برگ برنده وزارت نفت برای جذب سرمایه داخلی
بعد از امضای برجام غول‌های بزرگ نفتی برای سرمایه‌گذاری در صنعت نفت به ایران آمده و پای میز مذاکره نشستند، اقدامی که بنا به هر دلیلی به نتیجه نرسید و اکنون برخی کارشناسان معتقدند ممکن است بخش بالادستی صنعت نفت در جذب سرمایه در دوران تحریم با مشکل مواجه شود، اما راهکارهای بسیاری برای برون‌رفت از این وضعیت وجود دارد.
نبود سرمایه در کشور همواره برای توسعه میادین نفتی یکی از مشکلات صنعت نفت به شمار می‌رود؛ مشکلی که وزارت نفت در فضای بعد از برجام تا یک قدمی حل آن پیش رفت. برخی کارشناسان بر این باورند که با اعمال تحریم‌های مجدد علیه ایران تنها مشکل بخش بالادست صنعت نفت سرمایه‌گذاری خارجی است. در این راستا، سیدمهدی حسینی - رئیس سابق کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی - در گفت‌وگو با ایسنا، راهکارهای داخلی جذب سرمایه در بخش بالا دستی نفت را تشریح کرد.
حسینی با انتقاد از اینکه برخی اجازه جذب سرمایه خارجی در فضای پسابرجام را ندادند، اظهار کرد: اینکه اجازه ندادیم سرمایه‌گذاری صورت بگیرد، اقدام نامطلوبی بود. چرا طی چند سال گذشته جلوی سرمایه‌گذاری خارجی گرفته شد؟ مگر برای خروج از رکود اقتصادی که ناشی از تحریم سال‌های قبل بود، راه دیگری به جز جذب سرمایه خارجی، جذب تکنولوژی، ایجاد ثروت، افزایش ضریب بازیافت مخازن نفتی که می‌توانست ثروت زیادی برای کشور داشته باشد، نسخه دیگری وجود داشت؟ کسانی که اجازه ندادند بعد از امضای برجام که شرکت‌های خارجی برای سرمایه‌گذاری به ایران آمده بودند، سرمایه‌گذاری کنند، گناه‌کارند.
وی با اشاره به جذب سرمایه خارجی در کشورهای همسایه گفت: زمانی که صدام سقوط کرد، شرکت‌های اروپایی و آمریکایی به عراق رفتند و عراق به آن‌ها فرصت سرمایه‌گذاری داد و درحال حاضر ظرفیت تولید نفت در عراق 4.8 میلیون بشکه است. اقدامی که آذربایجان بعد از فروپاشی شوروی سابق انجام داد. آذربایجانی که در زمینه تامین غذا دچار مشکل شده بود، درحال حاضر مدعی سرمایه‌گذاری در صنعت نفت ایران می‌شود. عده‌ای که مانع سرمایه‌گذاری شدند باید پاسخگو باشند که چرا جلوی سرمایه‌گذاری را گرفتند؟
رئیس سابق کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی با بیان اینکه در دوران تحریم طبیعی است که جذب سرمایه‌گذاری خارجی اتفاق نیفتد، افزود: باید شرکت‌های E&P (اکتشاف و تولید) که توسط شرکت ملی نفت شناسایی شده‌اند، توانایی‌های خود را با یکدیگر به اشتراک گذاشته و مورد استفاده قرار دهند. در ابتدا باید میادین ساده، زودبازده با ریسک کم را برای سرمایه‌گذاری و توسعه انتخاب کنند و این میادین را با تشکیل کنسرسیوم و به اشتراک گذاشتن توان فنی و مالی خود با یکدیگر توسعه دهند. در کنار این اقدام دولت باید از طریق صندوق توسعه ملی و هم‌چنین شرکت ملی نفت با ارائه قرارداد جذاب از آن‌ها حمایت کند.
حسینی ادامه داد: این شرکت‌ها بر این باورند که این قراردادها از ابتدا باخت است و شرکتی هم که از ابتدا می‌داند بازنده است که کار نمی‌کند. باید دستگاه‌های نظارتی هم به نفت کمک کنند و به شرکت‌های E&P قراردادهای جذاب پیشنهاد شود که بتوانند از عهده آن بربیایند. تجربه بسیاری از این شرکت‌ها در بخش بالادستی کم است. زیرا اکثرا شرکت‌های خدماتی و حفاری بودند. بنابراین باید با هم کنسرسویم تشکیل دهند. زمانی که درباره IPC صحبت می‌کردیم، این موضوع مطرح بود که شرکت‌های داخلی باید کنار شرکت‌های خارجی قرار بگیرند که انتقال تکنولوژی صورت بگیرد.
وی افزود: در آن زمان گفته شد شرکت‌های خارجی سرمایه دارند، اما داخلی‌ها سرمایه ندارند. پیشنهادی که در آن زمان به اتاق بازرگانی ارائه کردم این بود که باید صندوق توسعه ملی بخش خصوصی تاسیس شود تا همه شرکت‌های خصوصی مورد تایید عضو آن شوند. درحال حاضر هم می‌توانیم صندوق توسعه ملی خصوصی برای دوران تحریم راه‌اندازی کنیم و افراد حقیقی و حقوقی با ضمانت شرکت ملی نفت در صندوق مذکور سرمایه‌گذاری کنند و پول افراد از محل درآمدهای آتی صندوق به همراه سود آن‌ها پرداخت شود. در نتیجه شرکت‌های E&P بتوانند از این صندوق برداشت کنند و متناسب با سودی که از شرکت ملی نفت گرفتند، به افرادی که پول ریختند بازپرداخت کنند.
دیدگاه تان را بنویسید