بنویسید