دسترسی ایران به دارایی‌هایش آسان‌تر می‌شود

مشاور اقتصادی اتحادیه اروپا گفت: ارزیابی من نسبت به عملکرد دولت آقای روحانی از نظر اقتصادی بسیار منفی است. فرصت‌های خوبی که حاصل کوشش‌های دیپلماسی در دولت اول بود، ایجاد شد. اما به دلیل عدم ایستادگی و ضعف مدیریت در برابر رانت‌خواران، این دولت واسطه‌ای شد برای اینکه اقتصاد ایران بر پایه رانت و الیگارشی بنا شود. این فاجعه و پروژه اقتصادی که در دولت آقای احمدی‌نژاد آغاز شد، متاسفانه در دولت روحانی هم تداوم داشت.

مهرداد عمادی در گفت‌وگو با ایلنا در مورد اعضای تاثیرگذار کابینه آقای بایدن در پرونده ایران افزود: به نظرم در مورد کابینه آقای بایدن تأثیر وزارت خزانه‌داری مهمتر از وزارت خارجه است که به خانم جنت یلین، سرپرست سابق بانک فدرال سپرده شده است. ایشان نگاه ویژه‌ای به مسائل رفاهی کارگران و مزدبگیران دارد، نسبت به شفافیت مالیاتی و جلوگیری از فرار مالیاتی نیز بسیار حساس است. می‌توان گفت در کار خود حرفه‌ای بوده و همچنین نسبت به مسائل خاورمیانه پیش‌داوری ندارد که در کارهای ایشان کاملاً نمایان است. وی افزود: وزارت خارجه جدید نیز نگاه روشنی به ریشه تضادها و چالش‌ها در خاورمیانه و غرب آسیا دارد که نگاه مثبتی است و از نظر پیش‌داروی آقای آنتونی بلینکن اصلا قابل مقایسه با آقای پمپئو نیست. وزیر مهم دیگر در پرونده ایران، لوید اوستن وزیر دفاع است که یک سرباز سرشناس بوده و نسبت به امنیت خارجی امریکا به اندازه حفظ جان سربازان امریکایی در خارج حساس است. این کارشناس اقتصادی در پاسخ به این پرسش که با این شرایط تا چه اندازه امکان رفع تحریم‌ها وجود دارد؟ گفت: من موضوع تحریم‌ها را به بخش کوتاه‌مدت و بلندمدت تقسیم می‌کنم اما اعتقادی به استفاده از عبارت «رفع تحریم‌ها» ندارم. موضوع برداشتن چالش‌هایی است که در سال‌های اخیر روبروی ما با جهان غرب بوده و تحریم بخش کوچکی از آن است. مثلاً در موضوعاتی مانند FATF یا کنوانسیون‌های مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم مشکلاتی وجود دارد که از سوی سه کشور اروپایی و واشنگتن نیز مطرح می‌شود.     وی ادامه داد: در کوتاه مدت و با بازگشت امریکا به برجام که قابل پیش بینی است، تازه خواهیم فهمید که بسیاری از موضوعات تحریمی که در چهار سال اخیر معرفی شده، با تصمیم خزانه‌داری برداشته نمی‌شود و حتی اگر امریکا به برجام بازگردد، نمی‌تواند برخی موضوعات را به اروپا تحمیل کند.

افزایش فروش نفت توان اقتصادی را افزایش نمی‌دهد

وی تاکید کرد: قطعاً کانال‌های قابل استفاده باز خواهند شد اما به نظرم ما باید نگاه بلندمدت داشته و پرسش کنیم که آیا می‌خواهیم بازیکن خارج از زمین بازی اقتصاد و سیستم جهانی باشیم؟ آیا ورژن یا نمونه‌ای از کره شمالی با خصوصیات منطقه‌ای باشیم که تنها با روسیه و چین و چند کشور دیگر در ارتباط است؟ آیا می‌خواهیم تنها یک کشور کپی‌بردار باشیم و از تکنولوژی عقب بمانیم؟ یا می‌خواهیم بر اساس ملاحظات و منافع خود حرکت کنیم و حرکتی سازنده با همراهی کشورهای اروپایی و امریکای شمالی داشته باشیم؟ یعنی تخم مرغ‌های خود را در یک سبد نگذاریم و رابطه متوازن با کشورهای شرق و غرب داشته باشیم و این به نظرم در بلندمدت میسر می‌شود. چون در کوتاه‌مدت به دلیل سرمایه‌گذاری‌ سه کشور منطقه در ۴ سال دولت آقای ترامپ، فضا منفی است و اگر نگاه درازمدت نداشته باشیم آنچه در کوتاه مدت نیز به دست خواهیم آورد، ناچیز است. مشاور اقتصادی اتحادیه اروپا در پاسخ به این پرسش که در روزهای اخیر مقامات ایران از افزایش فروش نفت صحبت می‌کنند، این چه تاثیری بر افزایش توان اقتصادی دولت دارد؟ گفت: اینکه مقامات ایران می‌گویند فروش نفت افزایش پیدا کرده شاید از نظر کمی درست باشد چون آمار تردد تانکرها و خریدهای شرق آسیا نیز این را اثبات می‌کند اما نمی‌تواند گشایشی از نظر مالی برای ایران باشد چون فروش نفت ایران با تخفیف صورت می‌گیرد که نهایتا درآمد کشور را کاهش می‌دهد. البته این را در نظر بگیریم که باید هزینه‌ای برای واسطه‌های مالی و بانکی نیز بپردازد و این نتیجه تحریم‌های گزنده‌ای است که متاسفانه پایه حقوقی هم ندارد.

 نگاه غرب به دولت در ایران تغییر کرد

    وی افزود: حداقل در نگاه غربی‌ها اینکه در راس دولت روحانی باشد یا قالیباف، مهم نیست. بلکه دولت واقعی دولتی است که فراتر از دولت منتخب عمل می‌کند و پارامترهایی دارد که مذاکره سازنده را محدود می‌کند. بنابراین شاید رفت و آمدهای دو‌لت‌ها مانند دوره نخست آقای روحانی در سال ۲۰۱۲ برای در غرب، شرق و آژانس انرژی هسته‌ای مهم تلقی شد اما این نگاه دیگر حداقل در غرب وجود ندارد و دولت منتخب را کم توان و کم اهمیت می‌داند.