انسجامی که وجود ندارد

لیلا موسی‌زاده

وقتی از سیستم یکپارچه صحبت می‌کنیم، از انسجام می‌گوییم، از مدیریت قدرتمند مرکزی دم می‌زنیم دقیقاً منظورمان چیست؟ باور کنید در کلاس درس تجزیه‌وتحلیل سیستم‌ها و روش‌ها سخن نمی‌گویم و مخاطبانم عده‌ای دانشجوی مهندسی صنایع و یا مهندسی نرم‌افزار کامپیوتر نیستند. بلکه روی سخنم با تمام مدیران و متصدیانی است که دم از مدیریت مقتدرانه می‌زنند اما همیشه پای لنگان مدیریتشان را ما دیده‌ایم.

وقتی می‌گوییم یک سیستم باید یکپارچه عمل کند برای چیزهایی است که همانند دم خروس مدام بیرون نزند تا مانع باور قسم حضرت عباس نشود. روی سخنم با قانون معافیت آموزشگاه‌های موسیقی از مالیات است. یعنی اگر قانونی تصویب می‌شود در تمام سازمان‌ها و نهادها، هم‌زمان اجرایی شود نه اینکه یکی به استناد آنکه «هنوز به ما ابلاغ نشده درنتیجه بر روال سابق هستیم» عمل کند و دیگری در پیگیری اجرای آن کفش آهنین بپوشد و مدام از این سازمان و وزارتخانه به دیگری مراجعه کند تا بلکه یک‌ نفر پیدا شود که به دادش برسد.

راستی چرا سازمان‌ها، وزارتخانه‌ها و شرکت‌های دولتی این گونه‌اند؟ هنگامی‌که قرار است مبلغی از مردم مطالبه کنند دقیقاً آخرین دستور را دارند و اجرا می‌کنند، بدون آنکه دقیقه‌ای در اجرای آن اهمال شود؛ اما هنگامی‌که قرار است بخشودگی مالی برای عده‌ای در جریان باشد و یا نفعی به خلق‌الله برسد از آن خبر ندارند و یا منتظر نامه و ابلاغی هستند که مشخص نیست کی می‌خواهد صورت بپذیرد؟

نمونه بارز این مساله اخذ 10درصد از بلیت‌فروشی کنسرت‌ها است که بدون کوچک‌ترین تأخیری از کلیه کنسرت‌های سال جاری اخذشده اما درباره قانون معافیت مالیاتی آموزشگاه‌های موسیقی هنوز سازمان امور مالیاتی پذیرشی دراین‌باره ندارد.

اگر قانون معافیت آموزشگاه‌های موسیقی از مالیات تصویب شده؛ باید در تمام سازمان‌ها و نهادها، هم‌زمان اجرایی شود نه اینکه یکی به استناد آنکه «هنوز به ما ابلاغ نشده درنتیجه بر روال سابق هستیم» عمل کند و دیگری در پیگیری اجرای آن کفش آهنین بپوشد تا بلکه یک‌ نفر به دادش برسد

آن‌گونه که در خبرها آمده بود: «اواسط مردادماه امسال اهالی موسیقی با یک خبر خوش مواجه شدند که به نظر می‌رسید می‌تواند گره‌ زیادی از مشکلاتشان باز کند. بر اساس این خبر بالاخره آموزشگاه‌های موسیقی از پرداخت مالیات معاف شدند. قرار بود این قانون بدون مشکلی به مرحله‌ اجرا برسد. در همان زمان امید‌علی پارسا، رئیس سازمان امور مالیاتی کشور در نامه‌ای به معاونت توسعه مدیریت و منابع وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از تلاش این مجموعه دولتی برای حل مشکل مالیاتی مدیران آموزشگاه‌های موسیقی خبر داد. اما تا امروز این درخواست به‌طور کامل اجرانشده و مدیران آموزشگاه‌های موسیقی نسبت به عدم اجرای آن واکنش نشان داده‌اند و گفته‌اند مدیریت سازمان امور مالیاتی کشور غیر از ارسال چند نامه، به‌صورت جدی دستورالعملی دراین‌باره صادر نکرده است.»

آش آن‌قدر شور شده که صدای مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد که پیشتر مدیر دفتر آموزش و توسعه فعالیت‌های فرهنگی و هنری وزارت فرهنگ و ارشاد بود نیز درآمده است که آقایان چرا از خاطر برده‌اند و اکنون آموزشگاه‌ها را تحت‌فشار برای تسلیم مالیات قرار داده‌اند.

چراکه سال گذشته معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد در مکاتبه‌ای با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی موضوع معافیت مالیاتی آموزشگاه‌های موسیقی از سوی وزارت ارشاد را به سازمان امور مالیاتی ابلاغ کرده‌اند و سازمان امور مالیاتی نیز در پاسخ عنوان کردند که به استناد بند «ل» قانون، فعالیت‌های آموزشی آموزشگاه‌های هنری معاف از مالیات هستند همچنین در همان نامه تصریح کردند که این نامه به ادارات مالیاتی سراسر کشور ابلاغ‌ شده است. 

ضمن آنکه قرار شده بود بنا بر تشخیص وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مواردی که نیاز به اخذ مالیات است به سازمان امور مالیاتی جداگانه و موردی معرفی شوند و اظهارنامه مالیاتی همه آموزشگاه‌ها در زمان فراخوان ارسال شود که سازمان نسبت به اعمال بند «ل» قانون معافیت مالیاتی مراکز فرهنگی هنری آنها را مشمول معافیت کند که اکنون چنین نشده است.

ضمن آنکه ممیزان محترم مالیاتی نیز درخصوص ابلاغ آخرین دستور معافیت مالیاتی آموزشگاه‌های موسیقی سخنی نمی‌گویند و فقط اصرار بر اخذ آن دارند. البته بماند که مدیران محترم سازمان‌ها و نهادهای دولتی دم از اطلاعت قانون می‌زنند و خود را در خدمت دیگر سازمان‌های هم‌عرض دولتی می‌دانند و خود را مجری قانون و دستور دولت می‌پندارند اما دریغ از تلاشی برای انسجام و یکپارچگی.